günaydın ben 2010 da ankaradan basvurmustum 1.5 sene sonra sıra bize gelmişti ama bazı sebeplerden dolayı dilekçeyle ertelemekzorunda kaldık 2013 eylul 1 de dilekçemiz tekrar işleme alındı ve ilk sıradaydık tabi 15 gün sonrada haber aldık sabah 10 da şoktaydım resmen aklıma geldikçe ağlıyorumhalagelelim ilk karsılaşmaya gittik yuvaya yavrumu getirdi bir görevli böyle süslü püslü kıafetler içinde bakamadım yüzüne ağlamaya başladım ben bakamayacağım dedim sanki baktığım anda ölecek gibiydim tamam o zaman baba alsın kucağına dediler eşim gördü ilk sonra bana verdi allahım yok böyle bir duygu mama yiyormuş yarım kalmıs ben ilk mamasınıdevam ettirdim gazını aldım ama o sırada nefes bile almıyordum sanki tamam mı dediler hayır deme gibi bir hak varmıs ne hayırı onu ben doğursaydım yok bunu beğenmedim baska getirin diyecekmiydim hayır o benim dünyaya gelme sebebim olan yavrumdu işemleri yapın dediler uça uça gittik beşe yetişmemiz gerekiyordu eşim de şok ta tabi onu hiç böyle görmemiştim sürekli yolları karıstırdı 10 kere gidip geldiğimiz yolu karıştıdı saat 4 olmustu 5 e yetişemezseek işemler pazarteiye kalacaktı ve ben canımdan 3 gün daha ayrı kalacaktım eşime dedim koş ben 2 saat bile ayrı kalamam ondan inanır mısınız sanki yavrum hep benim yanımdaydı da o insanlara geçiçi emanet etmişim gibi içim sıkılıyordu işlemleri tamamladık birde kıyafet elın dediler bize önümüze gelen bebek mağazasına girdik koştur koştur aldık bebeğimin cicilerini çok özlemiştim onu eşime dedimki inanmazsın ama çok özledim yüzü gözümün önünden gitmiyor çok özledim geri yuvaya döndük yol bitmiyordu bir türlü saat tam beşte yuvadaydık sürekli aradeık ama geliyoruz lütfen dedik beş dakika gecikebiliriz geliyoruz geliyoruz geliyoruz sürekli haberdar ettik yuvaya ulaştık çok şükür kıyafetleri verdik görevliyebende geleyim dedim izin vermedileraşağıda bekledim ama inanın yıl geçti sonra kuzumu verdiler kucağıma bu kez yüzüne bakmak için sabırsızlanıyordum hemşire bilgi verdi bakımıyla ilgili ben sordum bazı seyleri yalnız unutamadığım bir sey var dedimki nasıl uyuyor sallamaya alışkın mı gülümsediler yok uykusu gelinece uyur tabiki orada her bebeğe ayrı ilgi gösteremiyor olabilirler içim sızladı bir an neden bilmiyorum kötü hissettim bindik arabamıza yavrum eksik parçamız tamamlandı evimize geldik şimdi gülüyorum eşim arabayı o kadar yavas kullandı ki incinir diye eve girdik hoşgeldin canım dedim hoş geldin burası senin evin biz canı kanı tüm varlığıyla senin olan anne ve babanız herşeyimiz senin uykularımız varlığımız heyecanlarımız geleceğimiz herseyiiz senin bundan sonra hoşgeldin aitolduğun yere o gece hiçuyumadım alışkın değilim ağlarsa duyamam diye o kadar huzurlu uyuyordu ki yavrum da hoşbuldum der gibiydi sürekli nefesini dinledim hiçağlamadı o gece ben kucağıma alıp mamasını yedirdim uyuttum sabaha kadar böyle geçti o kadar benimdiki o kadar bizimdiki hiç yabancılık çekmedik o da bizde eşim aşık ben aşık daha yeni taımaya basladı bizi gülüyor seslenince ve sanırım o da bize aşık....