evli ,pişman ve mutsuzlar..dertleşelim mi?

Kadın olarak eş olarak değer görmek istiyoruz.İlla sürekli seni seviyorum demesini beklemiyoruz ama hissettirmeli bunu.Şaşalı şeylerde gözümüz yok, elimizdeki ağır çantayı alsa, sabah işe giderken başımız ağrıyorsa arayıp nasıl oldun dese,davette ilk ona verilen tabağı size uzatsa,sevgililer gününü evlilik yıldönümünü geçtik en azından doğum günümüzde küçük bir mesaj atsa,başımız sıkıştığında ilk aklımıza o gelse arasam hemen burda olur düşüncesini bize hissettirse ne olur yani? Bunlar çok büyük beklentiler değil ama insanın içini cam gibi küçük küçük çatlatan sonrada büyük bir kırığa dönüştüren şeyler. Bu kırıkta asla düzelmiyor içimizde hep kalıyor ne kadar evliliği yürütsekte birşeyler hep eksik. Yani olmuyor olmuyor olmuyor.Küçük bir hareketi bile batıyor. Bizi en çok acıtan herhalde eşimizin bizi değersiz hissettirmesi. Bir kadını eşi arasıra şımartıp içini hop ettirmeyecekse kim ettirecek. Dışarıdaki bir yabancıdan ne farkı kalır.
 
değilmii.. harfi harfine katılıyorum bu dediklerinin.. zaten biz kadınların çoğu minicik bişeyden bile mutlu olan insanlarken eşlerimiz neden bunu başaramıyor acaba.. neden isteklerimiz yada beklentilerimiz ağır geliyor onlara gözümüzde filmlere konu olcak şeyler yokken bile.. ve bi süre sonra kendimizi öyle törpülüyoruzki olması gerekenler(yukarda bahsettiğin şeyler gibi) ayda yılda olduğunda bile sanki çok şey yapmışlarcasına aptalca bi sevince kapılıyoruz..
 
Evliyim iki senelik çok severek evlendim okulu yarım bıraktım hala seviyorum eşimi fakat okulu yarım bıraktım devam etmeye gücüm yok eşim sık sık iş değiştirdi ama hiçbir istwğimi geri çevirmedi. Bu zamana kadar sık sık sanal ortamda aldatıldım. Şimdi ayrılmak istediğimde salya sümük ağlıyor borç olduğu için kıyamıyorum
 

borç olduğu için kıyamıyorum derken? aldattığına pişmnalık mı sen ayrılacaksın diye mi? ve bence ne yaparsan yap okula dön ya da bir işe gir.
 
