Evliliğe alışamıyorum 🥺

KIR PAPATYASII .!.:

Böyle bir dünya mi var Allah aşkına ? Birisi sizin kızınıza dese anne babanı unut normal mi karşılardiniz? Ona da kızım onlar unut dedi diye n'olacak mi dersiniz? Kim kime bunu söyleme haddine sahip olabilir

Genişletmek için tıkla...

sprngg .!.:

Çok teşekkür ederim eşimin söyledikleri de aynı sizin gibi he deyip geç ben o şekilde mi düşünüyorum bana bak önemli olan benim diyor. Sürekli aramalarından şikayetçiydim ben babama aramayın nasıl diyeyim biraz da kendini yerime koy diyor. Kim olsa bunalır ama adamın huyu bu değiştiremedik diyor. Yine kendin ol ama ortayı bularak diyor. Çok da tezcanlıyım hayatta orta nedir bilmem hemen her şey anında olsun isterim.

Genişletmek için tıkla...

egecell .!.:

Ben de ailemle tamamen zıttım hiç benzer özelliğim yok

Genişletmek için tıkla...

KIR PAPATYASII .!.:

Aileme tepki diye dünyaya gelmişim . Tek ortak özelliğimiz arada evhamlı olmam geri kalan hayat görüşümüz her türlü (siyasi , dini , evlilik ) tamamen farklı

Genişletmek için tıkla...

SpamKutusu .!.:

Şuan aklıma gelmese de tabii ki de ortak özelliklerimiz vardır ama bu ailenin sorunu ataerkillik vb olduğu için bu konuyu yazdım

Genişletmek için tıkla...

egecell .!.:

Ama tabi bu yoruma da katılıyorum tamamen

Genişletmek için tıkla...

sprngg .!.:

Niye böyle oluyor ? Bir senelik evliyim, severek evlendim. Eşim ortalamanın üstünde bir insan çok şükür. Evlenmeden önce hiç kaygım da yoktu. Ama bir sene içinde nerdeyse daha önce önem vermediğim ne varsa gözüme batıyor. Örneğin adamın diş macununu ortasından sıkmasına bile deliriyorum. Böyle değildim. İşi dolayısıyla aileme yakın bir yerdeyim burdan onun memleketine gideriz muhtemelen. Daha 3-4 sene var. Ama şimdiden gidince neler olabileceğini düşünüyorum. Kendisiyle değil ama ailesiyle muhteşem bir kültürel farklılık var. Bunları hiç sorgulamamıştım ne yazık ki evlenirken. Hep kendisine baktım. Kendisi de asgari ölçüde bunlara uymamı isteyecek kendimi de biliyorum uyamayacağım. Yaşam şekilleri, hayattan beklentileri, saygı anlayışları her şeyleri çok farklı.. ve eşim çok büyük bir şey olmadığı sürece ailesine ses çıkaramayacak. bunlardan mıdır bilmiyorum ama bir türlü benimseyemiyorum. Ve ben bu farklılıklara gerçekten uymak zorunda mıyım ? Çünkü böyle biri olduğumu biliyordu ve bu şekilde kabul etti. Kendi ailesini de sizden bi farkları yok şeklinde gösterdi insanlarla aynı olan tek yönümüz fizyolojik ihtiyaçlarımız sanırım. Bir şey söyleyince de ben ne bileyim senin bu derece olduğunu onları öyle kabul etmek zorundasın kötü niyetli olmadıklarını bil söylenilenlere de takılma çok o şekilde gördü onlar da diyor. Ne zaman konu açılsa takılma diyor ger seferinde de takılıyorum böyle olunca Sürekli annemi babamı görmek istiyorum oraya gidince rahatlıyorum kendi evime dönünce ruhum bunalıyor gibi.önceki hayatımı çok özlüyorum. Rahatlığımı, umursamazlığımı, kimseye hesap vermeyişimi. Bu evliliğime de yansıyor. Sizler nasıl yaptınız özellikle kültür çatışması yaşayanlar adapte olabildiniz mi ? Süreçte çok yıprandınız mı ? Neler yaptınız düşüncelerinizi merak ediyorum

Genişletmek için tıkla...

sprngg .!.:

