Merhaba hanımlar. Ben 2 ay önce yenidoğan bir kız bebek evlat edindim. Onu kucağıma aldığımda 3 günlüktü. 2 aydır her şeyim değişti. Hayata bakış açım, vicdanım, hayat görüşüm, korkularım, heyecanlarım, mutluluklarım.. yani her şey... Uyku düzenini falan saymıyorum... Umurumda değil uykusuz kalmak...Anne olmak ne müthiş bir duyguymuş... Tarifi yok... Ben ve eşim çocuğumuz olmadığı için hep evlat edinmek istedik. Ailelerimiz de destek oldu. Bazı akrabalarımız, arkadaşlarımız tuhaf karşıladılar. onu sevebilecek misiniz? İnsanın kendi çocuğu gibi olmaz.. Bir gün mucize eseri çocuğunuz olsa onu kayırırsınız...vs vs.. tahmin edersiniz. Biz dedik ki biz severiz yavrumuzu, onu sevmeyecek olan da bizimle görüşmek zorunda değil..
2 yıldır bebek sırası bekliyorduk... Prosedürleri anlatmayacağım biliyorsunuz zaten...Sonra bir gün telefon geldi.. Minicik daha 3 günlük kızımı aldım kucağıma... O an durdu dünya. Gerçekten durdu...
Sıramızı beklerken yatağıydı, beziydi mamasıydı hazırlamıştık büyük kısmını ihtiyaçların...
Kızımı almaya giderken eşimle hiç kimseye haber vermedik. Kucağımızda yavrumuzla döndüğümüzde herkes sevinç çığlıkları attı. Bize olumsuz konuşanlar bile üzerine titriyor şimdi. Diyorlar ki çok şanslı bir bebek sizin gibi anne ve babası oldu. Hayır diyorum biz şanslıyız o bizim kızımız oldu diye...
Evlat edinenler duygularınızı paylaşın ya başlık. Ah nasıl anlatabilirim ki. Günlerce bana ne zaman bilinçli bakacak ne zaman gülecek beni görünce diye bekledim. Uyurken nefesini dinledim. Hala dinliyorum. Şimdi sabahları günaydın bebeğim diye yanına gittiğimde gülücükler atıyor. Babasına daha bir edalı bakıp gülüyor sanki :)) O bizim kızımız evladımız. Yavrumuz. Evet karnımda büyümedi ama biz onu yıllardır kalbimizde büyüttük. Dualarımla doğurdum onu kalbimden doğurdum anlıyor musunuz? Şimdiden bu kadar seviyorum (severken çığlıklar atıyorum) off o büyüdükçe nasıl olacak bilemiyorum. Sürekli çığlık çığlık sevgi bağıran bir kadın olacağım :)
Çok zor bir karar demeyin, inanın harika bir duygu.
Merhaba hanımlar. Ben 2 ay önce yenidoğan bir kız bebek evlat edindim. Onu kucağıma aldığımda 3 günlüktü. 2 aydır her şeyim değişti. Hayata bakış açım, vicdanım, hayat görüşüm, korkularım, heyecanlarım, mutluluklarım.. yani her şey... Uyku düzenini falan saymıyorum... Umurumda değil uykusuz kalmak...Anne olmak ne müthiş bir duyguymuş... Tarifi yok... Ben ve eşim çocuğumuz olmadığı için hep evlat edinmek istedik. Ailelerimiz de destek oldu. Bazı akrabalarımız, arkadaşlarımız tuhaf karşıladılar. onu sevebilecek misiniz? İnsanın kendi çocuğu gibi olmaz.. Bir gün mucize eseri çocuğunuz olsa onu kayırırsınız...vs vs.. tahmin edersiniz. Biz dedik ki biz severiz yavrumuzu, onu sevmeyecek olan da bizimle görüşmek zorunda değil..
2 yıldır bebek sırası bekliyorduk... Prosedürleri anlatmayacağım biliyorsunuz zaten...Sonra bir gün telefon geldi.. Minicik daha 3 günlük kızımı aldım kucağıma... O an durdu dünya. Gerçekten durdu...
Sıramızı beklerken yatağıydı, beziydi mamasıydı hazırlamıştık büyük kısmını ihtiyaçların...
Kızımı almaya giderken eşimle hiç kimseye haber vermedik. Kucağımızda yavrumuzla döndüğümüzde herkes sevinç çığlıkları attı. Bize olumsuz konuşanlar bile üzerine titriyor şimdi. Diyorlar ki çok şanslı bir bebek sizin gibi anne ve babası oldu. Hayır diyorum biz şanslıyız o bizim kızımız oldu diye...
Evlat edinenler duygularınızı paylaşın ya başlık. Ah nasıl anlatabilirim ki. Günlerce bana ne zaman bilinçli bakacak ne zaman gülecek beni görünce diye bekledim. Uyurken nefesini dinledim. Hala dinliyorum. Şimdi sabahları günaydın bebeğim diye yanına gittiğimde gülücükler atıyor. Babasına daha bir edalı bakıp gülüyor sanki :)) O bizim kızımız evladımız. Yavrumuz. Evet karnımda büyümedi ama biz onu yıllardır kalbimizde büyüttük. Dualarımla doğurdum onu kalbimden doğurdum anlıyor musunuz? Şimdiden bu kadar seviyorum (severken çığlıklar atıyorum) off o büyüdükçe nasıl olacak bilemiyorum. Sürekli çığlık çığlık sevgi bağıran bir kadın olacağım :)
Çok zor bir karar demeyin, inanın harika bir duygu.
