- Konu Sahibi Nildaceren
-
- #81
Bence kendini düşün hayatını düşün bir evin icinde olmuyorsa olmuyordur ben olsam ayrılırdım ben severek evlendim bu sekilde bile insan bazen istemiyor aynı evde olmayı kim ne deerr deme boşver hayatına bak
Bence kendini düşün hayatını düşün bir evin icinde olmuyorsa olmuyordur ben olsam ayrılırdım ben severek evlendim bu sekilde bile insan bazen istemiyor aynı evde olmayı kim ne deerr deme boşver hayatına bakMerhaba hanımlar. Ben 37 yaşında 2 çocuk annesi 15 yıllık evli calisan bir kadınım.Esimle görücü usulü evlendik.hic elektrik olmadı ona karşı ama çok iyi bir insan olduğu için ve evlenince alışırım diyerek evlendim.daha ilk gunden tiksinme duydum.ona dokunmak bile istemedim. Sanırım ten uyumsuzluğu denen şey bu.kimseye anlatamadım.bosansam insanlara ne diyeceğim,kusur bende diye düşündüm hep.2 ayda bir ancak birlikte oluyorduk.o da hiç rahatsız değildi bu durumdan.bu esnada çocuklar oldu tabi.O beni çok seviyor ve iyi insan ,iyi baba diyerek bu güne geldik. Fakat artık evde iki ev arkadaşı gibiyiz.hic konuşmuyoruz bile.artik dayanılmaz noktaya geldik.ama çocuklar için devam mı etmeliyim yoksa artık bitmeli mi karar veremiyorum.lutfen olumsuz yorum yapmayın.ayni zamanda psikolog ile de görüşüyorum fakat o karar senin diyor.yorumlariniza ihtiyacım var.
15 yıl az bi süre değil. Düzen bozmaya değmez devam. Heleki ilgili bi babaysaMerhaba hanımlar. Ben 37 yaşında 2 çocuk annesi 15 yıllık evli calisan bir kadınım.Esimle görücü usulü evlendik.hic elektrik olmadı ona karşı ama çok iyi bir insan olduğu için ve evlenince alışırım diyerek evlendim.daha ilk gunden tiksinme duydum.ona dokunmak bile istemedim. Sanırım ten uyumsuzluğu denen şey bu.kimseye anlatamadım.bosansam insanlara ne diyeceğim,kusur bende diye düşündüm hep.2 ayda bir ancak birlikte oluyorduk.o da hiç rahatsız değildi bu durumdan.bu esnada çocuklar oldu tabi.O beni çok seviyor ve iyi insan ,iyi baba diyerek bu güne geldik. Fakat artık evde iki ev arkadaşı gibiyiz.hic konuşmuyoruz bile.artik dayanılmaz noktaya geldik.ama çocuklar için devam mı etmeliyim yoksa artık bitmeli mi karar veremiyorum.lutfen olumsuz yorum yapmayın.ayni zamanda psikolog ile de görüşüyorum fakat o karar senin diyor.yorumlariniza ihtiyacım var.
Bunları paylaştım annemle.hatta yatak odasını bile anlattım ama babam, dayansın ,kendini cocuklarina adasin demiş.o kadar üzüldüm ki.beni anlarlar belki diye ümit etmiştim.
O adamın suçu neydi kardeşim ama ya?Bence sizden ziyade o adamın iyiliği için ayrılın.Belki onu seven, isteyerek yaklaşan biriyle olur da hakettiği değeri görür.Merhaba hanımlar. Ben 37 yaşında 2 çocuk annesi 15 yıllık evli calisan bir kadınım.Esimle görücü usulü evlendik.hic elektrik olmadı ona karşı ama çok iyi bir insan olduğu için ve evlenince alışırım diyerek evlendim.daha ilk gunden tiksinme duydum.ona dokunmak bile istemedim. Sanırım ten uyumsuzluğu denen şey bu.kimseye anlatamadım.bosansam insanlara ne diyeceğim,kusur bende diye düşündüm hep.2 ayda bir ancak birlikte oluyorduk.o da hiç rahatsız değildi bu durumdan.bu esnada çocuklar oldu tabi.O beni çok seviyor ve iyi insan ,iyi baba diyerek bu güne geldik. Fakat artık evde iki ev arkadaşı gibiyiz.hic konuşmuyoruz bile.artik dayanılmaz noktaya geldik.ama çocuklar için devam mı etmeliyim yoksa artık bitmeli mi karar veremiyorum.lutfen olumsuz yorum yapmayın.ayni zamanda psikolog ile de görüşüyorum fakat o karar senin diyor.yorumlariniza ihtiyacım var.
Evli olduğum kişiyle benzerdi eşiniz. Evlilik öncesi kaba tabirle inek bir öğrenci olduğum için derslerden ikili ilişkilere zamanım olmuyordu. Babam ise rol model olmaktan çok uzak bir karakterdi. Velhasıl ben iyi bir insan ve kötü alışkanlığı yok diyerek evlendim. İyi bir eş, partner nasıl olur bilmiyordum o zamanlar.Merhaba hanımlar. Ben 37 yaşında 2 çocuk annesi 15 yıllık evli calisan bir kadınım.Esimle görücü usulü evlendik.hic elektrik olmadı ona karşı ama çok iyi bir insan olduğu için ve evlenince alışırım diyerek evlendim.daha ilk gunden tiksinme duydum.ona dokunmak bile istemedim. Sanırım ten uyumsuzluğu denen şey bu.kimseye anlatamadım.bosansam insanlara ne diyeceğim,kusur bende diye düşündüm hep.2 ayda bir ancak birlikte oluyorduk.o da hiç rahatsız değildi bu durumdan.bu esnada çocuklar oldu tabi.O beni çok seviyor ve iyi insan ,iyi baba diyerek bu güne geldik. Fakat artık evde iki ev arkadaşı gibiyiz.hic konuşmuyoruz bile.artik dayanılmaz noktaya geldik.ama çocuklar için devam mı etmeliyim yoksa artık bitmeli mi karar veremiyorum.lutfen olumsuz yorum yapmayın.ayni zamanda psikolog ile de görüşüyorum fakat o karar senin diyor.yorumlariniza ihtiyacım var.
