• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evliliğe alışmak mı anlam arayışı mı gurbet mi

sena015551

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
7 Eylül 2025
11
3
1
26
Merhaba sevgili dostlar.
Ben 26 yaşında bir kadınım. Yaşadığım şehirden ilk kez ailemle beraber 2017 yılında taşındık. Üniversiteyi de taşındığımız şehirde okudum. Üniversitenin ikinci yılında ilk dönem her şey yolunda giderken bir anda anksiyete krizi geçirdim. Aklıma olur olmadık şeyler geliyordu ve kendimi kaybetmiş gibiydim. Nefes alamıyor yatamıyor yemek yiyemiyordum. Anlam veremedigim şekilde her şey çok ağır gelmeye başlamıştı. Annem babam yanımdaydı. Arkadaşlarim okul ortamım güzeldi. Ama bir anda bir şey olmuştu. Doktora gittim. Antidepresan kullanmaya başladım. 2019 senesiydi. Eskiden yaşadığımız şehire de devamlı gidip geldik. Ama orada da iyi olamiyordum. Sonra bir şekilde bu süreç geçti nasıl olduğunu bile hatırlamıyorum. Yine eskisi gibi oldum ve pandemi süreci başladı. Biz de tüm ailemle eskiden yaşadığımız şehire donduk. Her şey yolundaydı ama haziran temmuz gibi ben aniden bir şekilde bir gece yine aynı şeyleri yaşadım. Hocalara da gittim doktora da. Bir şeyler yaptım ve terapiye de basladim. Yine ilaca başladım. 30mg olarak kullandım. Bir şekilde kısa sürede toparladım. Ama o süreçte ne çektiğimi bir ben biliyorum. Yaşayanlar bilir. Sanki yanımdaki kimse iyi gelmiyordu ama şimdi bakınca belki de geliyormuş diyorum. Şimdi 2025 senesindeyiz. 2 senedir birlikte olduğum kişiyle evlendik. Başka bir şehire taşındık. Ailemden arkadaşlarimdan uzağım. Yaşadığımız şehirde sadece eşimin abisi yaşıyor. Bize çok yakın oturuyor. Eşini de iki küçük çocuğunu da çok seviyorum. Her neyse. Biz evlendik ve ben hiç sorun yaşayacağımı düşünmüyordum. Bu sürede ilacı da 1 senedir bırakma asamasindaydim. En son evlenmeden 2-3 ay önce ilacı 10 mga kadar düşurdum ve gayet iyiydim. Düğün oldu bir hafta geçti ve bir sabah ailemi çok özlediğimi hissettim ağlamaya başladım. Ama normal değildi. Anksiyetem yıllar yıllar sonra geri gelmişti. Ne yapacağımı bilemedim. Tekrar doktora gittim ilacı yükselttim. Yine hocaya da gittim ama insanın kendi dualarıyla kötülükten korunacagina inanırım daha çok. Hocanın dediklerine çok da inanmadım yani. Ama yine de bir caba. Sonra eşimle ailemin yanına gittik 2 günlüğüne ama orada da iyi değildim. Bu kez doktorum hem anksiyete hem depresyon yaşadığımı söyledi ama ben bir türlü anlam veremedim. Sürekli girip buradaki yazıları okudum insanlar ne yaşamış diye kendiminkine benzer bir şeyler okumak için. En sonunda ben de yazmak istedim. 1.5 aydır evliyiz ve eşimi severek evlendim. Şimdiyse bu durumdan dolayı mı bilmiyorum eşimi sevip sevmediğimi bile sorgulamaya başladım. Her şeyi sorgulamaya başladım. Bu konuda bunları yaşayan varsa paylaşabilir mi? Bu süreç evlilikle mi ilgili yoksa anksiyete ve depresyondan mı böyle oldum bilmiyorum. Bu arada ev işleri vs hiç ağır gelmez bana evde de ben yapardım. Ev işlerini falan yapabiliyorum. Ama keyifli değilim. Yani hiç ben ben değilim gibi. Bu süreç geçiyor mu çünkü şuan en çok bunun geçmesini istiyorum . Eski neşeme hayat enerjime dönmek istiyorum.
 
Doğru. Bunu çoğu kişi söylüyor şuan ama diğer insanlara bakıyorum sanki evlenen herkes çok mutlu. Bu bakış açısı da yanlış farkındayım ama şuan ben yaşamıyorum da herkes bir şekilde hayata tutunmuş yaşıyor gibi. Bu durumlarda aklıma ister istemez kaygili düşünceler geliyor. Gerçekten eşimi seviyor muyum ya da evliliğe hazır değil miydim diye. Evlenmeden önce hiç böyle kaygılarım yoktu ve evliliğin kendisiyle ilgili de şuan hiçbir sıkıntım yok aslında. Yani kayinvalidem çok iyi. Eşim iyi. Hiç kavga etmiyoruz falan gibi
Sizin gecmis oykunuzdede bu durum var o yuzden kıyaslama yapmayin. Bende icsel kaygi yasama konusunda cok hassasım yani biraz kaptirsam okb ye giderim, stresli olayları baskalari cok daha rahat atlatırken ben dışarıya yansıtmasamda icimde cok yuksek kaygi yasiyorum. Kendimizi tanımamız lazim. Bazi duygularımızı kabul ederek baslamaliyiz🌸
 
anksiyeteden muzdarip biri olarak kalici sekilde bu illetten kurtulan birini tanimadim maalesef. Ben de ne zaman ilaci azaltsam yada biraksam daha kötü oldum, birakmaya da korkar oldum en son, ölene kadar icecegim gibi duruyor maalesef.
 
Evlilikte stres sebebi aslında. Nişanlılık süreci eve uyum da stres… değişiklikler de stres yaratıyor. Çocukken alerjik astımın vardı. Aşı vs iyileştiğimi sanmıştım . Evlendikten kısa bir süre sonra geri döndü. Muhteşem bir dönüş. Çocukluğumda olmadığım kadar çok rahatsızlık çektim. Eş ailesi kaynaklı sorunlar muhtemelen stres yarattı. Astım kontrol altına aldık yıllar sonra. Ama hatırası gıda alerjileri kaldı.

Sizin de konfor alanınızdan çıkmanız strese sokmuş olabilir. Doktorunuz daha iyi bilir tabi.
 
Back
X