Evliyim ve bebeğimi bekliyorum ben denemedim evlenemeyen çok arkadaşıma denettirdim hepsinde ise yaradıSen de işe yaradı mı bu hala bekarsın sanırım.
Ben kendımı umutsuz vaka olarak göruyorum bu bıle ıse yaramaz bendeEvliyim ve bebeğimi bekliyorum ben denemedim evlenemeyen çok arkadaşıma denettirdim hepsinde ise yaradı
Oyle deme cnm kendim icin dua ederken sizleri de katiyorum hayırlısı insBen kendımı umutsuz vaka olarak göruyorum bu bıle ıse yaramaz bendebenım için bitti hersey olasılıgı bıle yok tesekkurler .
Merhaba arkadaşlar.Aranıza yeni katıldım.Derdimi paylaşmak istedim sizlerle.Ben 37 yaşındayım.Doktorum,dahiliye uzmanıyım bir devlet hastanesinde.Hayatta çok sukur ne istediysem elde edebildim.Sagligin yerinde,meslegimi cok seviyorum.Ozur dileyerek soyluyorum bu konu icin soyluyorum onu da gayet guzel bir gelirim var.Fakat bu yasima kadar evlenmek soyle dursun hayatıma bir kisi girmedi,birazcik yakin bir erkek arkadasim bile olmadi.Inancim geregi de erkeklerle meslegimin gerektirdigi kadar yakin oldum.Fakat kendim gibi biri hic karsima cikmadi.Bunu biraz dis gorunuse de bağlıyorum cunku gercekten guzel olan bir yerim yok,hic olmadi.Isyana giriyor belki ama gunumuz acisindan bakarsak begenilecek bir noktam hic yok.insanlar neden evlenmedin diye bile sormadilar bana hic cunku bakinca anlasiliyo neden evlenemedigim.Dedigim gibi herseyim var.mutsuz da degilim ama en cok arladslarimin cocuklari olunca ve evlenince boyle bogazima bir sey oturuyor tabiki kuyrugu hep dik tuttum.kariyer vs dedim.Istemiyorum dedim.ama elbette sevgiye muhtacim.Yasim 37.bu saattten sonra zaten evlenmek istemiyorum.sorum su benim gibi olan arkadaslarin gunleri nasil geçiyor.Hafta ici calisiyoruz ama hafta sonu neler oluyor.aksamlari bulusmak icin hic bekar arkadasim yok.milletin kocasinin yanina da gitmem anca haftasonu.Ailemin yaninda da yasamiyorun.fikirleriniz benim icin degerli.simdiden tsk ederim.
Kizlar bir keresinde bir yakinimiz ne demisti biliyor musunuz.allah kariyer verecegine guzellik verseymis evlenirdin belki.coluk cocuk olmayinca o kadar parayi mezara mi goturceksin demisti.hic sevmem kendisini ama bunu dedi resmen bir teyzeydi
Merhaba. Yeni gördüm bu konuyu. Çok merak ettim acaba bu üyemizin son durumu nasıl?Merhaba arkadaşlar.Aranıza yeni katıldım.Derdimi paylaşmak istedim sizlerle.Ben 37 yaşındayım.Doktorum,dahiliye uzmanıyım bir devlet hastanesinde.Hayatta çok sukur ne istediysem elde edebildim.Sagligin yerinde,meslegimi cok seviyorum.Ozur dileyerek soyluyorum bu konu icin soyluyorum onu da gayet guzel bir gelirim var.Fakat bu yasima kadar evlenmek soyle dursun hayatıma bir kisi girmedi,birazcik yakin bir erkek arkadasim bile olmadi.Inancim geregi de erkeklerle meslegimin gerektirdigi kadar yakin oldum.Fakat kendim gibi biri hic karsima cikmadi.Bunu biraz dis gorunuse de bağlıyorum cunku gercekten guzel olan bir yerim yok,hic olmadi.Isyana giriyor belki ama gunumuz acisindan bakarsak begenilecek bir noktam hic yok.insanlar neden evlenmedin diye bile sormadilar bana hic cunku bakinca anlasiliyo neden evlenemedigim.Dedigim gibi herseyim var.mutsuz da degilim ama en cok arladslarimin cocuklari olunca ve evlenince boyle bogazima bir sey oturuyor tabiki kuyrugu hep dik tuttum.kariyer vs dedim.Istemiyorum dedim.ama elbette sevgiye muhtacim.Yasim 37.bu saattten sonra zaten evlenmek istemiyorum.sorum su benim gibi olan arkadaslarin gunleri nasil geçiyor.Hafta ici calisiyoruz ama hafta sonu neler oluyor.aksamlari bulusmak icin hic bekar arkadasim yok.milletin kocasinin yanina da gitmem anca haftasonu.Ailemin yaninda da yasamiyorun.fikirleriniz benim icin degerli.simdiden tsk ederim.
Son durum nedir acaba??Benim yaşım da 30 ve çok benzer durumdayız, yalnız değilsiniz yani:) hatta ben de utanarak söylüyorum ama maaşım doktorlarınkinden de yüksek ve rahat bir hayatım var. İlk defa evlilik niyetiyle bir kaç aydır görüştüğüm kişiyle bir kaç gün önce yollarımızı ayırdık ve karşımdaki insanın son sözlerinden birisi "senin her şeyin var, her şeye sahipsin, sana ne hediye alacağımı dahi bilemiyorum" oldu
Çoğunluk arkadaşlarım evli ve çocuklu. Yani o tatile gidecek, plan yapacak kimse bulamama duygusunu çok iyi bilirim.
Rabb'im yardımcımız olsun.
Bu arada ben aileme 2,5 saat uzakta bir şehirde çalışıyorum, h.içi çalışıp h.sonları ailemin yanına gidiyorum. Arkadaşlarımla görüşüyorum çoğunlukla. Veya sevdiğim bir dernek var, orda tefsir vs derslere, yardım faaliyetlerine katılıyorum.
Biraz garip olacak ama; Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde "ait olma ve sevgi" ihtiyacı vardır, sivil toplum kuruluşları da aslında bunu sağlıyor. Bir yere, bir amaca aidiyet hissetmek. Evliliğin boşluğunu doldurmaz tabi ki ama biraz da olsa telafi ediyor gibi geliyor bana. Kendinize uygun gördüğünüz bir stk veya dernek faaliyetine katılmanızı tavsiye ederim
Bu arada konuşmak, dertleşmek isterseniz özelden de görüşebiliriz
Bende durum hala aynıSon durum nedir acaba??
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?