Niye böyle oluyor ? Bir senelik evliyim, severek evlendim. Eşim ortalamanın üstünde bir insan çok şükür. Evlenmeden önce hiç kaygım da yoktu. Ama bir sene içinde nerdeyse daha önce önem vermediğim ne varsa gözüme batıyor. Örneğin adamın diş macununu ortasından sıkmasına bile deliriyorum. Böyle değildim. İşi dolayısıyla aileme yakın bir yerdeyim burdan onun memleketine gideriz muhtemelen. Daha 3-4 sene var. Ama şimdiden gidince neler olabileceğini düşünüyorum. Kendisiyle değil ama ailesiyle muhteşem bir kültürel farklılık var. Bunları hiç sorgulamamıştım ne yazık ki evlenirken. Hep kendisine baktım. Kendisi de asgari ölçüde bunlara uymamı isteyecek kendimi de biliyorum uyamayacağım. Yaşam şekilleri, hayattan beklentileri, saygı anlayışları her şeyleri çok farklı.. ve eşim çok büyük bir şey olmadığı sürece ailesine ses çıkaramayacak. bunlardan mıdır bilmiyorum ama bir türlü benimseyemiyorum. Ve ben bu farklılıklara gerçekten uymak zorunda mıyım ? Çünkü böyle biri olduğumu biliyordu ve bu şekilde kabul etti. Kendi ailesini de sizden bi farkları yok şeklinde gösterdi insanlarla aynı olan tek yönümüz fizyolojik ihtiyaçlarımız sanırım. Bir şey söyleyince de ben ne bileyim senin bu derece olduğunu onları öyle kabul etmek zorundasın kötü niyetli olmadıklarını bil söylenilenlere de takılma çok o şekilde gördü onlar da diyor. Ne zaman konu açılsa takılma diyor ger seferinde de takılıyorum böyle olunca Sürekli annemi babamı görmek istiyorum oraya gidince rahatlıyorum kendi evime dönünce ruhum bunalıyor gibi.önceki hayatımı çok özlüyorum. Rahatlığımı, umursamazlığımı, kimseye hesap vermeyişimi. Bu evliliğime de yansıyor. Sizler nasıl yaptınız özellikle kültür çatışması yaşayanlar adapte olabildiniz mi ? Süreçte çok yıprandınız mı ? Neler yaptınız düşüncelerinizi merak ediyorum

Genişletmek için tıkla...

sprngg .!.:

Niye böyle oluyor ? Bir senelik evliyim, severek evlendim. Eşim ortalamanın üstünde bir insan çok şükür. Evlenmeden önce hiç kaygım da yoktu. Ama bir sene içinde nerdeyse daha önce önem vermediğim ne varsa gözüme batıyor. Örneğin adamın diş macununu ortasından sıkmasına bile deliriyorum. Böyle değildim. İşi dolayısıyla aileme yakın bir yerdeyim burdan onun memleketine gideriz muhtemelen. Daha 3-4 sene var. Ama şimdiden gidince neler olabileceğini düşünüyorum. Kendisiyle değil ama ailesiyle muhteşem bir kültürel farklılık var. Bunları hiç sorgulamamıştım ne yazık ki evlenirken. Hep kendisine baktım. Kendisi de asgari ölçüde bunlara uymamı isteyecek kendimi de biliyorum uyamayacağım. Yaşam şekilleri, hayattan beklentileri, saygı anlayışları her şeyleri çok farklı.. ve eşim çok büyük bir şey olmadığı sürece ailesine ses çıkaramayacak. bunlardan mıdır bilmiyorum ama bir türlü benimseyemiyorum. Ve ben bu farklılıklara gerçekten uymak zorunda mıyım ? Çünkü böyle biri olduğumu biliyordu ve bu şekilde kabul etti. Kendi ailesini de sizden bi farkları yok şeklinde gösterdi insanlarla aynı olan tek yönümüz fizyolojik ihtiyaçlarımız sanırım. Bir şey söyleyince de ben ne bileyim senin bu derece olduğunu onları öyle kabul etmek zorundasın kötü niyetli olmadıklarını bil söylenilenlere de takılma çok o şekilde gördü onlar da diyor. Ne zaman konu açılsa takılma diyor ger seferinde de takılıyorum böyle olunca Sürekli annemi babamı görmek istiyorum oraya gidince rahatlıyorum kendi evime dönünce ruhum bunalıyor gibi.önceki hayatımı çok özlüyorum. Rahatlığımı, umursamazlığımı, kimseye hesap vermeyişimi. Bu evliliğime de yansıyor. Sizler nasıl yaptınız özellikle kültür çatışması yaşayanlar adapte olabildiniz mi ? Süreçte çok yıprandınız mı ? Neler yaptınız düşüncelerinizi merak ediyorum

