sanki kendimi gördüm bir an
evlenmeden önce daha beterdim
hatta bir ara nişanlıyken bunalıma girmiştim
ben bu utangaçlıkla nasıl evlilik yürüteceğim diye
eşim işi gereği bir çok kişi ile muhattap oluyor
hali ile toplantılar davetler olması kaçınılmaz
bunu kendi içimde halletmek istedim
sürekli olası durumları düşündüm
o toplantılarda davetlerde bulunduğum zamanların hayalini kurdum
neler yapmam gerektiğini beynime okudum
ilk başlarda sessiz bir köşede oturuyordum eşim hayli konuşkan ama ben aksine sessiz
baktım böyle olmuyor korkularımın üzerine gittim karşımdaki insanların benden üstün olmadığını aynı şartlarda olduğumuzu
konuşarak aslında kendime çok şey katacağımı sessiz kalmanın kendimi kasmamın bana benliğime zarar verdiğini düşündüm
toplum içine girdikçe rahatladım....
tam olarak üstümdeki ölü toprağı atmış değilim ama eski hallerimi düşünürsem hayli yol katettim
eşimin akrabaları ailesi karşısında sessiz oturur hiç konuşmaz soru sorduklarında sesim çıkardı
onlarlada aynı şekilde görüşe görüşe eski çekingenliğim kalmadı
senin yaptığın yolun başında pes etmek olr canım
herkesler ilk zamanlar eşinin ailesine alışamaz çekingenlik olur
bunu zamanla aşarsın mutlaka doktor desteğini al
sırf bu sebep yüzünden evlenmekten vazgeçme
korkularının üstüne git tedavini ol bak o zaman herşey çok kolay olacak
ama mutluluğun söz konusu ise asla pes etme
hayat başkalarından kaçarak geçmez
kızlar aldım randevumu gidicem inş ama daha 2 gün var inş ümidim kırılmaz
Tebrik ederim, bunu başarmak kolay olmasa gerek.
Siz terapi desteği aldınız mı?
Ya da neler yaptınız?
çok iyi çoookk:)aferin balımıza:)çokkk daha güzel olcak sen gör bak:)yeter ki ii düşün hayrlısını iste :) gün bizimiçin güpgüzel doğcak:))
kızlar biliyorum bana çok kızacaksınız ama günlerdir araştırıyorum bu konuyu doktora da gittim ve uzman bi kaç kişiyle de konuştum aklımı kıurcalayan şeyler vardı.doktor ilaç yazdı ve o ilacı araştırdım çok yan etkisi olan ve 2 veya 3 yıl kullanmam gereken bi ilaç ve bırakılması da sancılı bi süreç alıyo ve kullandığım sürece olumsuz bi kaç degişiklikte olacakmış bi kaç uzmanla daha görüştüm ve sosyal fobinin ilaçtan çok kendinde bittiğini söylediler ve kendimi dinledim dün sorunum ne dedim ve düşündüm ki aslında bir işim olsa kendime güvenim daha artacak ve sanki bu sorunum ortadan kalkacak veya biraz daha sosyalleşsem daha iyi olacagım gibi geldi çünkü ben çok uzun yıllar önce yine bi ilaç kullanmıştım ve bırakamadım mahvoldum ilacı kullanmazsam beynim uyuşuyodu ve yine öyle bi gündü ama sonraki gün hayatımda inanılmaz bi degişiklik oldu ve ben ilacın o etkisini bir günde sildim ve hiç istemedim yutmayı aslında o zaman bana bir dersolmuştu yani bence herşey insanda bitiyo yani en azından bu rahatsızlık için dünden beri bazı şeylere daha dikkat ediyorum dün alışveriş yaptım ve dükkandaki bi çok kişiyle muhatap olmaya çalıştırdım kendimi.kendi alanımla ilgili bi sorunu vardı kadının birinin başka bi kadına soruyodu ben gittim yanına ve dedim sorununuz ne yani ilk adımı atmaya başladım bilmiyorum belki yanlış yapıyorum ama şimdi içime yatan bu nişanlımlada paylaşıcam bu konuyu ve ondan da bana destek olmasını istiycem
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?