Anneannesi kim miş ya milletin lafınamı çocuk yapıyor onlara ne eşin saçmalamış biz kız diye yanıp tutuşurken Hey Allahım ya erkekler ne yapıyormuş doğunca altına sarılımı doğuyormuşşekleme: cevap veren herkese teşekkür ediyorum ama ben bu başlığı eşime hakaret edin diye açmadım. sadece aynı durumu yaşayanlar varsa belki destek olan, yardımcı olan olur, bir nebze olsun rahatlarım diye açtım.
bu tür mesajlar bana yardımcı olmaktan çok beni daha da çok geriyor. olayın muhatabı olarak ben bile kötü bir laf edemem eşime. çünkü nasıl bir baba olduğunu biliyorum.
anlayışınız ve destekleriniz için teşekkür ederim...
konuya gelecek olursam;
Böyle bir başlık açmak zorunda kaldığım için, buna önem veren bir eşten ikinci çocuğu yapma gafletinde bulunduğum için hem çok utanıyor hem de çok üzülüyorum. Bir kızım var 2,5 yaşında. Şimdi yeniden hamileyim ve yine kızım olacak. İlk hamileliğimde de eşim kız olduğunu öğrendiğinde şoka girmişti. Yine aynı şeyi yaşıyoruz. Oysa ki ders aldığını ve hata yaptığını söylüyordu. Yoksa kız olma ihtimalini düşünür, ikinci çocuğu hak etmediğini düşünür ve bir daha çocuk yapmazdım.
Şanssızlığımız doktorun 12. haftada kesin erkek bu demesi oldu maalesef. Defalarca emin misiniz kordon falan olmasın, erken değil mi dememe rağmen ısrarla beni tersleyip "öyle kordon mu olur erkek bu işte." demesi oldu. (Ki bu daha önce de davranış ve tutumlarından şikayetçi olduğum Günnur Yüce. Kadın hamileliğim ilk haftalarını mahvetti.)
Eşimde, eşimin ailesinde bir bayram havası erkek olacak diye... Ki ben yine de kesinleşmeden söylememesi taraftarıydım ama yetiştirdi hemen herkese. Bu bayram havası iki hafta sürdü. Bu hafta kız olduğunu öğrendik. O günden beri eşimle konuşmuyoruz. Suratı beş karış. İki gün boyunca durmadan gece gündüz ağladım. Çok ağrıma gidiyor bu tepkisi... İçeride hiçbir şeyden haberi yok, oynayıp duruyor bebeğim. Bunu hak etmiyor bu bebek, hamileyken bu muameleyi ben hak etmiyorum.
Kızına aşık bir adam nasıl böyle davranır anlamıyorum. Hiçbir babanın ilgilenmediği kadar kızıyla ilgilenir. Yedirir, içirir, uyutur, gezdirir, tüm hayat planını, hafta sonu planlarını kızına göre yapar. Alma derim alır, şımartma derim şımarsın der. Dünyası kızının etrafında döner. Gerçekten benim kafam bu ayrımcılığı almıyor.
Eşimin demesine göre kendisi sorun etmiyor. Ananesi var bir tane ki eşim kendisine aşırı derecede bağlı. Kadın hayvanın bile erkeğini sever. Tüm yaşadığımız travma bu kadın yüzünden. Bilmiyor ki kendisinden de ananesinden soğuyorum. Ve hiçbirisini görmek istemiyorum.
Geçer bu günler ama bu yaşananlar unutulmaz. Cinsiyet erkek olunca ne oluyor bilen var mı? Benim oğlum yok ve asla olmayacak. (bu bebeği bile hak etmeyen bu adamdan bir daha çocuk yapmayacağım) O yüzden arada fark varsa da ben bunu asla bilemeyeceğim. Evlat evlat değil midir? İnsanlar sağlıklı bir bebek sahibi olmak için bu kadar çabalarken bu şımarıklık, şükürsüzlük niye?((
edit: eşim cinsiyeti belirleyenin spermden gelen kromozomlar olduğunu zaten biliyor. bunun için beni suçlamıyor. canı aşırı derecede sıkkın olduğu için benimle bile konuşmuyor. beni üzen de hamileyken bana bunu bu derece yansıtması, canımı yakması. olayları normal karşılayamıyorum zaten şu an. üzüldüğümde bebek üzülüyor, ağladığımda kızım da ağlıyor diye endişeliyim. elbette biliyorum çok büyük dertler var ama sadece kırgınlığımı dile getirmek istedim...
ekleme: cevap veren herkese teşekkür ediyorum ama ben bu başlığı eşime hakaret edin diye açmadım. sadece aynı durumu yaşayanlar varsa belki destek olan, yardımcı olan olur, bir nebze olsun rahatlarım diye açtım.
