- Konu Sahibi sincapistan
-
- #21
bunu düşünebilmen bile garip değil miselam daha öncekı konumdan bılen bılır.. Esımın aılesıyle daha dogrusu kp ıle yasadıgım sorunlar... Bugun ben evde yokken annemlere gelmısler butun aıle kp kv vs. Geldıklerını ogrendım ama onlar kalkmadan eve donmedım( bu arada ben annemlerde kalıyorum) esım barısmamız ıcın ısrar edıyor ama ben sokaga cıkma yasagım kaldırılana kadar o eve donmeyı dusunmuyorum ( esımı cok sevıyorum) ve kp lerden uzak yanı farklı bı semte tasınma olasılıgında esıme tekrar gerı donmeyı dusunuyorum... Ama en cok canımı sıkan esımın hala sokaga hatta annemlere bıle yanlız gıdemıyecegımı solemesıbu canımı cok sıkıyor . ınat ettım aslında ınat degıl mucadele edıyorum ıstedıklerımı yapsın benı eve kapatmasın dıye ... Zor oluyo dayanmak.. Ama benı sevıyorsa bu sacma sapan yasagı uzerımden kaldırır oyle degılmı? Bu arara sokaga cıkma yasagı 1bucuk senelık evlılıgımzde hıc yoktu... Takı kp ıle tartısmamıza kadar... O kp pis burnunu bızım evlılıgımıze soktu yanı babasının yasagı ... Ve ben o adamın bana yasak koymasına katlanamıyorum, oyuzden evıme donemıyorum.. Dedımya zor oluyo ama mucadele etmem lazım esım ıstedıklerımı kabul etmesı ıcın... Sız olsanız nasıl tutum sergılerdınız bu durum karsısında...?
kayınpederinizin sizde gözü var mı, inanın bilemiyorum.. Ancak memlekette olanları okudukça bazen "neden olmasın?" derken yakalıyorum kendimi...
Anlattığınız herşey, harfine dokunmadan birebir aynı ise... Başka şeyler var.. Kayınpederin akıl sağlığı ile ilgili... Bu kadar bastırılmış bir erkek çocuğu...... şiddet mi görmüş eşiniz, annesi? Kayınpederin geçmiş hikayesi çok önemli.. Baskın ve otoriter bir karakter ise "yaşlılık zamanlarında" bu tarz çıkışlar biraz daha kuvvetlenir. üstelik bir yerde mevkii sahibi bir memuriyeti, bir çalışma hayatı olmuşsa geçmişte (hele bir de emekli ise) bazen işler ters tepebilir ve kendisini aynı mevkiide yeniden hissetmek için ailesini eskisinden fazla baskı altına alır... "aman büyüğümüzdür, saygıda kusur etmeyelim" tadında yaşanmış onca yıllık evlilik ve aile hayatından sonra aile bu duruma ayak uydurabilir, alışkanlıklardan.. Ama siz el kızısınız.. Mümkün değil, bırakın ayak uydurmak, çıldırabilirsiniz bile...
"artık hiç dışarı çıkmayacak.." ve küfürler... Eşin sakinliği, sessizliği...
Peki siz neredesiniz bu durumda? Kaçıp giden taraf olmaktansa, kalıp savaşan taraf olmayı neden tercih etmediniz.. Aslında kayınpederinizi dinlemişsiniz farkında olmadan.. Yani "bu tehdidi görüyorum, pes diyorum" diyerek uzaklaşmışsınız.. Oysa sizden poker oyuncusu olmanızı beklerdim... "bu blöfü görüyorum, rest diyorum" demeliydiniz.. Kalan her şeyi riske atarak.. Zaten şu anda riske atıyorsunuz evliliğinizi.. Ben olsam kalırdım.. Daha çok dışarı çıkar ve daha fazla alışveriş yapardım... Evde çeşit çeşit yemek yapardım mesela.. Eşime de "evden çıkıyorum gördüğün gibi ve kıyamet de kopmadı" mesajını verirdim... Bir şeyleri sürekli bahane edip edip çıkardım "falanın bebeği oldu, elli lira ver şunu alıcam" gibi gizli bilinçaltı zorlamaları ile (eşiniz pasif nasılsa.. Verir... Vermiyorsa yirmiye düşürün... Ama gidişiniz izin alır gibi değil, emrivaki yapar gibi olmalı) "filanın halasının kızı çok hastaymış, akşam sende gelirsin beni almaya, bir başsağlığı dileriz... Ya da sen hiç zahmet etme ya... X ablalar da bu tarafta belki geçerken bırakır..." hikaye hazır, plan yapılmış... çok ince nüanslar ama, işe yarar tatlı küçük şeylerdir bunlar.. Ne diyecek eşiniz o sırada "evden çıkamazsın, babam müsaade etmiyor" mu? Desin... "saçmalıyorsun bitanem.. Herhalde yeniyetmeler gibi baba yasağı dinleyecek değiliz.. Yeniyetme olsaydık inan bana aynı yatakta yatmamız bile yasak olurdu... Allah'tan evliyiz değil mi?" derdim.. Gülerdim... çıkar, giderdim...
