Aslında bana fazlasıyla düşkün... Hep beni gözetir. Bu bi yere kadar iyi bişey ama ilişkide hep ben öncelikliyim. 2 yıldır alışamadım gitti. Birliktelik dediğinde... hayat müşterek... Yni ben öyle öğrendim. Oysaki bizim ilikşimizde ben ne istersem o oluyor hep. Hatta bazen onun fikri o kadar öenmsiz oluyorki herşeye ben karar veriyorum. Kurmadığım bi diktatörlüğü yürütmem isteniyo gibi. Rayına oturtamıyorum birtürlü...
Ha herşey kontrolünde neden rahatsız oluyorsun diyeceksiniz...
İlişki işteş bişey yani karşılıklı olunca güzel. Dengeli olduğunda güzel.
Evlenince tam aksi olursa diye gelmiyor değil aklıma...
Herkese teşekkrüler yazdıklarınız için.
Karar verdim.Hemen bir A4 kağıt alıp, düşüncelerimi en doğru ifade edebileceğim şekilde kaleme alacağım ve sonra hazır olduğumda aile meclisine açılacağım.Yoksa durumu düşündükçe hayatı kendi kendime dar etmeye devam edicem sanırım. Evet evet... Güzel kadar verdim sayenizde.Konuşayım tekrar.Mermeri delen suyun şiddeti değil sürekliliğidir değil mi ama
Teşekkrüler çiğdem_k
Evlenmeden önce eğitim amaçlı yurt dışına gitme planım var birsüredir aklımda... Sanırım bunu geçekleştirirsem gerçeğin ne olduğuna daha rahat karar verebilirim.
Belkide hep mutluluktan gözleri karartan aşklar okumaktan,izlemekten midir nedir... Hayata adapte olmaıyorum sanırım . :1rolleyes: Benim dışımda bunu yaşayacağından korkan yok mu Allah aşkına_? Çok mu ileriye yönelik düşündüm_?
İki yıllık güzel giden bir ilişkim var.Erkek arkadaşım çok düşüncelidir.Arasan bulamazsın yani...İlişkimiz evliliğe gidiyor.Evlilik teklifi almadım ama aileler biliyor.Erkek arkadaşımla aramızda süreki 'evlenince....' li cümleler kuruyoruz.Hatta nişan,kına vs. herşey (daha en az 1 sene olmasına rağmen) planlanarak ilerliyor.
Herşey güzel ama ben evlenmek istemiyorum. Erkek arkadaşımı seviyorum. Ama onunla evlilik fikri beni hiç heyecanlandırmıyoru.Hatta sinirden ağlamak istiyorum bazen. Herkes artık adı konsun peşindee... Bazen kendimi düğün günü uçakla dünyanın öbür ucuna kaçmışken hayal ederken buluyorum ve tuhaf olan bu hayal beni nasıl rahatlatıyor anlatamam. Kendimi sorgulamadan edemiyorum... Neden evlilil konusu beni bu kadar daraltıyor_??? Objektif yaklaşımlarınıza ihtiyacım var..Lütfenn
Seninle aynı durumdayız ve bu yüzden sevgilimle bağlarımız kopmak üzere. Onu kaybetmek istemiyorum ama evlilik konusu açıldığında geriliyorum.O planlar yapıyor. Bense evlilik için can atmıyorum. Ama şöyle bir durumda var: Onunla haftada 1 falan görüşebiliyoruz o zamanlar ondan ayrılmak istemiyorum, zaman çok çabuk geçiyor yanında. Evlilikten mi korkuyorum dye sorguluyorum kendimi. Çünkü her yerde evlenince herşey değişiyor yazıları var. Bir de o beni benim onu sevdiğimden daha çok seviyor, ben onunla hayatımı sürdürebilir miyim diye de düşünüyorum. Bilmiyorum kafam çok karışık :uhm:Huzursuzum bu aralar.
bence bunların sebebi sevmemektir..konu sahibi sanada diyorum...sevmediğiniz için bölesiniz..ayrılmakta istemiyosunuz çünkü sizi onun kadar sevecekk birini bulamam diye düşünüosunuz yanlışmı..ama eğer madem seviliyorsunuz ve iyi biriyle bence sevmeye çalışın aynı durumlardan geçtim sevmeye çalıştım ve şimdi çok mutluyum
ben seni çok iyi anlıyorum.
Eşimle 4 sene flört ettik.Artık evlenelimler başladı.Çevredekilerde tabi adı konsun derdindeydi.
Ben eşimi çok sevmeme rağmen, evlilik fikri beni ürkütüyordu.
Çevremdeki evliliklerin pek içacı olmaması, onlar gibi olma korkusu,ev işleri,sorumluluk alma,özgürlüğünden feragat etme vs.derken baya tırsıyordum
Hayalim tam nikah masasında hayır deyip, gelinliğimi tutup converselerimle kaçmaktı.
Çevremdekilerde bilirdi bu hayalimi lülülülülülü . Ablalarım nikah memuru soruyu sorduktan sonra bi an durdun eyvah dedik diyor
Sonuç olarak iyi ki evet demişim.
Ayrılmak istemiyorum, çünkü bir kere ayrılık girmişti aramıza, yarım kalmış gibi hissetmiştim kendimi. Belki evlenecek kadar sevmiyorum. O çok aceleci, ailesi de bir an önce olsun istiyor.Zamana ihtiyacım var deyince de kızıyor. Bilmiyorum, artık düşünmek istemiyorum. Siz nasıl başardınız?bilmiyorumkismile
Ben hiç sevmiyor değilim de çok irdeliyorum, öyle olunca da korkuyorum ve bu sefer de ondan uzaklaşıyorum bir süre. Duygularımı sorguluyorum öyle olunca da. Çok sık görüşemiyoruz. Sürekli aklımda o var. Olumlu-olumsuz kendi kendime düşünüp duruyorum işte. Ama onun yanında farklı oluyor, ayrılırken zor oluyor. Ona baktığım zaman çok fedakarlık yaptı bu ilişki için. Tek taraflı çaba harcadı, kaprislerimi çekti. Bana nasıl bu kadar sabretti bilmiyorum. Bazen ben bile kendime tahammül edemez hale geliyorum. :) Benim korkum evlilik, aynı çatı altında yaşayınca birşeyler değişir mi, o hep böyle olur mu? Ne bileyim çok boyutlu düşünüyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?