Genişletmek için tıkla...

ellerimlekazidim .!.:

Sen beni böyle sevdi kabul etti diyorsun da hata sende. Ailesini görmezden gelmissin. Sorun etmemissin. Şimdide o sana dese beni böyle kabul ettin ne yapacaksın ? Görmezden gelmeseydin dese mesela ? Bir de 3-4 yıl sonraki olası bir sorun için şimdiden huzursuzlanmak da ne bileyim saçma geldi.evlilik insanı değilmişim , sorumluluk almak bana göre değilmiş diye kendinize dürüstçe söyleyin en azindan.

Genişletmek için tıkla...

Durumvahim245 .!.:

Böyle konuları okuyunca Hay Allah diyorum. Benım evlılıgımı yaşasan nolurdu acaba? Eleştırmek istemiyorum ama eşinizi seviyosanız aılesıne takılmayın. Ayrı yaşarsınız. Esınle huzurun olsunda kım ne derse kapa kulaklarını. Siz bekarlığınjzı özlüyosanız evliliğe eşinize alışmamışsınız. Sanırım mutluda degılsınız. Psıkolojık destek alın derim eşiniz normal çünki

Genişletmek için tıkla...

happyroseberry .!.:

O tez canliligim bata diyorum bazen. eşinizin sen bana bak derken , onlara uyacaksın bir şekilde demiyorsa inanın dert etmeye değmez sizin kocanız doğru yolu şimdiden bulmus gibi. Yine de erkenden, en azından bu konudaki huzursuzluğunuz geçmeden çocuk düşünmemeniz isabetli olabilir. Tabi çok aileye özel bir konu bu. Sizin düşünceniz nedir bilemem çocuk konusunda. Ama hemen de bu adamla yürümez ayrılın gitsin denecek bir durum değil gibi . Biraz daha gözlemleyin bakalım. O da tecrübesiz siz de. İkiniz de orta yolu bulursunuz de düşünüyorum karşılıklı birer adım atılsa. Kesinlikle hep alttan alın demiyorum tabi. Biraz fevriligi bırakıp saglikli gözle bakmak herkesin yararına olacaktır

Genişletmek için tıkla...

sprngg .!.:

Niye böyle oluyor ? Bir senelik evliyim, severek evlendim. Eşim ortalamanın üstünde bir insan çok şükür. Evlenmeden önce hiç kaygım da yoktu. Ama bir sene içinde nerdeyse daha önce önem vermediğim ne varsa gözüme batıyor. Örneğin adamın diş macununu ortasından sıkmasına bile deliriyorum. Böyle değildim. İşi dolayısıyla aileme yakın bir yerdeyim burdan onun memleketine gideriz muhtemelen. Daha 3-4 sene var. Ama şimdiden gidince neler olabileceğini düşünüyorum. Kendisiyle değil ama ailesiyle muhteşem bir kültürel farklılık var. Bunları hiç sorgulamamıştım ne yazık ki evlenirken. Hep kendisine baktım. Kendisi de asgari ölçüde bunlara uymamı isteyecek kendimi de biliyorum uyamayacağım. Yaşam şekilleri, hayattan beklentileri, saygı anlayışları her şeyleri çok farklı.. ve eşim çok büyük bir şey olmadığı sürece ailesine ses çıkaramayacak. bunlardan mıdır bilmiyorum ama bir türlü benimseyemiyorum. Ve ben bu farklılıklara gerçekten uymak zorunda mıyım ? Çünkü böyle biri olduğumu biliyordu ve bu şekilde kabul etti. Kendi ailesini de sizden bi farkları yok şeklinde gösterdi insanlarla aynı olan tek yönümüz fizyolojik ihtiyaçlarımız sanırım. Bir şey söyleyince de ben ne bileyim senin bu derece olduğunu onları öyle kabul etmek zorundasın kötü niyetli olmadıklarını bil söylenilenlere de takılma çok o şekilde gördü onlar da diyor. Ne zaman konu açılsa takılma diyor ger seferinde de takılıyorum böyle olunca Sürekli annemi babamı görmek istiyorum oraya gidince rahatlıyorum kendi evime dönünce ruhum bunalıyor gibi.önceki hayatımı çok özlüyorum. Rahatlığımı, umursamazlığımı, kimseye hesap vermeyişimi. Bu evliliğime de yansıyor. Sizler nasıl yaptınız özellikle kültür çatışması yaşayanlar adapte olabildiniz mi ? Süreçte çok yıprandınız mı ? Neler yaptınız düşüncelerinizi merak ediyorum