Merhaba
Ben 38 Yaşında 15 Yıldır evli 2 çocuklu ve bakımlı bir bayanım. Eşimle evliliğimizin ilk yılı çok güzeldi. Sonra ailelerimizle Aynı ilde yaşamaya başladık ve ailesinden ayrı yaşayamaz oldu. İş ve uyku dışında hep onlarlaydık. Bana taptığını sandığım adam Beni önemsemez olmuştu. 3 senenin sonunda ilk kızım oldu. 5 sene sonrada 2. Kızım oldu. Hamileliklerimde hiç ilgilenmedi. İşten sonra ailesine giderdik. Sonra eve gelince tv karşısında uyur top patlasa uyanmazdı. Çocuk kucağımda sofra hazırla topla bütün işler beni bekler.çokda sinirlidir. Yaptığım işi yemeği Hiçbirşeyi beğenmez. Türlü bahanelerle agresifleşir bana çocuklara bağırır azarlar. Benim annem babam ayrıydı çok sorunlu bir çocukluk yaşadım. Kendim çocuklarıma aynı şeyi yaşatmayı asla düşünemiyordum. İşe gidip gelmekten çok yorulur hiç yardımcı olmazdı. Bense iş ev çocuklar her şey omzumda koşturdum durdum senelerce. İlk seneler onunla hep konuşmaya çalıştım. Bana destek Olmasını ve kendimize özel vakit ayırmamızı istedim. Kendisi asosyal ve ailesi dışında hiç birşey yapmak istemeyen ve hiçkimseyle Görüşmek istemeyen bir insan.isteklerimi Hep geçiştirdi. Arada bir kavga döğüş gezmeye yada Yemeğe çıkardık onuda burnumdan getirirdi. Asla hatasını kabul etmez. Baktım her konuşmaya çalışımda kavga çıkıyo. Huzursuzluk Olmasın diye sessiz kalmaya başladım. Idare etmeye çalışıyordum. Evliliğimiz boyunca bana sadece cinsellik istediğinde iyi davran1rdı. O amaçla dokunurdu. 1 sene önce başka bir ile tayin olduk. İlk üç ay ailesi bizde kaldı. Ailesiyle aram çok iyidir çok iyi insanlar. Eşim onların yanında da hergün beni, büyük kızımı azarladı durdu. Hiç Karşılık vermedim. Babası ona kızardı ama umursamazdı. Üçüncü çocuğu doğurmam için baskı yapmaya başladı. Ben çok Sabırlı bir insandım. Ama 8 ay önce sabrım tükendi. Kocama karşı içimde Ufacık duygu kalmadı. Ben hep gelecekle ilgili planları olan biriydim Ve bu planlarımdan kocama bahsettiğimde üçüncü çocuğu şart koşardı. ama artık hiç bir planım hayalim yok. Hiç birşey beni mutlu etmiyor. Dışarı bile çıkmak istemiyorum. Eşimi görmek Konuşmak istemiyorum. Bu arada kendisine hiç dikkat etmez çok bakımsızdır. Benim bu soğukluğum onu çok sinirlendirdi. Onu aldattığımı düşünmeye başladı. Rahat batıyo deyip durdu. Ki çalışıyorum aynı zamanda ev çocuklar a'dan z'ye herşeyi erkek işleri dahil hep ben koşturduğum halde. O na hissettiklerimi anlatmaya çalıştım. Hiç bir hatasını kabul etmiyor. Ve ben hiç boşanalım demediğim halde defalarca boşanalım dedi. 8 aydır karı koca ilişkimiz yok. Benden dolayı tabi. Dokunmasına tahammülüm yok. Kocamla şu ara hep bu Yüzden tartışıyoruz. İhtiyacını gidermediğim için çok mutsuz. Evi terketmek istiyor. Benimse tek istediğim beni anlaması. Arada bana jest yapmaya Çalışıyor. Ama karşılığını yatak olarak bekliyor. Benim ona hiç güvenim kalmadı. Çocuklara bu güne kadar hiç hissettirmedim. Onların etkilenmesi en son istediğim şey. İşim var. Boşansam ayaklarımın üstünde dururum Allah'ın izniyle. Ama Çocuklarımı mutsuz görmeye dayanamam. Beni suçlarlarmı ilerde çok korkuyorum. Eşim herşeyi unut diyor eskisi gibi ol diyor olamıyorum. Çok bunaldım. Evlilikten soğudum. Annemle konuştum. Kurtarmaya çalışmamdan yana. Boşan diyemiyor o da haklı. Ama yanımda olduğunu hissettiriyor. Mutlu olmak istiyorum ama yaşama heyecanımı isteğim kalmadı robotlaştım sanki. Lütfen düşüncelerinizi paylaşın. Şimdiden teşekkür ederim
 
