evli ,pişman ve mutsuzlar..dertleşelim mi?

Boşanmadık ama ben çok yıprandım..bebeğim var babasını görnce çırpınıyor gülüyor bunu nasıl görmesden gelip ayrılabilirmki? Her akşam bekliyor kapı çalnca seviniyor..bana davranşlrı düzeldi. Hatalarının çoğunu düzeltme yolunda..biliyorum o da yoruldu.o da boşanma yanlısı değil o hiç bahsetmez konusunu açmaz.Bir iki bana blöf yaptı ama yer mi yim ben..paldır küldür gşdiyor.ama ben çok yorgunum kocaman hayal kırıklıklarımla devam ediyorum işte..vafası var bir şey istersem dünyayı yıkar ama başka şeylerde var işte..o kadarnuzunki..İyi yönü çook kötğ yönü çok. Ama biz yorlmuşuz bildğim bu.tahammülsüz boşvermiş bir insan oldum..eskisi gibi değilim. Aramzda duvar var sanki..aşkım kalbimn bir kenardna sıkıştı. Bazen gece onu izliyorm uyurken ama kırgınlıklarım kIgınlıklarım her şeyin önüne geçiyor.bir pskiyatrste gideceğim..kendimi çok yorgun hissedyorm..dalgn mutsuz..bebeğim olmasa napardm bilmem..
 