Genişletmek için tıkla...

gulbeyaz13 .!.:

Bence iletişiminizi azaltın. 5 kere arıyorlarsa 2 kere açın. Derin muhabbetlere dalmayın. Bulundukları şehre de gidip yerleşmeyin. Uzunca bir süre çocuk düşünmeyin.
Benim hem kendi ailemle hem eşimin ailesiyle hem eşimle pek şok farklı yönüm var. Eskiden beri idmanla olduğum için yönetiyorum bir şekilde. Anne ve babamı idare ettiğim gibi eş ailesini de idare ediyorum. Ya da eşimin ailesine sınır çektiğim gibi kendi aileme de çekiyorum.
Tabi ki çok çok radikal farklılıklar değil bunlar, ama bekarken yaşadığım gibi yaşamaya, kendimi evli olduğum için kısıtlamamaya hep çok dikkat ettim.
Bir de yaptığım şeyleri hep çok normal gibi lanse ettim. Onlara göre anormal ya da farklı gelse de.
Eşim olmadan akşam dışarı çıktım, konsere gittim, eşimin izni olmasa da kendi tatillerimde ailemi arladaşlarımı ziyarete gittim, çocuğumu eşime ve kvye bırakıp arkadaşlarımla şehir dışına tatile gittim. Bunlar marjinal şeyler değil elbette ama geleneksel insanlar için farklı. Benim ailem için de farklı.
Sizin durumunuz biraz daha zor çünkü ailenizden görmediğiniz bir tutuculuk ve geleneksellikle karşı karşıya kalmışsınız. Keşke evlenmeden önce öngörebilseydiniz. Böyle evliliklerin mutlu yürüyebilmesi için eşlerin ailelerine çok net sınır çizebilmesi gerekiyor ve belli ki eşinizde bu yeti zayıf. Ülkemiz erkeklerinin pek çoğunda zayıf zaten. Sınır koyabilmek için belki de destek alması gerekiyordur. Ama tabi ki bu konfor alanından çıkmak olacağı için sizi 'uyumlu' hale getirmek için telkinlerde bulunuyor.

Genişletmek için tıkla...

PrimulaBaggins .!.:

Aileyle olan kültür farkları, ailesinden uzak durularak çok rahat çözülebilir. Ben bu konularda istemediğimiz hiçbir şeyi yapmak zorunda olmadığımızı düşünüyorum. Çünkü o mutsuzluk mutlaka evliliğe yansır.
"Onun memleketine gitme" meselesini iyi düşünün, onlarla bu kadar yakın ve içli dışlı olacağınız bir hayat size iyi gelmeyecektir.

Son söylediklerinizden ise, belki de evlilik kurumunun size uygun olmayabileceğini düşündüm. Bunu da doğru anlamak lazım; herkesin karakteri farklı. Herkes kendini koca ömür bir kişiye bağlamak zorunda diye bir şey yok. Bazı şeyler size uygundur, bazı şeyler değildir. "Evlilik" bir zorunluluk değildir yani.

Rahatlığınızı, özgürlüğünüzü özlüyorsanız ve eve dönünce böyle bunalıyorsanız, bence hayatınız boyunca bunu yaşamak isteyip istemediğinizi tekrar düşünün. Hepimiz mutlu olmak için yaşıyoruz, hayat amacımız ne kadar başka şeyler (evlilik, çocuk, eğitim, kariyer.. vs) gibi görünse de aslında hepimizin hayattaki amacı mutlu olmak. Bunların hepsini mutlu olmak için yapıyoruz..
Mutlu değilseniz, mutlu olacağınız bir hayatı inşa etmek size düşüyor...

Genişletmek için tıkla...

