Benden az ya da çok, o veya bu şekilde beklentisi olan bir erkeğin gelip de "eşimle hiç anlaşamıyoruz, yolun sonu görünüyor" demesi bana asla inandırıcı gelmez. Kaldı ki inanacak kadar güvendiğim, bir geçmişim olan, hatta aşkından öldüğüm bir adam bile olsa yine de "Ben olmasam belki ayrılmazlardı, belki zamanla daha iyi olurlardı" dememek için asla bir adım daha atmaz, artık ilişki midir nedir onu kesinlikle bitirir kendi yolumu çizerdim.
Düşüncem bu, ama burada konu sahibine de biraz fazla mı yüklenilmiş diye düşündüm okurken. Sanki adamın şahane bir aile hayatı varmış da konu sahibi adamı zorla kolundan çekip yuvasından koparmış gibi yorumlar yapılmış.
Evet, bir şeylerin başladığı sırada adam evliymiş ve bu iki taraf için de affedilemez bir hata ve konu sahibinin de kabul ettiği bir hata. Ancak "sen o adamın yuvasını yıktın" derken belki de haksızlık ediyoruzdur. Evet 15 seneyi devirmiş bir evlilik bitmiş ama her evlilik gül bahçesi değil ne yazık ki. Kaldı ki yeni eşinin elinden tutup "ben bu kadınla evlendim" demeye çekinen bir adam mutlu yuvasını yıkıp ikinci bir evlilik yapmaya yeltenmezdi diye de düşünüyorum. Benim düşüncem...
Konu sahibine de diyeceğim şu ki, eşiniz güvenilmez bir insan her şeyden önce. Başkasıyla evliyken sizinle görüşen insanın sizinle evliyken size sadık kalmasını beklemeye hakkınız yok. Sizinle evliliğini herkesten saklaması da asla ve asla kabullenmemeniz gereken bir durum. Ciddi bir rest çekmenizi önerecektim ki, anladığım kadarıyla yapmışsınız bunu zaten. Geçici bir süreliğine durumu saklamak için mantıklı sebepler varmış, neticede ergenlik çağında bir çocuk var ortada. Ama hala sizi gözlerden uzak tutmak istemesi bir şeylerin yolunda gitmediğinin göstergesi. Artık vicdan mı, pişmanlık mı, "böyle değil şöyle olsaydı nasıl olurdu?" soruları mı bilinmez, ama bence siz kabul edip sussanız da zamanla yol ayrımına geleceksiniz.
Bence o adımı siz atın, yoksa kendinize saygınız kalmayacak.