Bugün 80 yaşlarında bir dede evimize geldi. yaşlı ama ağzı bozuk, yaşını da hiç göstermeyen birisi. Bir tanıdığı için bana gelmiş. "ne diyorsunuz oğlanı getireyim mi,tanıyın görüşün" dedi. Nerede çalışıyor, ne iş yapıyor, yaşı vs. sordu bizimkiler. Yani başka ne sorulur ki? klasik sorulardır bunlar. kişiliğini ahlakını sorsak da tanımadan bilinmez.ben de "üniversite mezunu mu" dedim. bu saatten sonra ünv.mezunu olup olmadığını ne yapacaksın, yaşın zaten yerini almış gibisinden epey konuştu dede. Falan kız vardı seçerken evlenemedi, filan kız vardı seçerken şöyle şöyle biriyle evlendi demez mi! "insan olsun memleketinden olsun yeter" dedi elbette önce dürüst aklı başında iyi bir insan olsun ama benim de dengim olmasın mı? ve o kadar utandım ki dede eline bir kağıda liste yapmış, bizim kasabadaki öğretmen kızların, baba isimlerini yazmış. Evden çıkarken cebinden çıkardı, baktım benimle birlikte 5-6 kişi vardı. bu nasıl bir zihniyettir? düşünsenize onların kriteri var öğretmen olması kriteri ve listelenmiş. benim üniversite mezunu olması yaşıma uygun olması vs.gibi kriterlerim olması hak değil. neden, çünkü ben kızım, çünkü onlara göre ben yaşımı almışım...çok yoruldum . çok pişmanım üniversite yıllarında ya da mesleğe ilk başladığım yıllarda fırsat oluşturup birileriyle tanışıp evliliğe doğru gitmediğime. üzerimde o kadar çok çevre baskısı var ki anlatamam. Evet evlenmek istiyorum ama değecek biriyle evlenmek istiyorum. seveceğim-sevileceğim, dürüst, inançlı, kültürlü eğitimime, yaşıma, işime uygun bir insanla evlenmek istiyorum. o kadar saçma şeyler yaşıyorum ki bıktım artık.