CiRiLLA .!.:

Eşiniz ne anlamda ortalama üstünde onu anlayamadım su yazdiklarinizdan.
Evlilik rahatsız hissettirecek ve devamli her şeye hesap verilen bir şey değil normalde çünkü.

Eşimin ailesi ve ben de farklıyım. Başta biraz sıkıntı olsa da eşim asla aileme uyacaksın, asgari düzeyde onların istediği gibi yasayacaksin demedi hiç bir zaman

Genişletmek için tıkla...

sprngg .!.:

Ben çalışmıyorum KPSS’ye hazırlanıyorum. Belki de kafamda kuruyorum zaten kuruntulu bir insanım ama nişan sürecinde böyle değildim. Hatta kendi evimde o kadar geniş olmama rağmen yine kısıtlandığını düşünürdüm hakkını yemişim babamın resmen yağmurdan kaçarken doluya tutuldum. Bana sürekli töre gibi saçma sapan şeylerden bahsediyorlar. Yok biz de karı bir kez alınır yok töre böyledir bu konuşmalar beni bozdu. Eşim de takılma bana bak diyor. Seni anlayabilecek insanlar yok karşında senin gibi görmemişler diyor.

Genişletmek için tıkla...

Pinkflambe .!.:

Ben normal mi dedim? Onu da nerden çıkarttınız? Aile belli ki hadsiz zaten, cahil insanlar. Ne yapılsın yaşlı başlı insanlarla kavga mı etsin, doğruyu mu anlatmaya çalışsın? Anlarlar mı? Sinir olup kendi kendini mi yesin? Şimdi yaptığı gibi evliliğine mi yansıtsın bu durumu? Ayrı şehirlerde taşıyorlar şu an bayramdan bayrama görüşecekler bir ihtimal. Merakınızı gidereyim bu arada kendi kızım olsa boşver kızım sen evliliğine odaklan eş ailesini evliliğinin dışında tut, önemseme boş konuşuyorlar işte derdim.

Genişletmek için tıkla...

sprngg .!.:

Niye böyle oluyor ? Bir senelik evliyim, severek evlendim. Eşim ortalamanın üstünde bir insan çok şükür. Evlenmeden önce hiç kaygım da yoktu. Ama bir sene içinde nerdeyse daha önce önem vermediğim ne varsa gözüme batıyor. Örneğin adamın diş macununu ortasından sıkmasına bile deliriyorum. Böyle değildim. İşi dolayısıyla aileme yakın bir yerdeyim burdan onun memleketine gideriz muhtemelen. Daha 3-4 sene var. Ama şimdiden gidince neler olabileceğini düşünüyorum. Kendisiyle değil ama ailesiyle muhteşem bir kültürel farklılık var. Bunları hiç sorgulamamıştım ne yazık ki evlenirken. Hep kendisine baktım. Kendisi de asgari ölçüde bunlara uymamı isteyecek kendimi de biliyorum uyamayacağım. Yaşam şekilleri, hayattan beklentileri, saygı anlayışları her şeyleri çok farklı.. ve eşim çok büyük bir şey olmadığı sürece ailesine ses çıkaramayacak. bunlardan mıdır bilmiyorum ama bir türlü benimseyemiyorum. Ve ben bu farklılıklara gerçekten uymak zorunda mıyım ? Çünkü böyle biri olduğumu biliyordu ve bu şekilde kabul etti. Kendi ailesini de sizden bi farkları yok şeklinde gösterdi insanlarla aynı olan tek yönümüz fizyolojik ihtiyaçlarımız sanırım. Bir şey söyleyince de ben ne bileyim senin bu derece olduğunu onları öyle kabul etmek zorundasın kötü niyetli olmadıklarını bil söylenilenlere de takılma çok o şekilde gördü onlar da diyor. Ne zaman konu açılsa takılma diyor ger seferinde de takılıyorum böyle olunca Sürekli annemi babamı görmek istiyorum oraya gidince rahatlıyorum kendi evime dönünce ruhum bunalıyor gibi.önceki hayatımı çok özlüyorum. Rahatlığımı, umursamazlığımı, kimseye hesap vermeyişimi. Bu evliliğime de yansıyor. Sizler nasıl yaptınız özellikle kültür çatışması yaşayanlar adapte olabildiniz mi ? Süreçte çok yıprandınız mı ? Neler yaptınız düşüncelerinizi merak ediyorum

Genişletmek için tıkla...