Merhaba
Ben 38 Yaşında 15 Yıldır evli 2 çocuklu ve bakımlı bir bayanım. Eşimle evliliğimizin ilk yılı çok güzeldi. Sonra ailelerimizle Aynı ilde yaşamaya başladık ve ailesinden ayrı yaşayamaz oldu. İş ve uyku dışında hep onlarlaydık. Bana taptığını sandığım adam Beni önemsemez olmuştu. 3 senenin sonunda ilk kızım oldu. 5 sene sonrada 2. Kızım oldu. Hamileliklerimde hiç ilgilenmedi. İşten sonra ailesine giderdik. Sonra eve gelince tv karşısında uyur top patlasa uyanmazdı. Çocuk kucağımda sofra hazırla topla bütün işler beni bekler.çokda sinirlidir. Yaptığım işi yemeği Hiçbirşeyi beğenmez. Türlü bahanelerle agresifleşir bana çocuklara bağırır azarlar. Benim annem babam ayrıydı çok sorunlu bir çocukluk yaşadım. Kendim çocuklarıma aynı şeyi yaşatmayı asla düşünemiyordum. İşe gidip gelmekten çok yorulur hiç yardımcı olmazdı. Bense iş ev çocuklar her şey omzumda koşturdum durdum senelerce. İlk seneler onunla hep konuşmaya çalıştım. Bana destek Olmasını ve kendimize özel vakit ayırmamızı istedim. Kendisi asosyal ve ailesi dışında hiç birşey yapmak istemeyen ve hiçkimseyle Görüşmek istemeyen bir insan.isteklerimi Hep geçiştirdi. Arada bir kavga döğüş gezmeye yada Yemeğe çıkardık onuda burnumdan getirirdi. Asla hatasını kabul etmez. Baktım her konuşmaya çalışımda kavga çıkıyo. Huzursuzluk Olmasın diye sessiz kalmaya başladım. Idare etmeye çalışıyordum. Evliliğimiz boyunca bana sadece cinsellik istediğinde iyi davran1rdı. O amaçla dokunurdu. 1 sene önce başka bir ile tayin olduk. İlk üç ay ailesi bizde kaldı. Ailesiyle aram çok iyidir çok iyi insanlar. Eşim onların yanında da hergün beni, büyük kızımı azarladı durdu. Hiç Karşılık vermedim. Babası ona kızardı ama umursamazdı. Üçüncü çocuğu doğurmam için baskı yapmaya başladı. Ben çok Sabırlı bir insandım. Ama 8 ay önce sabrım tükendi. Kocama karşı içimde Ufacık duygu kalmadı. Ben hep gelecekle ilgili planları olan biriydim Ve bu planlarımdan kocama bahsettiğimde üçüncü çocuğu şart koşardı. ama artık hiç bir planım hayalim yok. Hiç birşey beni mutlu etmiyor. Dışarı bile çıkmak istemiyorum. Eşimi görmek Konuşmak istemiyorum. Bu arada kendisine hiç dikkat etmez çok bakımsızdır. Benim bu soğukluğum onu çok sinirlendirdi. Onu aldattığımı düşünmeye başladı. Rahat batıyo deyip durdu. Ki çalışıyorum aynı zamanda ev çocuklar a'dan z'ye herşeyi erkek işleri dahil hep ben koşturduğum halde. O na hissettiklerimi anlatmaya çalıştım. Hiç bir hatasını kabul etmiyor. Ve ben hiç boşanalım demediğim halde defalarca boşanalım dedi. 8 aydır karı koca ilişkimiz yok. Benden dolayı tabi. Dokunmasına tahammülüm yok. Kocamla şu ara hep bu Yüzden tartışıyoruz. İhtiyacını gidermediğim için çok mutsuz. Evi terketmek istiyor. Benimse tek istediğim beni anlaması. Arada bana jest yapmaya Çalışıyor. Ama karşılığını yatak olarak bekliyor. Benim ona hiç güvenim kalmadı. Çocuklara bu güne kadar hiç hissettirmedim. Onların etkilenmesi en son istediğim şey. İşim var. Boşansam ayaklarımın üstünde dururum Allah'ın izniyle. Ama Çocuklarımı mutsuz görmeye dayanamam. Beni suçlarlarmı ilerde çok korkuyorum. Eşim herşeyi unut diyor eskisi gibi ol diyor olamıyorum. Çok bunaldım. Evlilikten soğudum. Annemle konuştum. Kurtarmaya çalışmamdan yana. Boşan diyemiyor o da haklı. Ama yanımda olduğunu hissettiriyor. Mutlu olmak istiyorum ama yaşama heyecanımı isteğim kalmadı robotlaştım sanki. Lütfen düşüncelerinizi paylaşın. Şimdiden teşekkür ederim
 
Esiniz gecmisi unut demis, simdi iyi sanirim öyle dedigine gore.eger öyleyse psikolojik destek alsaniz.cocuklarinizla ilişkisi nasil?
 
eslemelif .!.:
Esiniz gecmisi unut demis, simdi iyi sanirim öyle dedigine gore.eger öyleyse psikolojik destek alsaniz.cocuklarinizla ilişkisi nasil?
Genişletmek için tıkla...
Ufaklıkla iyi ama büyük kızım 12 Yaşında. Ona gereksiz yere çok agresif ve Kırıcı davranıyor. Eşime kızımızın ergenlik çağında olduğunu daha yumuşak ve yol gösterici Olması gerektiğini anlatıyorum ama o anlamıyor.

Bana geçmişi unut diyor eskisi gibi ol diyor. Yani hep o Haklı olsun. Kendisi hatalarını telafi etmek istemiyor.
 
Hatasını telafi edemiyorsa zor bir tanede bende var.bilmiyorum napacaz huzursuz mutsuz evlilik cok zor.
 
eslemelif .!.:
Hatasını telafi edemiyorsa zor bir tanede bende var.bilmiyorum napacaz huzursuz mutsuz evlilik cok zor.
Genişletmek için tıkla...
Son çare ikna edip evlilik danışmanına gidicez. Bide öyle denicem. Inşallah bişeyler düzelir yoksa dediğin gibi çok zor.

Bir yanım boşan diyor çocuklar bu haliyle ilerde etkilenip mutsuz olacak. Ben Çocukluğumun iZlerini taşıyorum hala. Çok sıkıntılıydı.

Bir yanım ya korkuyor. Çocuklara yetmemek, ilerde kendimi anlatamamak, Boşanma süreci...
 
Haklısın hepimizin korkuları aynı.ama ömrümüzün böyle gececegini dusunmekde ayrı üzücü. Cesur olabilmek lazim belkide.3 gündür annemdeyim gezmeye geldim kizim tutturdu eve ne zaman gidecez diye.bunlari gormek üzüyor beni.zaten sizinde dediginiz gibi en çok çocuk yönünden düşünüyor insan.ama böyle de saygısız sevgisiz ortamda büyüyor.
 
