Evet sırf atıştık diye. Babam çocukluktan beri sinirli biriydi. Belki şimdi daha azdır sinirliliği. Babalar gününde gittik, ikisi de bize iyi davradı. Babamdan her şeyi beklerim. Ama annemin tavrını kabullenemedim iki aydır.Sırf babanızla atıştınız diye mi gelmeyin dedi? Yapıcı olup aranizi düzeltmesi gerekirken ayıp etmiş. İnsan evladına gelmeyin der mi ya? Babanız çok mu sinirli biri?
Kendinizi benim yerime koyun lütfen. Siz babanıza 3 yaş ve 9 aylık iki çocukla ve eşinizle gitseniz; o da anneler gününde size "gelmeyin" derse; normalde sinirli olduğu için hiç cevap veremediğim babama; artık bu bardağı taşıran hareketi nedeniyle cevabını vermek istedim. kendimi tutamadımBabanız ayıp etmiş ama siz de ayıp etmişsiniz bu ev annemin diyerek
Babanızın sizi evden kovar gibi davranması kabalık. Ama bazen yaş aldıkça insanın kafası kaldıramıyor, anlayışlı davranmak lazım bence...
Babanıza burası 'annemin evi' demek çok yanlış olmuş.
Erkekler bu gibi meseleler yüzünden gurur yapar üstelik adam bunu bir de evladından işitmiş...
Anneniz de babanızın durumunu görmüş gelmeyin demiş. Babanıza bu kadar ağır laf etmeden önce iki kere düşünmeliydiniz.
Anneniz arada kalmış, tercih yapmış.
İnsanları arada bırakacak kararlar verince sonuçlarına katlanmak lazım...
Onlar anne-baba. Geçmiş artık, önünüze bakın.
Bir de sürekli siz gitmeyin, onları da çağırın.
Çocuklar evde daha iyi duruyor, size de değişiklik olur, buraları da gezersiniz falan diyin ikna edin.
Evet öyle...Bayramda evde oldukları halde,başka şehirden gitmiş olmanıza rağmen mı açmadı kapıyı. Eğer öyle ise çok fena.
1-2 saat uzaklıkta oturuyoruz, ama başka şehire bağlıyız.Evet öyle...
Ben de bir tek benim annem tuhaf sanıyordum.Uzuldum,belli bir yaştan sonra anne babalar kari kocalarina daha düşkün mu oluyor acaba?daha mi bencillesiyor bilemedim.Ama bence sizin babaniz da annniz de bilmediginiz bir sebepten dolayi size kirginlar o yuzden boyle davranıyorlar belki de cok az geldiğinizi dusundukleri icin tavir aldilarBir küçük çocuğum ve bir bebeğim var. Annemlere 80 km uzaklıkta oturuyoruz. İstanbul'a yakın olmakla birlikte; başka bir şehire bağlıyız. Evlendikten sonra anne-babamın evine eskiden daha sık gidip, bir-iki gece kalırdık haftasonu. Son zamanlarda ise çocuklar nedeniyle ve 80 km uzakta oturduğumuz için ancak 2-3 haftada bir gidebiliyorduk, eşim ve iki küçük çocuğumla. Hatta kışın 2 ay gidemedik çocukların hastalıklarından. O tarafta bir işimiz olduğu için ve annem ameliyat olduğu için onu ziyarete gittik, 2 gece kaldık; toplamda 1.5 gün ama çoğunlukla dışarıdaydık. Babam bana "Bir daha ne zaman geleceksiniz?" dedi. Ben "her hafta gelemeyiz" dedim. O ise, "Gelmeyin zaten. Üç gündür buradasınız" dedi ters ters bakarak. Halbuki 1.5 gün olmuştu. O gün hem anneler günüydü; biraz sonra gidecektik zaten. Çok ağırıma gitti; terz bazı sözler ettim babama; "Burası annemin evi." dedim. Dedem o evi annemin üzerine yapmıştı seneler önce. Bu lafım da hiç hoşuna gitmemiş babamın. Bir ay kadar gitmedik onlara. Bayramda onlara uğrayıp oradan şehirdışına gitmek istedim. Bu olay nedeniyle, önceden haber vereyim dedim anneme. Anneme "Bayramda size uğramak istiyoruz" dedim 1 hafta kadar öncesinde. Defalarca sormama rağmen bana annemin verdiği yanıt "Gelirseniz pişman olursunuz" oldu. Babamla birbirimize laf söyleyip onlara gittiğimize pişman olurmuşuz onun düşüncesine göre. "Bayramda gelmeyi düşünüyorsanız, bir hafta önce babalar gününde babanı ara" dedi. Ben de "aramayacağım" dedim; evime gelmeyin diyen bir baba hakkediyor mu aranmayı? Senelerdir hep hatalarıyla üzdü ailemizi babam. Annem tekrar edip durdu; "Bayramda gelirseniz pişman olursunuz" diye. Sonra yengemle konuştuk; babalar gününde gidin dedi babana. Gittik, annem ve babam ikisi de bize çok iyi davrandılar.
Ama sonra bayramda gidemedik; annem önceden gelmeyin dediği için, feribot bileti alamadık. Direkt kayınvalideme gittik, başka yoldan gitmemiz gerektiği için. Anneme kırgınlığımı atamadım o sözleri nedeniyle. Bayramda bir anneme gidiyorduk; kapısını bize açmadı. Gelin demedi. Gelmeyin demeye getirdi. Annemi hep çok iyi ve yumuşak huylu bir insan olarak bilirdim; aramız hep iyiydi; dert ortağım ve belki en iyi arkadaşımdı öncesinde. Beyinle ilgili hastalığı olabilir diye bir şüphem var biraz emin olmamakla birlikte.; bundan dolayı karakteri mi değişiyor; söyledikleri tutarsız mı diye düşünüyorum, son birkaç aydır. 2 aydır gitmedik, gidemedik onlara; gerek çocukların hastalığından, gerekse şehir dışında olduğumuzdan. Hala unutamadım, annemin sözlerini; geçen bayramda bize kapısını açmayışını. Özür beklediğimi söyledim telefonda. Kızıyorum. Torunlarını çok özlemiş, gelin mutlaka dedi. Affedemiyorum; samimi hissetmiyorum ona artık. Hatasını anlaması gerektiğini söyledim. Bayramda anne çocuğuna kapısını kapar mı? Üzgünüm. Ne yapmalıyım?
Sonrasında istemediğini kim söyledi. Annemin yorumu o yönde oldu; bayramda gelmemizi istemedi annem. Ama babalar gününde onlara gittiğimizde babam bize her zamankinden çok çok daha iyi davrandı. Babam da gelmeyin dediğine pişman olmuştur sanırım.Babaya bu ev senin degil demek hata olmus,sonrasinda babanin sizi istememesi cok normal. Kac senedir evli bu insanlar senin evin benim evim meselesi yapilir mi cok ayip. Sonrasinda da annenizin arayi bulmamis olmasi kotu olmus. Babanizdan ozur dilemelisiniz.
Daha çok anne imajı yıkıldı benim gözümde. annem bizi hep koşulsuz sever sanıyordum. annemle hiç sorunum yoktu öncesinde.bence alınganlık yapıyosunuz konu sahibi.
anneye bu kadar kırılacak bişey göremedim. bence siz biraz yılların birikimi olarak böyle tepki gösteriyosunuz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?