Bana ailem böyle dese ciddi kavga çıkarırım. Ben de mezun oldum ama çalışmıyorum, keyfim öyle istiyor, kendi harçlığımı çıkaracak işler yapıyorum sadece, ehliyet aldıktan sonra çalışacağım ve kendim için çalışacağım. Bizim aile düzeni biraz karışık, dayım var evde, 30 yaşına geldi hala okuyor mesela 4 yıllıkta. Uzattı da uzattı, boş, işe yaramaz herifin teki ama anneannemin özellikle ondan hiçbir beklentisi yok. Bana da bugüne kadar çalış diyen olmadı ama ben kendim zaten sıkıldım. Dayım yesin içsin yatsın tarzında biri ve ben enayi değilim zar zor kazandığım parayla onun boğazını doyuramam. Zaten kyk kredisi borcum var onu ödeyeceğim ve ya birikim yapacağım ayrı eve çıkmak için ya da gidip bir araba alacağım. Biz de kavga edeceğiz ama umurumda bile değil valla. Şu an kimse bişey demediği için ben de bişey demiyorum ama yarın öbür gün kopsun kıyamet, BANA NE :) herife kimse dokunmuyor, okulun bitmesi bile hayal. O evde eşek gibi yatarken ben bi tarafımdan ter akıtarak kazandığım parayla ailem için bişey yapmak İSTERSEM arada güzel hediyelerle, kişisel ihtiyaç karşılamalarla, tatillerle, ayda birkaç kez ısmarlanan yemeklerle annem, kardeşim ve anneanneme yapmayı düşünüyorum ama kesinlikle kira ya da fatura ödemeyeceğim, param yok deyip geçeceğim. Sen de bu durumda istiyorsan evlen yani ailenin beklentileri bana saçma ötesi geldi.
korkmaya başladım