Çok Haklısınız. Bu sinir stresle ne kadar sağlıklı annelik yapabiliyorum tartışılır. Yazdıklarınızı defalarca ben de düşündüm. Emin Olduğum tek şey ömür boyu bu şekilde yaşamak istemiyorum. Çok acı ama gerçek..
 
Her erkek kendisine göz yumulmasını haketmiyor ayrıca. Karaktersiz, tembel, basiretsiz, uyar akıllı, pinti ve şiddet yanlısı onca erkek varken bir de iyi huylu hanımlarından yüz bulan erkeklere kimsenin 'erkeğin öfkelenince başka yere git' tavsiyesi dinlenmemeli. anneannem de böyledir benim ve onu her zaman sustururum böyle konuştuğu zaman. artık devir değişti, kadının da sesini çıkarma hakkı var.
 
Son düzenleme:
Birbirimize köle olma, yer-gök olup birbirimizi tamamlama kısmına hiçbir lafım yok... lakin sinirlenince içeri kaçan neden ben oluyorum? neden susup alttan alan ben oluyorum? Bir susulur iki susulur erkeğin öfkesine göz yumulur. Lakin öyle fazlası yok. Beni annem her şeye susup katlanayım diye doğurmadı. Kadınlık gururu denen bir şey var.

ağzından allahın adı eksik olmayan, duasını yasinini eksik etmeyen annem 22 yıldır ne dertlerle tasalarla boğuşuyor. kimsenin maneviyatı kimseye düşmez. sadece maneviyat değil, biraz da karakter meselesi bu. her şeyin bir yeri ve zamanı var.
 
Tamam.
 
boşan demek kolay ama öyle olmuyor.açıkçası düzeltdemeye de dilim varmıyor çünkü çocuklara da iyi davranmıyormuş. onlarlz iyi olsa hadi katlan derim ama ne yalan söyleyim zaten çocuklar mutsuz hzursuz sürekli azarlayan sinirli bir baba.bak ben sana şunu söyleyim boşanmş ailede büyümedim ama kavga gürültü huzurszlkla büyüdüm.bi arkadaşm vardı küçükken onun anne babsı boşanmıştı ben derdim keşke benmkilerde boşansa düşünsene çocuk aklmla çünkü bıkıp usanmıştım kava gürültü huzursuzluk hep bağıran bir baba içerdide o zaman.off ne zor işimiz.her şeyi biz düşünmek zorundayız.bi evlilik terapistine gidin bence belki görür gerçekleri.bir de merak ettim ailesi ne düşünüyor bu konuda? onlar farkında mı tepki vermiyorlar mı size çocuklara böyle olmasına? benim eş,mn ailesi kızar bile bazen akıl verir söylenirler.görüyorlar çünkü.ama değişmiyor tabii orası ayrı.siz bi gidin terapiste.allah sonumuzu hayır etsin ne deyim.olmuyorsa olmuyor aslnda ama işte çocuklar içn onca aşkla evlenip aşkı harcamamak için insan kıyamıyor.içim acıyor.burda okudklarıma da kendime de..
keşke görebilseler azcık anlasalr. ya da geçmişe bir pencere açılsa.asla evlenmezdim.
ben kurtatmaya çalışıyorm susuyorm artık yalnzı başıma ağlıyorum dertleşecek kimse yok.anlatamam kimseye ben böyle şeyleri.bebeğim var aile içinde mutlu büyüsün istiyorum.ama olmuyor benne kadar kendimi rahatlatsamda bazen olmuyor.daha küçük anlamıyor ama birgün büyüyücek ne kadar rol yaparım ne kadar katlanırım.
evde ev arkadaşı gibiyiz. bilgisayar başnda onu getir bunu götür.gerçi eski hallerine göre iyileşmeler vr ama .öyle yorulmuşumki.kavgaya bile halim yok.susuyorum şimdi arada uyarıyorum bıktım yatağa yalnız girmekten bilgisayarda gece körlerine kadar.zar zor beraber vakit geçiriyoruz işte.amaan ne deyim allah heepimize sabır versin.evlilik dert boşanmak dert.hepsi dert.allah hepimize huzur versin.para pul hepsi hikaye.sağlık huzur olsunda..
 
aynen anneliğimze ailemize yansıyor ne acı.benmki kendisi görüor mutlu olduğmda sabah sütüm taşar yoksa olmaz.bakın bnunu görüyor biliyor.neşeli olduğmd dört dönerm etrafında . kadınını mutlu etki o da seni çocuğunu mutlu etsn.ev neşeyle dolsun.mutsuz kadınlar mutsuz evkler aileler çocuklar.ben rahatlatıyorm kemdimi bir şekilde kızıma sarılnca zaten geçiyor hayat duruyor ama işte yalnız mutsuzum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…