Her konuda cesur olduğum söylenir
Ama bu yaşadığım şehri bırakıp başka yere yerleşme fikrinde hiç cesur olamayanlardanım
Sadece ailem değil İstanbul benim her şeyim çünkü..
bende bir zamanlar başka şehirde birini sevmiştim istediler beni gelip ama annem hayır tek kızım dedi ben kıyametleri kopardım hatta amcamların yanında elime geçeni fırlattım kapıyı vurup çıkmıştım vermiyorlar diye... üstelikde bizim taraflıydı iyi tanıdığımız beğendiğimiz bir aileydi... ama olmadı nasip değilmiş...
Şimdi eşimle evliyim annemlere 2 saat uzakta oturuyorum ist da yım ama çıkışa yakınım eşimin başının etini yiyorum yakın biryere taşınalım diye annem ailem kahvaltıya gelebilsin akşam yemeğine gelebilsin ben gidebileyim diye... (yol ve araç problemi var)
Eğer o şehre gitseydim bunalıma girerdim şimdi anlıyorum neden biliyormusun aşk eş biyere kadar biyerde aile hasreti başlıyor bunu evlenmeden anlayamazsın kimse evine karışmasın istiyorsun ama onlarsızda yapamıyorsun..
Gittiğin ev aile bal da yedirse hergün ailenle yediğin kuru ekmeği özlüyorsun işte...
Bence iki aileden uzak baska bir sehirde hayatiniza baslayin.
Valla yazmadan duramayacağım.
Okurken sanki kendim yazmışım gibi okudum. Aynı şeyleri bende yaşadım.
Beni anlatmışsın resmen. Bende geçen sene bu zamanlar şu an senin durumundaydım.
Arkadaşların yazdığı tüm yorumlara aynen bende katılıyorum.
İnsan böyle zamanlarda bazen gerçekleri göremiyor. Pembe gözlük veriyorlar sanki.
Ama o gözlüğü çıkardığında da tüm gerçekleri görüyorsun.
Vakti zamanında benim her iki tarafıda hoşnut tutmak için demediğim, yapmadığım kalmamıştı.
O'na gidiyordum, sen gel İstanbul'a diyordum. O ise hayır ben kesinlikle gelemem sen gelceksin diyordu.
Hem sürekli İstanbul'a gideriz, her hafta sonu gideriz götürürüm seni diyordu.
Annemlere gidiyordum, rızanız olmadan ben mutlu olamam diyordum. Arada bıraktılar beni.
Benimde annem senin ki gibiydi. Ben çektim aynısını yaşadım biliyorum. Senin benim yaşadıklarımı yaşamanı istemiyorum.
Ha diyince gelemeyeceksin. İzin vermeyecek belki. Bi de çocuğunuz olursa o zaman hiç gelemeyeceksin.
Babanda bende çok iyi biliyoruz, sen orda yapamazsın diyordu. Konuşmalar sürekli bu şekilde geçiyordu.
Orta yolu bulamadım, arada ben kaldım. Ne yapcağımı şaşırdım.
O'da ailem ve onun arasında kaldığım için sonradan pişman oldu. Ve BİTTİ.
Üzerinden 10 ay geçti. Ve ben şu an düşündüğümde iyi ki annemi dinlemişim diyorum.
İyi ki olmamış diyorum. İstanbul'dan başka bir şehirde yaşayabileceğimi düşünmüyorum.
Ben üniversiteyi şehir dışında okudum ama bununla o bir değil bunu çok iyi anladım.
Anneler ne derse şuna emin ol ki HAKLIDIR. Bir bildikleri vardır.
Bu yüzden annemi çok seviyorum.
sevgilinin mesleği neki yani orada yaşayacağı garanti mi?
ilk yorumumu tekrar okudumda çok yersiz olmuş, neticede bizim şark görevi sayılı gün ömrü billah burda yaşamıcaz, bide şu var bende Ankaradayken Batmanda 8 sene kalırız 2.şarkta aradan çıkar diyodum şimdi 4 sene dolsun çeker giderim diyorum,bak bu yorumum daha yerinde oldu canım, askerinin gelmesine az zaman kalmış dilerim Allahım içine doğursun bişeyleri,feraha çık doğru kararı ver, kendini en iyi sen tanırsın, umarım mutlu olursun
çok da yapabilecek birşey yok aslında bunun için de ayrılamazsın ki.inşallah iyi insanlar olur da sorun yaşamazsın.
Benim mesajım seni anlatmış seninki de beni anlatıyor..
İşte görüyorum ki hep aynı şeyler. Elbette okumak için gitmekle evlenip gitmek çook farklı okurken özgürsün sorumluluk yok birşey yok istediğin zaman kimseden izin almadan gider gelirsin ailenin yanına.Bende her haftasonu kendimi eve atardım zaten.Ama bir yerde tıkanıyorum işte orası kördüğüm.. Bitmiyor da bitemiyor yani ya o izin vermiyor ya da ben. Bu iş ya beni bitirir yada bu ilişkiyi.. Allah büyük. Yalnız olmadığımı bilmek güç verdi sağol paylaştığın için,sen aileni dinlemişsin bakalım ben kimi dinleyeceğim.. eğer olurda gidersem ve mutsuz olursam kendi düşen ağlamaz diye başlarlar artık pofff ne zor ya bu işler......
Aileler evlatlarının mutluluğundan başka bir şey istemezler. Sen oraya gitsen mutsuz olsan onların ciğeri yanar, kendi düşen ağlamaz demezler. Ne yediklerinden ne içtiklerinden keyif alırlar. Yakınında da değiller ki sana teselli verebilsinler. Sen de aman onlar üzülmesin diye belli de etmezsin zaten. Yani yine aralarda derelerde kalırsın.
Ha mutlu olursan da ailen şükreder oturur. Ama canım ben yüzde yüz tanıdığına her huyunu suyunu bildiğine inanmıyorum. Diyorum ya insanlar evleniyor da huyunu suyunu yıllar sonra öğreniyor. Gider de kaldıramayacağın şeyler yaşarsan keşkelerin arkası kesilmez.
Ben senin yerinde olsam, bu konuda onu zorlardım. Ailem rıza göstermiyor derdim. Burada ona iş de buluruz gözümüzüm önünde ol kızım diyolar derdim. Bak bakalım o iki arada bi derede mi kalacak, yoksa gelmezsen bu iş biter mi diyecek? Senin bugünlerde çektiğin sıkıntıyı yaşayacak mı...
ben de ailemden uzak eşimin memleketinde yaşıyorum.görev için geldim evlendim kaldım.eşim de,ailesi de çok iyiler sağolsunlar ama aile başka.annem hala sitem eder evlendin kaldın buralarda diye.en çokta doğumumda koymuştu ayrı olmak.yanımda annem vardı çok şükür ama kardeşlerim yktu gelemediler.erkek kardeşim kızım 4 aylıkken gördü.zoruna gidiyor insanın gerçekten çok mutlu olsamda boynum bükük hep.hele o ayrılık vakitleri salya sümük muhabbetler.sözün özü zorr aileden ayrı olmak zor.
evlenip ailesini bırakın el kadınının erkeğinin kahrını çekenlere pek üzülmüyorum bile bile ladestir bu. adam ailesinden ayrılamasın ama siz ayrılın niye siz ağaç kavuğundanmı çıktınız?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?