Merhabalar arkadaşlar aranıza yeni katıldım.Bi gün böle bi sebeple zor durumda kalıp çaresiz kalıcağım aklımın ucundan geçmezdi.3 yıllık severek aşık olarak yaptığım bi evliliğim var o kadar çok şey yaşadım ki anlatıcağım onca şeye rağmen hala boşanamıyorum ve nedenini merak ediyorum çıldırmak üzereyim evet istemiyorum diyorum her gün iş çıkışı keşke bende bekar olsaydım ailem olsaydı onların yanına gitseydim y da bekar arkadaşlarımla takılsaydım diyorum her allahın günü geçmişe özlem duyuyorum keşke zamanı geri alsak diyorum buna rağmen boşanamıyorum.
Eşim hayatıma 10 yıl önce girdi hayatıma, çıktığım ama çok görüşmediğim hatta ayrılmayı düşündüğüm sevgilimin arkadaşıydı.Bende onu hep arkadaşım olarak gördüm meğer o beni ilk gördüğü gün sevmiş ve hep arkadaşlığımızda bile benimle görüşmek istemedi ve ben buna anlam veremiyordum.Sonra ben de ona aşık oldum onun hayatımdan gitmesine izin vermedim.Diğer sevgilimden ayrılıp eşimle çıkmaya başlasamda o da bende hep suçlu hissettik kendimizi.Derken bizim ilişkimiz başladı ama yine hep bendn ayrılmak istiyordu ortada bi sebep yokken.pat diye ayrılılık msj atar tutuşurdum beni bırakıcak diye böle böle lise bitti.Üniversiteyi kazandım o ayrı bi şehri kazandı ki zaten lisede çıkarkende ben liseyi dışarda yani memleketimden ayrı bi yerde okuduğum için yazın ya da tatillerde görüşüyorduk bu üniversitede de böle devam etti.Şimdi görüyorum ki aslında sorunlar taa o zaman başlamış ben aşktan mı artık neyden ya da aptallıktan görememişim.Beni sürekli bi kısıtlama nasıl bensiz arkadaşlarınla vakit geçirirsin hiç mi için acımıyor nasıl eğlenirsin...vs bende bazı zaman yaptıklarımı hiç söylemedim sonra o üni. bırakıp benim üniversiteme yakın başka bi şehre başka bi bölüme geldi tabi biz artık hafta sonlarıda görüşür olduk.Bu arada eşimin bende farklı beklentileride vardı ve ben sırf onu mutlu edebilmek için bunlarıda kabul ettim.Sonra o işe başladı ben okuyorum yine bana yakın bir şehirde artık çok suçluluk duygusu hissetmeye başladığım için evlenmek istiyordum o da istiyordu fakat ailesinin maddi imkanı pek olmadığı için ( ona göre hiç olmadı zaten) birkaç sene daha nişanlı kalalım dedi ben dinlemedim hayır artık dedim ve evlendik.tabi daha nişanlıyken bana şiddet uyguladı ben onun evine gittiğimde daha okurken yani üniversitenin bitmesine 1 ay varken.Dövdü, kapının önüne koydu ben sustum sadece ağladım halbuki şimdi görüyorumda yapmam gereken ayrılmakmış.Tabi o hiç bir şey olmamış gibi kapının önünden beni alıp sarılıp özür diledi ve ben affettim.Evlendik daha 1 ay olmadan yine şiddet yine kapının önüne koyma ama bana şiddet uygularken ne yalan söliyim bende boş durmadım tbi elini kolunu yüzünü çizdim bu şiddet dediğim beni tekme tokat dövmek değil ittirme saçımı çekme kafama vurma gibi tabi bunlar yaptığını mübah kılmaz.Sonra arkadaşlarım yine sorun olmaya başladı iş yerimdeki arkadaşlarımın çoğu bekardı onlarla vakit geçirmek hoşuma gidiyordu çünkü ben eşime göre çok sosyal biriyim o ise her şeyİ benimle yapmak ister arkadaşa gerek duymaz benim arkaslarım ona dert oldu onlar yüzünden de kavga etmeye başladık hiç sevmez oldu arkadaşlarımı.
Çok uzattım biliyorum ama içim o kadar dolu ki kusura bakmayın bu arada eşimin aileme saygısızlığıda cabası en son olaya gelecek olursak ailem bize benim çok istediğim onunsa hiç istemediği bi tatil hediye etti eğer gidersk burnundan gelir dedi bende salak gibi yapmaz kıyamaz diye düşünüp tamam dedim ve tabi ki tatil zehir oldu.Biran önce bitsin dedim tatil ve ben döner dönmez boşanayım.Tail bitti o yaşadığımız şehre ben ailemin yanına döndüm aslında ailemin yanına birlikte dönücektik ama işe dönmesei gerektiği için ben döndüm o işine gitti.Ne zaman geliceksin ev taşıcaz dedi ama. Benim gözümde ev bile yoktu.Psikolojim iyi değil dedim o da öylemi ben senin psikolojini düzeltirim dedi babanı arıyım dedi umrumda değildi artık önceden olsa aman arama ailem üzülür diye yalvarırdım öle yapmadım. Babamı arayıp bizi niye yolladınız ben istemedim beni paranızlamı satın alıcaksınız gibi şeylet saymış yazık babacım oğlum kötü mü ettik ne oldu gittinde bişryini mi kaybettin onurunu,gururunu ne ksybettiysen onu geri verelim diyormuş bu hayır ben gitmicektim siz beni yolladınız hep kızınızın dediğini yapıyorsunuz benim değerim dözüm yok biz sizin evliliğimize karışmanız yüzünden kavga ediyoruz demiş babam en sonunda tamam biz anlaşamıcaz deyip kapatmış. Ev taşınacağı için benim iznim bittiği için dönmem gerekiyordu ama ben bana yapacağı eziyeti bildiğim için kendim gitmek istemedim o yüzden ailemde artık yeter onun aileside bilsin bunları kaç yıldır hep saklıdık oğullarınınne yaptığını bilsinler dediler ve biz ailesine gittik bana yaptıklarını baştan sona anlattım kayınpederim çok şaşırdı tamam bizde gelelim sizinle dediler sonra sevgili eşim ordan talimat verip kimsenin gelmemesini sadece benim gelmemi ailelerin sonra gelmesini söylemiş ben inat ettim hayır ben yanlız gitmem dedim ailemi alıp gittim ve sevgili eşim ne yaptı beni annemi babamı bağıra çağıra evden kovdu ve biz iki gün komşumda kaldık sonra memlekettekiler aradı araya girdi eşim özür diledi eve döndük ev taşımaya başladık ama eşimde hala surat beş karış hala babamla annemle bi hınç neyse ben yapamıcam dedim ailem dönmeye karar verdiğinde bende evden çıktım gittim tabi bunu karşıma alıp önce konuşmayı denedim ama beni dalga geçer gibi dinleyince ben gidiyorum deyip annemlerin arkasından çıktım onları aradım gelip beni aldılar o sn bile bi pişmanlık çöktü ne yapıcağımı bilmez haldeydim avukata gittim ama öle kötüyüm öle mutsuzum ki beni 2 hafta kadar aramadı araya kurban bayramı girdi tabi ailesi benle konuşmak isteyince yok gitti demiş k.validm, k.pederim kaynım beni aramaya başladı falan filan derken 25 gün sonra benim kuzenim eşiyle birlikte gelip bizi yüzyüze dinlemeye karar verdi bi nevi barıştırdı onlardan sonra ben yukarda yazdığım gibi mutsuzluk,geçmişe özlem 1,5 ay oldu ben bu duruma alışıyorum galiba sadece niye hala karar veremiyorum ki onun bi başkasıyla evlendiğini değiştiğini karısına ailesine saygılı sevgili davrandığını hayal edince kötü oluyorum yani ben onca kahrını çekeyim başkadı gelsin sefasını sürsün diyorum ama bunun için devam etmelimiyim değer mi diyede düşünüyorum
Lütfen yardımcı olun bana kusura bakmayın çok uzattım biliyorum
 