Kurumu aradık, uzmanımız şehir dışındaymış müdür de izindeymiş. Evlat edinmede şuan kimse yokmuş. Haftaya iletişime geçeceğiz. Bizden başka arayan soran oldu mu? Meraklandım, herkes mi meşgul olur anlamadım.. :/
selam kızlar o kadar heyecanlıyım ki yerimde duramıyorum....yarın kuruma görüşmeye çağrdılar......çok şükür bir adım daha yaklaşıyoruz misss kokulumaaaa....yarın neler olacak neler konuşucaz içim çime sığmıyor..Konya dan başvuran arkadaşlar biraz bigilendirirseniz sevinirim...bademir en son gitmiştin galiba görüşmeye özelden ayrıntılı anlatırsan ah ne iyi olur ...elim hiç birşeye varmıyor sadece oturup bakıyorum öyle boş boş...
eminim ki çok güzel geçecek görüşmeniz. nasıl hissediyorsanız öyle davranın, duygunuzu heyecanınızı saklamayın. bana kızımla ilgili duygularımı beklentilerimi sorduklarında nerdeyse sandalyede zıplaya zıplaya anlattım, anne demesini duymayı nasıl istediğimi anlatırken gözyaşlarım aktı... eşim kızdı bana çıkınca, bu kadar heyecanlanacak ne vardı diye!!!!! ama uzmanımızın gözünde, ben anlatırkenki duygularını gördüm... eşimden daha iyi anlamıştı beni... o yüzden bırakın aksın duygular, kelimeler :)
desteğin için teşekkür ederim canım....aslında duygularını pek belli edemeyen biriyimdir ....ama sz konusu kızım olunca hiç susamıyorum...:)umuarım yarın ağlamaktan konuşmaya fısatım olurr...ama eşim maşallah çok güzel konuşur...hayırlısı olsun......
aminn.Merhaba güzel anneler.Henüz bebeğinizi kucağınıza almamış olabilirsiniz ama aklınıza, kalbinize düştüğü andan itibaren o'nun annesi sizsiniz.Nereden mi biliyorum yaklaşık 3 yıl önce aynı forumu baştan sona okumuş,başvurma,evrak hazırlama sürecini,kızıma kavuşma sevincimi heyecanla buradan paylaşmıştım.Ne kadar stresli,sıkıntılı,sabır sınayan bir süreç olduğunu biliyorum.Zor kabul ediyorum.Ama bebeğinizi kucağınıza aldığınızda,O'nunla birbirinden eşsiz deneyimler yaşadığınızda değermiş diyeceksiniz güzel anneler.Herşeye hepsine değer inanın.Rabbim tez zamanda yüzünüzü güldürsün,kuzularınıza yavrularınıza biran önce kavuşun inşallah.
Ada'nın annesinden sevgiler...
Öyle bir şey oluyor ki gün içerisinde kendimi acayip ise veriyorum ve aklıma gelmiyor aramak, akşam oluyor evin issizligi karşıma çıkınca neden aramadim diyorum. Bir şey engelliyor beni sanki. Umut bile yetiyor ya insana belki de kötü bir şey duymaktan korkuyorum. Kendi kendime hazırlık yapıyorum ufaktan. eğer Mart ayına kadar gelirse hayırlısıyla en mutlusu olacağım bu dünyanın.hayır cnm aramadım en son 1 ay önce aradığım için bilgi vermezler diye düşünüyorum.. aralık başı belki ararım... sen aradınmı bugün naptın varmı haber
kızlar ayın 11 de bebek gelişimi ile ilgili görüşmem var .. ne soruyolar ne cevap verilmeli biligilerinize ve dualarınıza ihtiyzcım var .. lütfen aklınızda olan soruları cevaplarıyla birlikde yazın
Bugün annem aradı kızımı sordu
Kurumu aradın mı dedi
Bu ay bir sıra ilerlediğini duyunca sesi burkuldu
Bekleyeni çok da
Bizim kız çok nazlı
İnsanın annesi nin sorması
Heyecanla beklesi sorması bile çok güzel
Bugün annem aradı kızımı sordu
Kurumu aradın mı dedi
Bu ay bir sıra ilerlediğini duyunca sesi burkuldu
Bekleyeni çok da
Bizim kız çok nazlı
İnsanın annesi nin sorması
Heyecanla beklesi sorması bile çok güzel
Cnm yeni gördüm yazını ama sanırım geç kaldım Allah yardımcın olsun çok rahat geçmişti bizim görüşme umarım seninde öle geçer ...selam kızlar o kadar heyecanlıyım ki yerimde duramıyorum....yarın kuruma görüşmeye çağrdılar......çok şükür bir adım daha yaklaşıyoruz misss kokulumaaaa....yarın neler olacak neler konuşucaz içim çime sığmıyor..Konya dan başvuran arkadaşlar biraz bigilendirirseniz sevinirim...bademir en son gitmiştin galiba görüşmeye özelden ayrıntılı anlatırsan ah ne iyi olur ...elim hiç birşeye varmıyor sadece oturup bakıyorum öyle boş boş...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?