- 3 Mayıs 2018
- 905
- 915
- 53
- Konu Sahibi 41ask_derin
-
- #1
Gitmek istiyorum ne zamandır ama korona yüzünden gidemedimAnksiyete gibi duruyor yaşadığınız. Destekle çözülür ancak geç kalmadan doktora gidin.
Gelmiyorki zaten canı isterse gelip gidiyor hemen. Bendeki zaten çocuklarımı koruyamama korkusu sanki çok. Birşey olsa nasıl korurum nasıl yetişirim diyorum saçma gelebilir ama korkuyorum napıcam bilmiyorumAnnen sana gelmeye başlarsa yalnız kalamama problemin geçmez daha derinleşir bunu biliyorsun değil mi? Üstelik zaten yalnız filan değilsin yanında çocukların var...akşamları esin olmadığı için çocuklarla yalnız vakit geçirmekten daha kotu olan şey eşinin ışsız kalıp tüm gün kotu bir psikoloji ile evde olmasıdır inan bana
Bende evlenmeden önce gündüz dahi tek başıma kalamazdım sokağa çıkar annemgili beklerdim okadar kötüydüm yani.hatta tek dahi uyuyamazdim annemle uyurdumSenelerce yalnız yaşadım yalnız çalıştım ama son zamanlarda evde yalnız kalamıyorum gündüz problem olmuyor ama gece korkuyorum esim öğlen işe gidip gece yarısı geliyor vardiyalı çalışıyor iki hafta gündüz iki hafta bu şekilde çalışıyor. Küçük çocuklarım var. Aslında son olanlar depremler tetikledi ama sonrasında da ya bana bişey olursa korkusu başladı panik atak mı nedir bilmiyorum bunun adı. Akşamları eşim yanımda olsun istiyorum tek başıma başa çıkamıyorum herşeyle sanırım psikolojimi birazda bu mahvediyor. İş değiştirme şansı yok maalesef iş yeri tek vardiyaya da kabul etmiyor. Bu durumu yaşayan var mı nasıl aşabilirim neler yapabilirim? Annemler var yakınımda ama gelmiyorlar en son yüzümü kızartıp yalvardım annem yine kalmıyor benimle evi babanı bırakamam diyor sen gel kal diyor ama çocuklar çok hareketli ev küçük kendi evimizdeki düzende rahat ediyorlar ne yapıcam ben böyle kendimi çok aciz hissediyorum
Geçti mi peki?Cok normal..çocuklardan sonra bende de oldu
Memuriyette sıkıntı olur mu ki psikolojik ilaçlar her yönden düşünmeye çalışıyorum ilk çocuğumda da geceleri hep yalnızdm sıkıntı yaşamadım ikinci doğumdan sonra böyle oldumBende evlenmeden önce gündüz dahi tek başıma kalamazdım sokağa çıkar annemgili beklerdim okadar kötüydüm yani.hatta tek dahi uyuyamazdim annemle uyurdumEvlenirken bu durumla nasıl başa çıkıcam diye düşünürdüm ve duruma kendimi alıştırmaya çalıştım.Sende kendini buma alıştırmalısın yada meditasyon falan yapabilirsin olmadi bir doktora basvur
Peki gece tek başına yaşadığın korktugun bi olay yasadinmi oyuzden etkilenmiş olabilirsinMemuriyette sıkıntı olur mu ki psikolojik ilaçlar her yönden düşünmeye çalışıyorum ilk çocuğumda da geceleri hep yalnızdm sıkıntı yaşamadım ikinci doğumdan sonra böyle oldum
Doğumdan sonra bir gece sebepsiz korktum bebeğimi emziriyordum sürekli ölümü düşünmeye ağlamaya başladım günlerce deli gibi ağladım sonra deprem oldu iyice kötüleştim eşim bir süre izin aldı yanımda kaldı düzeldim biraz ama hala geçmedi korkular var bazen çok iyiyim bazem böyle dipteyim içimde hep az zamanım kalmiş gibi bir his oluşuyor sebebini çözemiyorumPeki gece tek başına yaşadığın korktugun bi olay yasadinmi oyuzden etkilenmiş olabilirsin
En iyisi gitmek doğru söylüyorsunuz umarım kalıcı bir tedavi olmuştur sizin içindeuzun süre tek yaşamış biri olarak şunu diyebilirim; ben de nolcak ya yalnız kalırım kafasındaydım. sonra bi baktım kimse yok yalnız yemek yiyip yalnız uyumak çok zorladı beni. bi kahve içecek yok mu diyodum. sonra bikaç arkadaşına konuyu açtım geldiklerinde iyi gittiklerinde aynı oluyordum. psikiyatriye başladım. ilaçlarım 2 haftada etkisini gösterdi kim var kim yok umrumda bile olmadı. eğer ileri boyutta depresyon gibi hissediyorsanız bence bi görünüm doktora
En iyisi gitmek doğru söylüyorsunuz umarım kalıcı bir tedavi olmuştur sizin içinde
Hayir..oyle hayatimi cok buyuk sekilde etkilemiyor ama var..birsey olurda ayni anda 2 cocuga yetisemezsem endişemGeçti mi peki?
Korku derinlere işlemiş..Bende bi doktora gitmen en iyisi olacak canımDoğumdan sonra bir gece sebepsiz korktum bebeğimi emziriyordum sürekli ölümü düşünmeye ağlamaya başladım günlerce deli gibi ağladım sonra deprem oldu iyice kötüleştim eşim bir süre izin aldı yanımda kaldı düzeldim biraz ama hala geçmedi korkular var bazen çok iyiyim bazem böyle dipteyim içimde hep az zamanım kalmiş gibi bir his oluşuyor sebebini çözemiyorum
Bir uzmandan psikolojik destek alın kimse kimsen için hayatını değiştiremez maalesefSenelerce yalnız yaşadım yalnız çalıştım ama son zamanlarda evde yalnız kalamıyorum gündüz problem olmuyor ama gece korkuyorum esim öğlen işe gidip gece yarısı geliyor vardiyalı çalışıyor iki hafta gündüz iki hafta bu şekilde çalışıyor. Küçük çocuklarım var. Aslında son olanlar depremler tetikledi ama sonrasında da ya bana bişey olursa korkusu başladı panik atak mı nedir bilmiyorum bunun adı. Akşamları eşim yanımda olsun istiyorum tek başıma başa çıkamıyorum herşeyle sanırım psikolojimi birazda bu mahvediyor. İş değiştirme şansı yok maalesef iş yeri tek vardiyaya da kabul etmiyor. Bu durumu yaşayan var mı nasıl aşabilirim neler yapabilirim? Annemler var yakınımda ama gelmiyorlar en son yüzümü kızartıp yalvardım annem yine kalmıyor benimle evi babanı bırakamam diyor sen gel kal diyor ama çocuklar çok hareketli ev küçük kendi evimizdeki düzende rahat ediyorlar ne yapıcam ben böyle kendimi çok aciz hissediyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?