Herhalde aklımda da şu olurdu "şimdi onlar düşünsün!..."=)
evi uzakta tutmak değil çözüm.. Iletişim çağındayız, herkes size bir telefon kadar uzak.. Arayı bozacak olan bağdat'tan yetişir, düzeltecek olan beş dakikada gelemez.. Bu böyledir.. Sizin savaşınız stratejik olmalı...
Uzun yazıyorum gözleriniz yoruldu biliyorum ama şu küfür meselesine gelince... Bu neden ikinci planda kalmış ben anlayamıyorum.. O adamın sizden özür dilemesi lazım.. Daha bunu dayatamadan uzakta ki bir ev hayalindesiniz.. Yanlış strateji olmuş ama artık geriye adım atılmaz.. Asıl o konuda bir çözüm düşünmek lazım... O küfürler neyin ertesinde edildi.. Adamın karakterini çözmek için bunu bilmek lazım... Ve nasıl küfür ederken eşiniz bir "hop ağır ol baba" diyemedi... Burada bir şey var... Sizin yazdıklarınızın ardından bunu bir düşünmek gerek.. O adamın bunu pahalıya ödemesi lazımdı... çok mu pasifsiniz, bilemiyorum ki... Biiznillah bırakın eşimin babası, bir stad akrabası toplanıp "küfür" etse tezahürat gibi... Ağızlarına lafı yapıştırırım... Insanın biraz kendisine saygısı olacak.. Oturup dinlemediniz ya size söylenenleri... Anlayamıyorum ki..
Kızmayın.. Sesli düşünüyorum yalnızca...
Selamlar,
Selam daha öncekı konumdan bılen bılır.. Esımın aılesıyle daha dogrusu kp ıle yasadıgım sorunlar... Bugun ben evde yokken annemlere gelmısler butun aıle kp kv vs. Geldıklerını ogrendım ama onlar kalkmadan eve donmedım( bu arada ben annemlerde kalıyorum) esım barısmamız ıcın ısrar edıyor ama ben sokaga cıkma yasagım kaldırılana kadar o eve donmeyı dusunmuyorum ( esımı cok sevıyorum) ve kp lerden uzak yanı farklı bı semte tasınma olasılıgında esıme tekrar gerı donmeyı dusunuyorum... Ama en cok canımı sıkan esımın hala sokaga hatta annemlere bıle yanlız gıdemıyecegımı solemesıbu canımı cok sıkıyor . Inat ettım aslında ınat degıl mucadele edıyorum ıstedıklerımı yapsın benı eve kapatmasın dıye ... Zor oluyo dayanmak.. Ama benı sevıyorsa bu sacma sapan yasagı uzerımden kaldırır oyle degılmı? Bu arara sokaga cıkma yasagı 1bucuk senelık evlılıgımzde hıc yoktu... Takı kp ıle tartısmamıza kadar... O kp pis burnunu bızım evlılıgımıze soktu yanı babasının yasagı ... Ve ben o adamın bana yasak koymasına katlanamıyorum, oyuzden evıme donemıyorum.. Dedımya zor oluyo ama mucadele etmem lazım esım ıstedıklerımı kabul etmesı ıcın... Sız olsanız nasıl tutum sergılerdınız bu durum karsısında...?
