Merhabalar; nasıl bir başlık yazarım diye düşündüm fakat bulamadım. Kısaca anlatmam gerekirse her şey ben evlendikten sonra hayatımın hızlıca alt üst olmasıyla başladı. Konuyu biraz baştan anlatmak istiyorum sizlere, 15 haziran nikah tarihimizde eşimin babası 8 haziran'da yoğun bakıma girdi aslında nikahı ertelesek mi uygun olmaz desemde davetiyeler basıldı geciktirmeyelim diyip nikahı o tarihte yaptık. Ben ailemle istanbul'da oturuyorum onlar da ankarada. Ailemi alıp hızlı trenle birgün öncesi gittik dini nikah resmi nikah derken ailemi yolculadım. Beş gün sonra 7 yıldır çalıştığım kurumdan evlilikle ayrılmak için istifamı vermem gerekiyordu istanbul'a ailemin yanına geldim. Sonrasında annemin elden ameliyatı oldu hiç olmayacak şey. Babamı tedbir amacli hastaneye götürdüm yatış verdiler sonrasında sağlığı daha kötü olmaya başladı taburcu olduktan bonrasında babam banyoda düştü omurga dolayısıyla ameliyat oldu üzerine koah hastası olduğu için nefes darlığı arttı yoğun bakıma girdi ve çok üzülerek babamı kaybettim.Ve ben ne zaman ankara'ya dönsem babam ya serviste fenalaştı ya da düştü bir olumsuzluk olup duruyordu istisnasız her gidişimde ertesi gün böyle oldu. Tüm bu olaylar o kadar hızlıca nikah sonrası oldu ki şuan ruh gibiyim babamı 9 ağustos'ta kaybettim yaklaşık bir ay oldu ve babamı çok severdim o da beni. Şuan yaşadıklarıma bir anlam veremiyorum. Eşimin babası babamdan büyük olmasına rağmen yoğun bakımdan çıktı sağlıklı ve eşim bu konuda beni anlamıyor yapacak bir şey yok olan oldu kendini yıpratma diyip duruyor. Ailesi de empatiden yoksun insanlar. Benim babam sağlıklıyken onun babası yoğun bakımdaydı ve kayınvalidem çok üzülüyordu bu saatte gelirdi arardı sorardı diye, babam vefat edince de üzülme yapacak bir şey yok diyor durdum derin nefes alıp sizin de eşiniz yoğun bakımdayken çok üzülüp kendinizi yıpratıyordunuz o zaman da deseydiniz kızım takdiri ilahi yapacak bir şey yok diye öyle söyleyince sustu. Eşimin kız kardeşi ben ankarada yapayalnızım bi arkadaşım yok üzerine hayatımda en çok sevdiğim insanı canım babamı kaybetmişim beni arayıp müsaitseniz baş sağlığına bi fatiha okumaya gelelim demek yerine, geldiğim haftanin haftasonu eşinin kuzenin düğününe gidiyor abisine yani eşime düğünden videolar atıyor iki gün sonra da beni aradı açmadım. Annesi sen kızımın telefonunu açmamışsın dedi ben de kendisine kırgınım bi baş sağlığına gelmesi düğüne gitmesinden daha kolay bir arayıp sorabilirdi ben yine iyi niyetimle kız hamile o yüzden gelmemiştir dedim ama beni aramayıp düğüne gitmesi kırdı bana değer vermemesini geçtim abisinin eşi olarak sormalıydı onun babası yoğun bakımdan çıkamasa ölse ben hep yanında destek olurdum dedim. Annesi de cahilline ver dedi. Ailesinin empati yapmaması canımı çok sıkıyor. Benim babamı serviste yatarken eşim baban iyi taburcu olur dedi nazar mıdır bilmiyorum ertesi gün yoğun bakıma girdi babam. Kendi babasının durumunu görseniz babamdan büyük yemek yiyor gayet iyi konuşuyor keyfi yerinde hızlıda yürüyor sürekli babası için iştahı yok keyifsiz yürüyemiyor diyor. Dedim babanı daha yeni gördüm gayet sağlıklı, babam kötüyken iyi diyosun, kendi babanın da sağlığı iyi nazar değmesin diye sürekli kötü diyor kendim görmesem hakverirdim. Daha yaşadığım çok şey varda, kısaca durum böyle. Sizlerle paylaşmak istedim inanın çok zor durumdayim babamın yokluğu, yaşadıklarımın hepsi beni çok üzüyor. Sizlerden birer yorum teselli bekliyorum sadece..