Merhaba, mesajınızı okudum, kendimi size yakın hissettim, ben de 9 yıllık evliyim, bir oğlum var, ben de eşimle uzun yıllardır tartışıyoruz, konuşamıyoruz, öfke hayatımız baş köşesinde maalesef, zamanla ben de çok doldum, hemen sinirleniyorum artık, ben de en yakın zaman da terapiste gideceğiz, konuşamıyoruz çünkü, 2.çocuğu çok istiyorum, ama korkuyorum da, çünkü mutlu değilim, terapinin evliliğinizde olumlu etkisi oldu mu?
 
bence gidin terapiste,
şu aralar ben ayda bi defa yalnız gidiyorum geçmişi unutamadığım için, eşim le gitmiyoruz, o dönemde eşim de geldi ama ilacı kullanma taraftarı değil o, ben ilaç kullanıyorum
gitmenizi tavsiye ederim
Allah yardımcımız olsun........
 


Biz ilaç değil de psikoterapi düşünüyoruz, evlilik danışmanı, biraz bireysel biraz da çift terapisi istiyorum, bakalım hayırlısı, ikinici çocuğu çok istiyorum ama huzurlu bir evliliğim yok, kayınvalidem çocuğuma bakıyor, evimiz çok yakın onun evine, aramızda iki bina var sadece, ama gene hayatımızda, gene evimde, sıkıldım, bunaldım artık...
 

ben çok gergindim vücudum çok kasılmıştı, uyuyamıyordum, ilaç şarttı bana
ailesi bizimde başroldeydi, içimdeki öfkeyi hala atamadım, ilaçsız uyuyamıyorum, onlarla pek görüşmüyorum,
unutamıyorum da...
 
D dnz08 İnşallah hakkınızda hayırlısı olsun. Benim anladığım kadarıyla sizin geçmişe baya bir özleminiz var ve çok pişmansınız. Önceki arkadaınızı da unutamıyorsunuz. bence birkere geçmişi geri getiremezsiniz, bunu kafanızdan silin atın. Geçmiş geçmiştir, doğru ya da yanlış, niye şimdiki eşimle evlendi, niye diğer arkadaşımla olmadım falan filan, hepsi de boşyere kafanızı ağrıtır, oldu bitti. Bence önemli olan şu saatten sonra ben ne yapabilirim. buarada çocuğunuz var mı?çocuğunuz varsa bence önceki kişi aklınızdan bir kez daha silin, şuan eşinizle nasıl daha iyi anlaşabilirsiniz, buna kafanızı yorun. Dayak, şiddet evet çok kötü davranışlar ayrılığı düşünebilirsiniz ama çocuğunuz varsa bence eşinizle beraber bulunduğunuz yerde iyi bir aile danışmanına gidin. sosyallikten bahsetmişsiniz, ben şuna inanıyorum, evlendikten sonra bekarlıktaki gibi sosyal hayat biter, bu iki iki dört. kim ne derse desin, evlendikten sonra eski çıkmalar, gezmeler sınırlıdır. bunu da kabul edin bence, eşinizle beraber bir danışmanla (özellikle ilişkiler üzerine profesyonel olsun) şuanki yaşadığınız sıkıntılardan nasıl kurtulabilirsiniz, nasıl güzel bir iletişim kurabilirisiniz, yuvanızı nasıl huzurlu ve mutlu hale getirebilirsiniz bunun üzerine mantıklı ve makul adımlar atın...
 

