Evlenmek çok kolay iş.
Bir sürü aday çıkıyor ama gönlün ve aklın da evet demeli ki bu işe kalkışma cesareti bulasın.
Öyle biri gelmedikten sonra hiçbir anlamı yok ki.
Çok zorda kalıp, kendini kurtarma amaçlı evlilik yapma gibi durumlar da oluyor.
Mesela benim bir tanıdığım sevmediği halde etrafın lafından dolayı, yaşı geçtiği için ve bir de karşısına başka düzgün biri bu zamana dek hiç çıkmadığı için evlilik kararı aldı. Adam da buna aşık ve zengin.
Ama neye yarayacak ki ? Çocuk doğurup ayrılacak belki de, bilmiyorum.
Sonuç olarak hem mantık hem de kalp onaylamalı. Sadece mantık ya da sadece sevgi yetmiyor.
İnşallah kimse bu duruma düşmez. Yapmam dediğimiz şeyleri yapar hale gelebiliyoruz ne yazık ki. =(
Çok kötü bir şey. Mutlu evliliği olanlar, aşkla sevgiyi yaşayanlar bunun kıymetini iyi bilsin.
Herkese nasip olmuyor.
Benim durumum ne olacak acaba, şu zamanlarda çok düşünmeye başladım.
Evlilik çok ama çok uzak geliyor ve istemiyorum kesinlikle.
Yurt dışında yaşıyor olsaydım asla evlenmezdim.
Ama bizim ülkemizin baskısı kim ne derse desin bir yerden sonra çok ama çok sıkmaya başlıyor ve olumsuz etkiliyor. Evlenmek zorundayım diye hissettiriyor fakat bir yandan da olmazsa olmaz dediğimiz özellikleri taşımayan insanlara evet diyemiyoruz. İki arada bir derede kalma durumu yani.
Çok çetrefilli şeyler. Kafa yormaya değmiyor. İşin içinden çıkılmıyor.
Kısmet deyip bırakmak en güzeli son raddede.

