- Konu Sahibi mavigece07
-
- #21
evlenmek için evlenmek istemiyorum tabiki..zaten o yüzden şimdiye kadar hiç acele etmedim...Ama şu an içinde bulunduğum koşullar çok zor...psikolojik manada...siz karışmayın bana kimseyi bulmayın da diyemiyorum...bu sefer bana kendi bulduğuna nasıl güveneceksin gibi laflar ediyolar...Ya anne baba da kırılmıyo işte...Başkalarının yanında annem inşallah hayırlısıyla onuda evlendirmek istiyoruz vakti geldi deyip duruyo..Herkes benim yerleşip yerleşmediğimi merak ediyo çevreden...Napim nerelere kaçayım bilmiyorum...Kendim bulabilsem birini bulucam ama olmuyo karşıma çıkmıyo..Kuzenim geçenlerde arkadaşıyla tanıştırdı yine elektrik alamadım..Ya bende bi problem var ya da bilmiyorum..
Aileniz relax davranıyo ama birde şöyle düşünün anneniz her gün size bu konuyu hatırlatsa...inanın çıldırmamak elde değil...bir de üstüne üstlük babam emekli oldu her gün evde her şeyimize karışıyo..yatma saatimize kalkma saatimize bir yerlere gitmemize vs...bunların yaşı büyük saygı göstereyim falan filan demiyo...
Aileniz rahat insanlarsa gerçekten çoook ama çok şanslısınız kıymetini bilin
kesinle kabus gibi bi durum olurdu, anne babaz sizin iyiliğinizi istediğini smyleyip farkından olmadan sürüklüyor,yoruyor, belki de yanlış kararlar almana sebep olacaklar.
ama sen akıllı ve gençsin, onların görmediği bir şeyi biliyorsun:duygularının ne dediğini.
annen ve babanın son bekar çocuğu musunu bu arada? sanki bi an evvel bu işide gözümüzün önünde halledelim havaları var.
fazla konrolcüler, onlara nasıl hissettiğini güzelce ama kararlı bi şekilde anlat.
anne-babalar kimsenin sahibi değil unutma, bu dünyaya seni onlar getirdi ama onlar yaratmadı, evlilik gibi bi kararı tek başına alman gerekir.
sen böyle strese girdikçe , evlenemeyeceğinden emin olabilirsin...sürekli bu konu üzerine yoğunlaşıp evlenmeye uğraşırsan o kişi karşına çıkmaz çünkü stres içinde biri ne kadar pozitif ve rahat görünebilir ki karşı tarafa...tanıştığın kişiler de senin bu ruh halini hissetmiyorlar sanma..sadece biranönce evlenmeye çalışan birini sen olsan ister miydin?
Bu konuda anne babanla konuşmalısın yani zamanı geldiğinde olacağını, biraz bu konuyu artık konuşmak istemediğini, senin de istediğini ama zorlamakla olmayacağını aksine stres olduğunu, rahat olamadığını söylemelisin...
kafanı rahatlatıp, evlenmesem de böyle de mutluyum diye düşünmeyi başardığın anda göreceksin karşına neler çıkaracak hayat...
bu sıkıntı tek bende düşünüyordum Ben 25 yaşındayım geçen sene okulum bitti gene bir sene eğitimle ilgilendim.Vakit geçti.şimdi evdeyim ne olacağı belli değil .benimde bu yaşıma kadar kimse olmadı hep kaçtım nedense bir tane olsun eşim olsun diye ama o devirler geride kaldı galiba .ortamda kalmadı dört duvar arasında kime rastlıcam bilemiyorum.Arkadaşlar kuzenlerde nişanlı sözlü...çıkıp dolaşabilcek kimsede kalmadı bezen sıkıntıdan akşamları tek başıma çıkıp dolaşıyorum.eşleri ayaklarını öpüyo bide..evliliği bişey sanma hiç güzel değil diyorlar..yok acele etme gez toz hayatını yaşa .ama hayatımda biri olmadan kiminle gezip tozcam ki...Herşeyin hayırlsı demek ne diyelim..sen gene çalışıyorsun kafanı dağıtıyorsun elbet kapını çalacak biri..benim kuzenim dans kursunda karşılaşmıştı sende böyle ortamlara gidebilirsin bir kız arkadaşınla uygun olursa tabi :))
Evlilik tamamen kısmet işi. Bende liseden arkadaşımla 12 sene sonra görüşüp evlendim ve çok mutluyum. Asla mutsuzluğa düşme illa ki kısmetinde ki kişi gelir bulur seni :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?