Selam daha öncekı konumdan bılen bılır.. Esımın aılesıyle daha dogrusu kp ıle yasadıgım sorunlar... Bugun ben evde yokken annemlere gelmısler butun aıle kp kv vs. Geldıklerını ogrendım ama onlar kalkmadan eve donmedım( bu arada ben annemlerde kalıyorum) esım barısmamız ıcın ısrar edıyor ama ben sokaga cıkma yasagım kaldırılana kadar o eve donmeyı dusunmuyorum ( esımı cok sevıyorum) ve kp lerden uzak yanı farklı bı semte tasınma olasılıgında esıme tekrar gerı donmeyı dusunuyorum... Ama en cok canımı sıkan esımın hala sokaga hatta annemlere bıle yanlız gıdemıyecegımı solemesıbu canımı cok sıkıyor . Inat ettım aslında ınat degıl mucadele edıyorum ıstedıklerımı yapsın benı eve kapatmasın dıye ... Zor oluyo dayanmak.. Ama benı sevıyorsa bu sacma sapan yasagı uzerımden kaldırır oyle degılmı? Bu arara sokaga cıkma yasagı 1bucuk senelık evlılıgımzde hıc yoktu... Takı kp ıle tartısmamıza kadar... O kp pis burnunu bızım evlılıgımıze soktu yanı babasının yasagı ... Ve ben o adamın bana yasak koymasına katlanamıyorum, oyuzden evıme donemıyorum.. Dedımya zor oluyo ama mucadele etmem lazım esım ıstedıklerımı kabul etmesı ıcın... Sız olsanız nasıl tutum sergılerdınız bu durum karsısında...?
Selam daha öncekı konumdan bılen bılır.. Esımın aılesıyle daha dogrusu kp ıle yasadıgım sorunlar... Bugun ben evde yokken annemlere gelmısler butun aıle kp kv vs. Geldıklerını ogrendım ama onlar kalkmadan eve donmedım( bu arada ben annemlerde kalıyorum) esım barısmamız ıcın ısrar edıyor ama ben sokaga cıkma yasagım kaldırılana kadar o eve donmeyı dusunmuyorum ( esımı cok sevıyorum) ve kp lerden uzak yanı farklı bı semte tasınma olasılıgında esıme tekrar gerı donmeyı dusunuyorum... Ama en cok canımı sıkan esımın hala sokaga hatta annemlere bıle yanlız gıdemıyecegımı solemesıbu canımı cok sıkıyor . Inat ettım aslında ınat degıl mucadele edıyorum ıstedıklerımı yapsın benı eve kapatmasın dıye ... Zor oluyo dayanmak.. Ama benı sevıyorsa bu sacma sapan yasagı uzerımden kaldırır oyle degılmı? Bu arara sokaga cıkma yasagı 1bucuk senelık evlılıgımzde hıc yoktu... Takı kp ıle tartısmamıza kadar... O kp pis burnunu bızım evlılıgımıze soktu yanı babasının yasagı ... Ve ben o adamın bana yasak koymasına katlanamıyorum, oyuzden evıme donemıyorum.. Dedımya zor oluyo ama mucadele etmem lazım esım ıstedıklerımı kabul etmesı ıcın... Sız olsanız nasıl tutum sergılerdınız bu durum karsısında...?
Kayınpederinizin sizde gözü var mı, inanın bilemiyorum.. Ancak memlekette olanları okudukça bazen "neden olmasın?" derken yakalıyorum kendimi...
Anlattığınız herşey, harfine dokunmadan birebir aynı ise... başka şeyler var.. Kayınpederin akıl sağlığı ile ilgili... Bu kadar bastırılmış bir erkek çocuğu...... Şiddet mi görmüş eşiniz, annesi? Kayınpederin geçmiş hikayesi çok önemli.. Baskın ve otoriter bir karakter ise "yaşlılık zamanlarında" bu tarz çıkışlar biraz daha kuvvetlenir. Üstelik bir yerde mevkii sahibi bir memuriyeti, bir çalışma hayatı olmuşsa geçmişte (hele bir de emekli ise) bazen işler ters tepebilir ve kendisini aynı mevkiide yeniden hissetmek için ailesini eskisinden fazla baskı altına alır... "Aman büyüğümüzdür, saygıda kusur etmeyelim" tadında yaşanmış onca yıllık evlilik ve aile hayatından sonra aile bu duruma ayak uydurabilir, alışkanlıklardan.. Ama siz el kızısınız.. Mümkün değil, bırakın ayak uydurmak, çıldırabilirsiniz bile...
