Herkese merhaba,
1 yıldır çok şükür yolunda giden bir ilişkim var. Tanıştığımız ilk andan itibaren evlilik lafı hep gündemimizdeydi, aradan 1 yıl geçti, erkek arkadaşım daha fazla ısrar eder oldu. Uzun süre çalıştıktan sonra yüksek lisans yapmak istedim, o süreçte erkek arkadaşımla tanıştım, mazeretim hep okuldu, iş ve okulu birarada götürdüğüm için yoğundum ama şu an o mazeretim de yok. Karakter, bana ilgi ve saygı açısından çok iyi biri, her insanda olduğu gibi erkek arkadaşımda da sevmediğim ufak tefek kötü huylar var (inatçılık, ketum olma vs) ama gözardı edebileceğim şeyler, sonuçta insan olan herkesin kesiri kusuru var. Beni tek düşündüren şey deliler gibi aşık değilim. Sadakatinden, sevgisinden, hürmetinden eminim ama aşık değilim bu yüzden böyle ciddi bir kararı veremiyorum, hep “tamam” dediğim anda bir ürperti oluyor. Onu seviyorum, yanında huzurluyum, sürekli aklımda ama dingin bir sevgi ile seviyorum sanki, huzurlu bir aşk. Hayatımda bir kere aşık oldum ama çok mantıkçı biriyim, o kişi bana uygun olmadığı için birliktelik düşünmemiştim, hislerim çok güçlüydü, o kadar duyguları ve dünyayı alt üst edecek hislerim yok erkek arkadaşıma karşı. Evlilik yanlış bir karar mı olur? Bu arada erkek arkadaşımı sevmediğim halde seviyorum diyerek hiç kandırmadım, dürüstlük önemli benim için, hissetmediğimi laf olsun diye söyleyemem. O sevdiğini söyler ama ben hiç söylemedim henüz. Özellikle evli hanımların görüşlerini rica ediyorum. Evlilik için çok aşık olmak şart mı? Yoksa saygı, sevgi, hürmet yeterli mi? Sonradan pişman oldunuz mu?
Teşekkürler.