bu tür mesajlar bana yardımcı olmaktan çok beni daha da çok geriyor. olayın muhatabı olarak ben bile kötü bir laf edemem eşime. çünkü nasıl bir baba olduğunu biliyorum.
anlayışınız ve destekleriniz için teşekkür ederim...
konuya gelecek olursam;
Böyle bir başlık açmak zorunda kaldığım için, buna önem veren bir eşten ikinci çocuğu yapma gafletinde bulunduğum için hem çok utanıyor hem de çok üzülüyorum. Bir kızım var 2,5 yaşında. Şimdi yeniden hamileyim ve yine kızım olacak. İlk hamileliğimde de eşim kız olduğunu öğrendiğinde şoka girmişti. Yine aynı şeyi yaşıyoruz. Oysa ki ders aldığını ve hata yaptığını söylüyordu. Yoksa kız olma ihtimalini düşünür, ikinci çocuğu hak etmediğini düşünür ve bir daha çocuk yapmazdım.
Şanssızlığımız doktorun 12. haftada kesin erkek bu demesi oldu maalesef. Defalarca emin misiniz kordon falan olmasın, erken değil mi dememe rağmen ısrarla beni tersleyip "öyle kordon mu olur erkek bu işte." demesi oldu. (Ki bu daha önce de davranış ve tutumlarından şikayetçi olduğum Günnur Yüce. Kadın hamileliğim ilk haftalarını mahvetti.)
Eşimde, eşimin ailesinde bir bayram havası erkek olacak diye... Ki ben yine de kesinleşmeden söylememesi taraftarıydım ama yetiştirdi hemen herkese. Bu bayram havası iki hafta sürdü. Bu hafta kız olduğunu öğrendik. O günden beri eşimle konuşmuyoruz. Suratı beş karış. İki gün boyunca durmadan gece gündüz ağladım. Çok ağrıma gidiyor bu tepkisi... İçeride hiçbir şeyden haberi yok, oynayıp duruyor bebeğim. Bunu hak etmiyor bu bebek, hamileyken bu muameleyi ben hak etmiyorum.
Kızına aşık bir adam nasıl böyle davranır anlamıyorum. Hiçbir babanın ilgilenmediği kadar kızıyla ilgilenir. Yedirir, içirir, uyutur, gezdirir, tüm hayat planını, hafta sonu planlarını kızına göre yapar. Alma derim alır, şımartma derim şımarsın der. Dünyası kızının etrafında döner. Gerçekten benim kafam bu ayrımcılığı almıyor.
Eşimin demesine göre kendisi sorun etmiyor. Ananesi var bir tane ki eşim kendisine aşırı derecede bağlı. Kadın hayvanın bile erkeğini sever. Tüm yaşadığımız travma bu kadın yüzünden. Bilmiyor ki kendisinden de ananesinden soğuyorum. Ve hiçbirisini görmek istemiyorum.
Geçer bu günler ama bu yaşananlar unutulmaz. Cinsiyet erkek olunca ne oluyor bilen var mı? Benim oğlum yok ve asla olmayacak. (bu bebeği bile hak etmeyen bu adamdan bir daha çocuk yapmayacağım) O yüzden arada fark varsa da ben bunu asla bilemeyeceğim. Evlat evlat değil midir? İnsanlar sağlıklı bir bebek sahibi olmak için bu kadar çabalarken bu şımarıklık, şükürsüzlük niye?((
edit: eşim cinsiyeti belirleyenin spermden gelen kromozomlar olduğunu zaten biliyor. bunun için beni suçlamıyor. canı aşırı derecede sıkkın olduğu için benimle bile konuşmuyor. beni üzen de hamileyken bana bunu bu derece yansıtması, canımı yakması. olayları normal karşılayamıyorum zaten şu an. üzüldüğümde bebek üzülüyor, ağladığımda kızım da ağlıyor diye endişeliyim. elbette biliyorum çok büyük dertler var ama sadece kırgınlığımı dile getirmek istedim...
Ama bu sekilde konusmayin lutfen ikinci ogluma hamileyim gercekten boyle seyler duydukca uzuluyorum. Cevreden hep kiz evlat öz evlat, keske kiz olsaydi gibi şeyler duymak da insanin moralini bozuyor.Kızı olmayan kayiptadir
Bunu söyle eşine
Konu sahibine yorum yazdımAma bu sekilde konusmayin lutfen ikinci ogluma hamileyim gercekten boyle seyler duydukca uzuluyorum. Cevreden hep kiz evlat öz evlat, keske kiz olsaydi gibi şeyler duymak da insanin moralini bozuyor.
Bence kiz da erkekte birdir. İkisi de birbirinden daha degerli yada degersiz olamaz.
Çok haklısın canım, kızlarımızı yüceltmek icin oğullarımızı yermeyelim. allah hayırlı, sağlıklı evlatlar nasip etsin. hem kızlar da çok kafa ütülüyor..Ama bu sekilde konusmayin lutfen ikinci ogluma hamileyim gercekten boyle seyler duydukca uzuluyorum. Cevreden hep kiz evlat öz evlat, keske kiz olsaydi gibi şeyler duymak da insanin moralini bozuyor.