Arkadasım ben de esimden sikayet ediyorum da göya, sizinkini okuyunca benim eşim bi melekmis onu gördüm...sizin kavga etmeniz ayri bi durum, benim eşim aileme karşi o kadar saygisizlik etse dünyayi yikarim....şiddet var sizde ayrica...evden kovma nedir tövbe yarabbi...bakın bu sitede bir sürü kadın var ekonomik özgurlugu olması durumunda esini hemen terkedip gidecek...cocugunuz yok benim gibi ...sizi baglayan bisi yok...ben de bosanmak istiyorum fakat bu manyakliklarin hicbiri benim esimde yok..pisman olurum diye bosanamiyorum...ama siz bundan bosansaniz kesinlikle pisman olmazsınız ....bosandiktan sora hayatınıza girecek insanın bundan daha iyi olma ihtimali cok yüksek ve ayrica sosyal bi insansıniz bosanma sonrasi depresyona da girmezsiniz büyük ihtimalle yaninizda surekli arkadaslariniz olacagi icin....siz bu boşanma olayını tekrar düsünün..
 
Çok teşekkür ederim cevapladığınız için. Evet beni ona bağlayan bişey yok lakin nedir bu boşanmamaya karar verememem çözemiyorum ve nedense bende pişman olmaktan korkuyorum bir de onun değişip başkasıyla evlenip ona ve ailesine harika davrandığını duyarsam bu beni yıkar çünkü cefasını ben çektim suçum neydi diye düşünürüm gibi geliyor?
 
Cevapladığınız için teşekkür ederim. Evet geçmişe aşırı özlem duyuyorum fakat önceki arkadaşımı unuttum onunla alakası yok çünkü onunla çok bi paylaşımım olmadı hatta çok az yüz yüze görüştük diyebilirim o yüzden eşim benim ilk erkek arkadaşımdı ve evlendim. İnanın evlilik terapistinede gittik ama eşimin sorunu benim sevdiğim insanlarla vakit geçirmem tabi bu sadece bi sorunu daha birçok var. Elbette sosyal hayatım bekarlıktaki gibi olamaz zaten gittiğimiz yerlere beraber gitmeye çalışırım fakat orda bile memnun değil çünkü senin arkadaşlarını sevmiyorum diyor hepsine bi kulp takıyor onlarla sohbet ederken onlar A dese eşim inadına B diyor ailemde de bu böyle annemi hiç sevmiyor mesela aynı şekilde halamı, teyzemi örneğin laf açılıyor konuşuyoruz kuzenler birlikte bi kuzenimin eşi var çok iyidir dilinden bal akar abim olsa o kadar severim çok iyi ideal bi damat diyorum bi bakıyorum bi kavga esnasında ben .... Abin olamam sen o tarz insanları seversin ama o ben olamam diyor bende ne alaka diyorum ama aslında bi nevi örnekte olsun diye söylüyorum bu inadına inadına cevaplar veriyor.
 

Ne alakası var adamın kişiligi mi degisecek ama şöyle bi durum var eger sizden sonra asosyal biriyle evlenirse belki mutlu olabilirler cunku o zaman kıskanacak bişeyi olmayacak...

Ama sizin karakterleriniz farkli bence siz bu evlilikte sadece sinirlerinizi yıprattıgınizla kalacaksınız...

Korkuyosunuz cünku türkiyedesiniz ister istemez cevre baskısı olur diye düşünuyosunuz...ama boşanma artık cok yaygın bişey...büyük sehirlerde umursanmıyo bile...yaşadıklarinız normal degil..cekmeye degmez...ve boşanmazsaniz 60 yaşında hayatınızın pismanligini yaşayacaksınız...özelden de yazabilirsiniz sıkılırsanız...benim de boşanma aşamasına cok gelip dönmüslügüm var...
 

Evet aslında bizim karakterlerimiz çok farklı beklentilerimizde farklı tabi. Aslında çevrenin ne dediği korkutmuyor beni pişman olmak korkutuyor. İnanın o kadar severek evlendim ki onunda sevgisinden eminim hatta arkadaşlarım bile eşin seni daha çok seviyor diyorlar evet ama bu zarar veriyor çünkü her şeyi benimle yapmak istiyor memlekete bile ailemin yanına giderken birlikte gidelim birlikte dönelim diyor halbuki ben tek çocuğum başka kardeşim yok ve ondan daha çok iznim var ama o olabilir bu gşdeceğin anlamına gelmez diyor
 

Güçsüzlük diyoruz biz buna..çoğu ortadoğu kadını bireyselleşemediğinden böyle(calısmaktan bahsetmiyorum) birde tabi kendinize saygınız yok..üzücü..psikolojik destek alın
 
Benden size tavsiye ne olur evliliğiniz mutsuz ve huzursuzsa çocuk yapmayın.inanın hayattaki en büyük pişmanlığınz oluyor minicik halyle o da bu ortamda büyüyor..ciddi bir vicdan azabı....
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…