"Artık hiç dışarı çıkmayacak.." ve küfürler... Eşin sakinliği, sessizliği...
Peki siz neredesiniz bu durumda? Kaçıp giden taraf olmaktansa, kalıp savaşan taraf olmayı neden tercih etmediniz.. Aslında kayınpederinizi dinlemişsiniz farkında olmadan.. Yani "Bu tehdidi görüyorum, pes diyorum" diyerek uzaklaşmışsınız.. Oysa sizden poker oyuncusu olmanızı beklerdim... "Bu blöfü görüyorum, rest diyorum" demeliydiniz.. Kalan her şeyi riske atarak.. Zaten şu anda riske atıyorsunuz evliliğinizi.. Ben olsam kalırdım.. Daha çok dışarı çıkar ve daha fazla alışveriş yapardım... Evde çeşit çeşit yemek yapardım mesela.. Eşime de "Evden çıkıyorum gördüğün gibi ve kıyamet de kopmadı" mesajını verirdim... Bir şeyleri sürekli bahane edip edip çıkardım "Falanın bebeği oldu, elli lira ver şunu alıcam" gibi gizli bilinçaltı zorlamaları ile (eşiniz pasif nasılsa.. verir... vermiyorsa yirmiye düşürün... Ama gidişiniz izin alır gibi değil, emrivaki yapar gibi olmalı) "Filanın halasının kızı çok hastaymış, akşam sende gelirsin beni almaya, bir başsağlığı dileriz... Ya da sen hiç zahmet etme ya... X ablalar da bu tarafta belki geçerken bırakır..." Hikaye hazır, plan yapılmış... Çok ince nüanslar ama, işe yarar tatlı küçük şeylerdir bunlar.. Ne diyecek eşiniz o sırada "evden çıkamazsın, babam müsaade etmiyor" mu? Desin... "Saçmalıyorsun bitanem.. Herhalde yeniyetmeler gibi baba yasağı dinleyecek değiliz.. yeniyetme olsaydık inan bana aynı yatakta yatmamız bile yasak olurdu... Allah'tan evliyiz değil mi?" derdim.. gülerdim... çıkar, giderdim...
Herhalde aklımda da şu olurdu "Şimdi onlar düşünsün!..."=)
Evi uzakta tutmak değil çözüm.. İletişim çağındayız, herkes size bir telefon kadar uzak.. Arayı bozacak olan Bağdat'tan yetişir, düzeltecek olan beş dakikada gelemez.. Bu böyledir.. Sizin savaşınız stratejik olmalı...
Uzun yazıyorum gözleriniz yoruldu biliyorum ama şu küfür meselesine gelince... Bu neden ikinci planda kalmış ben anlayamıyorum.. O adamın sizden özür dilemesi lazım.. Daha bunu dayatamadan uzakta ki bir ev hayalindesiniz.. Yanlış strateji olmuş ama artık geriye adım atılmaz.. Asıl o konuda bir çözüm düşünmek lazım... O küfürler neyin ertesinde edildi.. Adamın karakterini çözmek için bunu bilmek lazım... Ve nasıl küfür ederken eşiniz bir "hop ağır ol baba" diyemedi... Burada bir şey var... Sizin yazdıklarınızın ardından bunu bir düşünmek gerek.. O adamın bunu pahalıya ödemesi lazımdı... Çok mu pasifsiniz, bilemiyorum ki... Biiznillah bırakın eşimin babası, bir stad akrabası toplanıp "küfür" etse tezahürat gibi... Ağızlarına lafı yapıştırırım... İnsanın biraz kendisine saygısı olacak.. Oturup dinlemediniz ya size söylenenleri... Anlayamıyorum ki..
Kızmayın.. sesli düşünüyorum yalnızca...
Selamlar,
ben burda eşinizi sucluorum kımseyi değil.babasının lafıyla karısını evden cıkarmayan adama koca demem ben kusura bakmayın.herkesin haddi var onun haddinemi düşmüş evden cıkarmamak bu büyükler neden böyleler ve küçükler neden evlenmeye can atıyoda evlendıkten sonra eşlerine sahip cıkmayı bilmiyolar neden kadınlar hep fedakarlık yapıyoda neden hiçbişey yapmıo
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?