4 yillik evliyim. Evliligimde hep deger verilmeyen bir kadindim. Esim herkes icin bana bagiran hakaret eden biri. Hatta kuzeni icin bogazimi sıkan onlardan degerli degilsinndiyen biri. Zaten evlendigimin ilk ayinda annesiyle tartıştıgim icin beni kapıya koyup ailesinin arabasini zorla bindirip geri goturun bunu dedigimde anladim beni hic sevmedigini ama babam geri almayinca mecbur dedim bir hafta sonrada ogrendimki yavruma hamileymisim. Her geri donmek istedigimde hamileyken sabahlara jadar eve gelmediginde erken dogum riskinde aylarca beni anneme gonderip gormeye gelmediginde boşanmayı kafaya koydum ama babam hep tepkisiz kaldi her kocamin gelisinde hosgeldin oglum diye karsiladi. Oglum dogdu lohusaligimda kocam beni annesi ve emzirirken bile odamdan cikmayan anlayissiz babasiyla aymi evde birakip aksam benim sabah senin diye arkadaşlarıyla gezip tozdu. Kaynanamlar karsimda oturmalarina ragmen bir sene boyunca resmen bende yasadilar cocuk bahanesiyle. Evimde yabanciydim.kaynanam ogluma anne desin kendisine isterdi . Esim de ne olcak desin derdi. Gogsumde kitle cikti biyopsilere girdim esim yanimda dahi olmadi isi cokmus.Oyle boyle geçti ben esime sevgisini yitirmis sadece ondan korkan bana nerde kufur etcek toplulukta ne dicek diye cekinen bir kadin oldum. Hep oglumu buyuteyim soyle 2 3 yasina gelup kres yasi olunca ayaklarimun ustunde durcam birakcam dedim . Hep bir umut. Oglum 2 bucuk yasina geldi konusmadi konusmadi. Psikiyatriye goturdum otizm olabilir dedi hafif seyirde krese verin dedi. 3 haftadir gidiyor ama benin dunyam basima yikildi. Bu sıkıntıyida tek basima gogusluyorun esim yine arkadas gezmelrinde ben doktor doktor geziyorum canimin sesini duymak icin omrumu veririm. Goz temasi var ama azmis konutlari yapiyor ama konuşmuyor. Martta 3 yasinda olcak. Yapmadigim sey kalmadi kitaplar kartlar dikkat guclendirme setide aldim o ilgisini cekmedi. Esimle dertlesneye kalksam baslatcaksin uzuntune birseyi yok oglumun diyor . Herkes kendi hayatinda canim yaniyor dayanamiyorum. Kaynanam her gun oglumdan 1 bucuk yas kucuk torununu anlatiyor soyle konuauyor sunu yapiyor diye. Oglumla napcaz diye kara kara dusunuyorum. Kocamin ilgi yine yok yok cok isi varmis yok gorusmesi varmks. Anneme dayanamiyorum dedigimdede cocuk iyi degil konuşmuyor geri donersen hem cocugun duzenini bozcan hemde calismaya mecbursun sabah 8 aksam 6 senin gibi kim ilgilenir diyor doğru. Ama cok aci cekiyorum ogluma icim gidiyor . Herseyi normal gibi geliyor ama iste Allahima dua ediyorum hep yasamak dahi istemiyorum niyebhersey kotu gidiyor ben tek varlugim oglumdu kimsem yok arkadasim yok oglunla sohbet etcem derdim hep
