Sorumluluk anlamında hiç sıkıntı yaşamadım, çünkü dediğiniz gibi bekarken de sorumluluk alan bir insandım. Ve yaş çok önemli bir kriter. 23 yaşında evlendim, 2 sene daha bekleyeyim desem hiç evlenmezdim sanırım :)
Çünkü şimdi şimdi anlıyorum evlilik insanı olmadığımı. Zaten hiç evliliğe sıcak bakan, beyaz gelinlik giyeyim de salınayım diyen, çeyiz dizme derdinde biri olmadım ama nasıl oldu, basiretim mi bağlandı bilemiyorum 23 yaşında evlendim. 24 yaşında anne oldum. Bu da evliliğe soğuk bakmamın sebeplerinden biri oldu. Kızımı çok seviyorum ama psikolojik olarak anne olmaya hazır mıyım değil miyim düşünme fırsatım olmadı. Sürpriz bir gebelik, sağlık sorunları, hayat boyu bir daha anne olamama korkusu ile doğurdum. Evliliğim de çok problemliydi, dışarıdan herkesin gıpta ettiği, ne efendi, ne iyi adam dediği eşim bildiğiniz 10 yaşında bir çocuk ruhunda çıktı. Nişanlı kaldım, sözlü kaldım ama hiç anlayamadım bu tarafını.
Bütün bunlar benim evliliğe bakışımı tamamen negatif hale getirdi ama artık çok geç, 1 yaşında kızım var :)) içinde bulunduğum durumu mutlu hale getirmeye çalışıyorum ben de.
Ama söylediklerinizde ve fikirlerinizde çok haklısınız, yaş çok çok önemli, belli bir eşiği geçtikten sonra insan değer mi diye soruyor kendine.
Ailelerden, insanlardan bence hiç çekinmeyin burada okuduğum kadarıyla gayet sağlam bir duruşunuz var. Kimseye pabuç bırakacağınızı zannetmem, kendinizi ezdirmezsiniz gerisi de önemli değil ❤
Sevdiğiniz birlikte hayatı paylaşmak istediğiniz biri varsa eminim evlilik çok güzel birşey olur.