• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlenmeyi, yuva kurmayi cok istedigi halde evlenemeyen var mi?

Ben iki yil icinde iki evlilik gorusmesi basarisiz gectikten sonra iyice dert etmeye baslamistim, evlenmek istiyordum. Bu iki kisiye asik da oldugum icin epey zorlandim. Sonra bir arkadasimin gorusturdugu kisiyle 3 ayda nisanlandik 3 ay sonra da evlendik. Asik degildim ama insan olarak sevdim ve deger gordugumu hissettim. Makul, uyumlu ve ahlakli bir insan oldugunu gordum. Dis gorunusu de hosuma gidiyordu.

Bir cok yasanmisliktan sonra artik ask heyecan aramak imkansizi istemek gibi bir sey diye dusundum. Evlendim. Baslarda aklima geldi esime asik olsam nasil olurdu diye ya da o diger iki kisiyle olsa daha mi mutlu olurdum diye bazen,
ozellikle mutsuz oldugum anlarda. Ama cok sukur iyi bir aile olma yolunda ilerliyoruz. Zamanla fark ediyorum ki sevmek aile olmak; ask heves kimyasal etkilesimden cok, emek sevgi sabir anlayisla oluyor. Bunlari bana esim yasayarak ogretiyor uc aydir.
27 yasimdayim. Tahminimce cogunuz benden yasca buyuksunuz. Ama nacizane tavsiyem kriterlerinizi karakter ve ahlakla sinirlayin. Ek olarak eger gorsel olarak da begeniyorsaniz oluruna bakin, standartlari dusurun. Herkesin artisi eksisi var. Biz de mukemmel degiliz. Evlilik iki mukemmelin bulusmasi degil; aksine iki yarimin tam olma cabasi..
Cok evlenmek istedigim iki yil icinde bir arkadasim evlenmis ve bosanmisti. Bu da yogun istegimi sorgulamama yardimci olmustu. Asil amac evlenmek degil; surdurulebilecek omurluk bir yuvaya baslamak. Bunun icin de ask vs degil; anlayis karakter sevgiye uyuma dikkat edelim.
 
Şu konuya şimdi rastlamam ne ilginç oldu. Gerçi konu üzerinden baya bir zaman geçmiş. Şu an 33 yaşındayım ve bekarım. Nişanlanıp ayrıldım. Onun öncesinde de öyle başarısız ilişkilerim oldu ki yazsam roman olur. Bu arada nişanlım aldattı ve aldattığı kızla evlendi. En uzun geçmiş ilişkimde de benden sonraki kız arkadaşıyla evlendiğini öğrendim. Bir de üstüne şuan işsizim. Yani bayağı tokatlanmış gibi hissediyorum. Kader midir kısmet midir bilemiyorum ama bende evlenip çoluğa çocuğa karışmayı çok istiyorum. He bu ilişkilerde sen de hiç mi hata olmadı diye sorarsanız tabi ki oldu. Büyük dersler de aldım. Büyük burun sürttüm. Bu esnada yüzüme neler vurulmadı ki. En evlenmez dediklerim çatır çatır evlendi. Kendimi öyle kötü hissettim ki. Bilmiyorum rabbim nasıl bir yazı yazdı ama sabrediyorum. Hem iş hem eş için. Allahım şu mübarek günlerde isteyen herkese güzel yazılar yazsın.
 
Beni üzüp bırakıp giden herkes evlendi. Ben kaldım yaşım 35 oldu. Kısmetliyim ama kendime degil. Kimi aklımdan geçirsem platonik bile olsa yılların muzmin bekarı bile olsa evleniyor ne iştir anlamadım. Kaderin cilvesi mi cezası mı nasip diyorum başka da diyeceğim şey yok.
 
Tam benlik bir konu oldugu icin ilk defa bu sitede yorum atiyorum. Demekki nasip kismet ilk yorumum buraya gidecekmis :)

Yasim 31, ve kisa zamanda Allahin izniyle 32 olacam. Avrupada dogumus buyumus ve calisan birisiyim. Ve daha sozum dahi olmadi. Yorumlarin cogunu okudum sayilabilir. Bazilari hic evlenmek istemiyor, bazilari evlenmek istiyor, bazilari ise tereddut ediyor.
Yorumlarin birtanesinde "Avrupada yasamis olsaydim evliligi hic dusunmezdim, ama Turkiyede farkli" diye okudum. Bunu okuyunca gulumsedim.
Avrupada dahi kizlar (okumus olsun olmasin) evlilik baskisi yasiyor. Ve hayatimin su son 5 senesini (ondan oncede varidi, ama su son 5 sene yogunlasti baski) evlilik baskisiyla gecirdim diyebilirim. Bu yuzden, Avrupadaki durumlar Turkiyeden farkli degil.
Ve Avrupada dahi caresizlik yuzunden, bulamadiklari yuzunden, cevre baskisi yuzunden evlenenler de var. Bosanmalar yogunlasti, tutumluk azaldi, sevgiler basitlesti, yabanci kokenli kadinlarnan aldatmalar onlardan cocuk yapmalar cogaldi. Iste Avrupa.... Fazla ozenmeyin derim!