Bence kiz da erkekte birdir. İkisi de birbirinden daha degerli yada degersiz olamaz.
ekleme: cevap veren herkese teşekkür ediyorum ama ben bu başlığı eşime hakaret edin diye açmadım. sadece aynı durumu yaşayanlar varsa belki destek olan, yardımcı olan olur, bir nebze olsun rahatlarım diye açtım.
bu tür mesajlar bana yardımcı olmaktan çok beni daha da çok geriyor. olayın muhatabı olarak ben bile kötü bir laf edemem eşime. çünkü nasıl bir baba olduğunu biliyorum.
anlayışınız ve destekleriniz için teşekkür ederim...
konuya gelecek olursam;
Böyle bir başlık açmak zorunda kaldığım için, buna önem veren bir eşten ikinci çocuğu yapma gafletinde bulunduğum için hem çok utanıyor hem de çok üzülüyorum. Bir kızım var 2,5 yaşında. Şimdi yeniden hamileyim ve yine kızım olacak. İlk hamileliğimde de eşim kız olduğunu öğrendiğinde şoka girmişti. Yine aynı şeyi yaşıyoruz. Oysa ki ders aldığını ve hata yaptığını söylüyordu. Yoksa kız olma ihtimalini düşünür, ikinci çocuğu hak etmediğini düşünür ve bir daha çocuk yapmazdım.
Şanssızlığımız doktorun 12. haftada kesin erkek bu demesi oldu maalesef. Defalarca emin misiniz kordon falan olmasın, erken değil mi dememe rağmen ısrarla beni tersleyip "öyle kordon mu olur erkek bu işte." demesi oldu. (Ki bu daha önce de davranış ve tutumlarından şikayetçi olduğum Günnur Yüce. Kadın hamileliğim ilk haftalarını mahvetti.)
Eşimde, eşimin ailesinde bir bayram havası erkek olacak diye... Ki ben yine de kesinleşmeden söylememesi taraftarıydım ama yetiştirdi hemen herkese. Bu bayram havası iki hafta sürdü. Bu hafta kız olduğunu öğrendik. O günden beri eşimle konuşmuyoruz. Suratı beş karış. İki gün boyunca durmadan gece gündüz ağladım. Çok ağrıma gidiyor bu tepkisi... İçeride hiçbir şeyden haberi yok, oynayıp duruyor bebeğim. Bunu hak etmiyor bu bebek, hamileyken bu muameleyi ben hak etmiyorum.
Kızına aşık bir adam nasıl böyle davranır anlamıyorum. Hiçbir babanın ilgilenmediği kadar kızıyla ilgilenir. Yedirir, içirir, uyutur, gezdirir, tüm hayat planını, hafta sonu planlarını kızına göre yapar. Alma derim alır, şımartma derim şımarsın der. Dünyası kızının etrafında döner. Gerçekten benim kafam bu ayrımcılığı almıyor.
Eşimin demesine göre kendisi sorun etmiyor. Ananesi var bir tane ki eşim kendisine aşırı derecede bağlı. Kadın hayvanın bile erkeğini sever. Tüm yaşadığımız travma bu kadın yüzünden. Bilmiyor ki kendisinden de ananesinden soğuyorum. Ve hiçbirisini görmek istemiyorum.
Geçer bu günler ama bu yaşananlar unutulmaz. Cinsiyet erkek olunca ne oluyor bilen var mı? Benim oğlum yok ve asla olmayacak. (bu bebeği bile hak etmeyen bu adamdan bir daha çocuk yapmayacağım) O yüzden arada fark varsa da ben bunu asla bilemeyeceğim. Evlat evlat değil midir? İnsanlar sağlıklı bir bebek sahibi olmak için bu kadar çabalarken bu şımarıklık, şükürsüzlük niye?((
edit: eşim cinsiyeti belirleyenin spermden gelen kromozomlar olduğunu zaten biliyor. bunun için beni suçlamıyor. canı aşırı derecede sıkkın olduğu için benimle bile konuşmuyor. beni üzen de hamileyken bana bunu bu derece yansıtması, canımı yakması. olayları normal karşılayamıyorum zaten şu an. üzüldüğümde bebek üzülüyor, ağladığımda kızım da ağlıyor diye endişeliyim. elbette biliyorum çok büyük dertler var ama sadece kırgınlığımı dile getirmek istedim...
Ben konu sahibine yorum yazdım.Çok haklısın canım, kızlarımızı yüceltmek icin oğullarımızı yermeyelim. allah hayırlı, sağlıklı evlatlar nasip etsin. hem kızlar da çok kafa ütülüyor..
Not: bir kız anası :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?