Bazen "keske daha onceleri evlenseydim" dedigim gunlerim oluyor. Cunki yas ilerledikce insan daha da cok secici oluyor. Zaten alt yapida secicilik varsa, yas ilerledikce bu yapi daha agir basiyor. Ama su da bir gercek, insan yasi gectikce daha da iyi biliyor ne istedigini ve ne istemedigini. Ama bunlarin da cok buyuk dezavantajlari var. Secebilecegimiz, veya evlenebilecegimiz grub daha da kuculuyor. Ve o kucuk gruptan kendimize uygun bir aday bulmamiz gerekiyor. Bunuda gectim, sevebilecegimiz adaylar da azaliyor.
Benim sahsi fikrim, kendimden kucuk bir adayla evlenmeyi dusunmuyorum. Bu ne demek? Adaylarimin yas grubu 33-37 oluyor. Bu ne demek? Genelde bosanmis ve cocuklu erkekler grubu. Bende cocuklu birisini tercih etmedigim icin (simdiki yasima gore 31!), secebilecegim adaylar da azaliyor.
Yasim 40'a dogru yaklasirsa BELKI cocuklu bir aday dusunebilirim, ama oda saglam anlasmali ve takintisiz bir evlilik olursa. Zaten ozamanda insan evlenmeyi dusunurmu oda ayri bir mevzu.

Ve evet, evlenmeyi cok istiyor, ama kendine gore uygun aday bulamayanlar cok. Bu erkekler icinde gecerli, Allah icin yani. Tek biz bayanlar tarafindan bakmayalim.
Ama, Allaha karsi buyuk konusmayim, sirf evlilik icinde evlenmem. Cunki karsinizdaki sizi severde, sizde 'sirf evlilik icin evlenirseniz', karsinizdakinin gunahini odeyemezsiniz. O yuzden, baskasinin gunahina girecegime, kaderime razi olur yalniz yasarim daha iyi.

Yalnizlik birtek Allaha mahsustur. Rabbim herkese hayirli olani nasip etsin. :)
Demek yurtdışında evlilik zor olduğu için benim eski sevdiğim insana kotu ozelliklerine ragmen yapıştı o kız; yaşı daha 28 olmasına rağmen..Tahmin ediyordum.
 
Ben de evlenmek istiyorum bir turlu olmuyor 31 yasindayim arkadaslarimin iki cocugu oldu ben hala bekliyorum bakalim kismet
 
Bende şöyle düşünüyorum;
Karşılaştığım bütün erkekler kadın gibi kadın arayıp bulamadiklarindan , ne hikmetse kadınlarda erkeklerin olmadığını anlatiyor. Anlamadım gitti.
 
Benzer şeyleri yaşamış biri olarak nacizane bisi söylemek isterim.

Evlenip evlenmemeye hedef olarak odaklanmak sizi esas meselenizden ayırır. Insan an'da mutlu huzurlu olmali. Illa hayatına birini (es / çocuk) katınca değil. Çünkü bunlar da mutlaka size huzur verecek değil.

Siz her durumda kendi iç huzurunuza odaklanın.

Evet evlilik psikolojik biyolojik ve yer yer sosyal bir ihtiyaç. Ama Allah sizin ihtiyacınızı ve sizin için en hayırlısını en hayırlı vakti biliyor. Şimdi olmaması sizi cezalandırmak için değil. Daha iyisi sizi beklediği için. Su an bekarlık hayatını tecrübe etmeniz gerekiyormuş demek ki.. onu tam hakkını vererek yaşayın. Anne babanıza kardeşlerinize vakit ayırın.

Bir de evli çocuklu insanlar mutluluktan uçmuyor.
Insanlar sıkıntılar dalgalanmalar yaşıyor da sosyal medyada reklamlarda bunları yansıtmıyor. Belki boşanma düşüncesi içini kemiren arkadaşınız ikinci çocuğu doğurdu. Düşünsenize sıkıntısı sizden kat kat büyük..

Ya da evlendi de eşi vefat etti.. çocuklarına tek ebeveynlik yapmaya çalışacak. Ya da eşinin sert tavırları var..

Her hale şükretmek lazım. Niyet edip çaba vermek gerekir çevreye haber salmak, donanımlı insan olmak için çalışmak, yeni çevrelere girmek .. ama olmadi olmuyor demeyin.

"O adam" "hayatımın adami" diye beklentiyi de yükseltmeyin. Şartlarınızı azaltmaya çalışırsanız biraz daha kolaylaştırabilir

Allah huzurla yaşamak nasip etsin.
 
Hah işte günlük hayatta da var böyle senin gibi konuşanlar. Kendisi evli ve çocuklu olduğu için yırtmış hissedenler ve bunu acımasızca ifade edenler. Amacım tartışmak değil ama gereksiz yazdıkların bence. :KK20:
kesinlikle katılıyorum sana canım ağzı olan konuşuyor
 
Back
X