Çok benziyor durumumuz.siz kaç yıl evli kaldınız ve sonrasında yeni düzene alismaniz ne kadar sürdüEvli olduğum kişiyle benzerdi eşiniz. Evlilik öncesi kaba tabirle inek bir öğrenci olduğum için derslerden ikili ilişkilere zamanım olmuyordu. Babam ise rol model olmaktan çok uzak bir karakterdi. Velhasıl ben iyi bir insan ve kötü alışkanlığı yok diyerek evlendim. İyi bir eş, partner nasıl olur bilmiyordum o zamanlar.
Evliliğim boyunca bir gün spontane şekilde seni özledim dediğini ve cinsellik yaşadığımızı hatırlamıyorum.
Çok zordu. Tüm cesaretimi topladım boşandım, 3 ay oldu.
Kendimi çok iyi hissediyorum. Ben ona annelik yaptığım için boşanma aşamasında fazlaca merhamet hissettim.
Sanki çocuğumdan ayrılır gibi.
Sevgi görmeden, arzulanmadan yıllarım geçti .Kendime daha fazla eziyet etmek istemedim.
İnsanı diğer canlılardan ayıran tek özelliği her duruma alışması. Hiç bir acı da, mutlulukta uzun süreli kalıcı olmuyor.
Çocuğumda başlangıçta biraz hırçındı, ama şimdi alıştı çok şükür sorun yaşamıyoruz. Hatta çocuğumda olumlu durumlar gözlemliyorum. Sanırım ben gerildikçe, mutsuzken çocuğa yansıtmışım. Şimdi ilişkimiz çok güzel ilerliyor.
Hayatımızdan çok memnunum. Babası ile de istediği zaman görüşüyor. Düşman değiliz.
Böyle evlilik sürmesi çok zor, cesaretinizi toplayarak yola çıkmanız gerekir.
Allah yardımcınız olsun inşallah, sevgiler
O adamın suçu neydi kardeşim ama ya?Bence sizden ziyade o adamın iyiliği için ayrılın.Belki onu seven, isteyerek yaklaşan biriyle olur da hakettiği değeri görür.
15 yıl az bi süre değil. Düzen bozmaya değmez devam. Heleki ilgili bi babaysa
Yaşadığım şehirde ailemden kimse yok.sadece eşimin ailesi var.hep yanlız hissediyorum zaten.bir de kendi ailemin manevi desteği olmazsa nasıl asarım boşanma sürecini bilemiyorum37 yasinda calisan bir annesiniz gercekten bosanmak icin babanizin onayina mi ihtiyaciniz var?
Ben olsam once aile terapisi denerim. Hic iletisim kurmamissiniz bugune dek, tarafsiz biriyle beraber bunlari konusmak iyi gelebilir.
Konu başlığına istinaden yazıyorum evliliğe çocuk için devam edilmes. iyi gitmeyen bir evliliği çocum için bitirmelisiniz asıl.Merhaba hanımlar. Ben 37 yaşında 2 çocuk annesi 15 yıllık evli calisan bir kadınım.Esimle görücü usulü evlendik.hic elektrik olmadı ona karşı ama çok iyi bir insan olduğu için ve evlenince alışırım diyerek evlendim.daha ilk gunden tiksinme duydum.ona dokunmak bile istemedim. Sanırım ten uyumsuzluğu denen şey bu.kimseye anlatamadım.bosansam insanlara ne diyeceğim,kusur bende diye düşündüm hep.2 ayda bir ancak birlikte oluyorduk.o da hiç rahatsız değildi bu durumdan.bu esnada çocuklar oldu tabi.O beni çok seviyor ve iyi insan ,iyi baba diyerek bu güne geldik. Fakat artık evde iki ev arkadaşı gibiyiz.hic konuşmuyoruz bile.artik dayanılmaz noktaya geldik.ama çocuklar için devam mı etmeliyim yoksa artık bitmeli mi karar veremiyorum.lutfen olumsuz yorum yapmayın.ayni zamanda psikolog ile de görüşüyorum fakat o karar senin diyor.yorumlariniza ihtiyacım var.
Yaşadığım şehirde ailemden kimse yok.sadece eşimin ailesi var.hep yanlız hissediyorum zaten.bir de kendi ailemin manevi desteği olmazsa nasıl asarım boşanma sürecini bilemiyorum
Evde kavga gürültü gibi çocukların etkileneceği birşey olmadığı için çocuklar diyorum.eger onları etkileyecek bişey olsaydı karar vermem çok daha kolay olurdu.beni anlamaları dan korkuyorum.Konu başlığına istinaden yazıyorum evliliğe çocuk için devam edilmes. iyi gitmeyen bir evliliği çocum için bitirmelisiniz asıl.
Bence bir çocuğun ailede görmesi gereken en önemli şey birbirine değer veren, sevgi gösteren ebeveynler..Sorun da burda hiç kavga etmiyoruz ama hiç iletişim yok en baştan beri.mesela ben yarım saat ,atıyorum elmadan bahsediyorum.o evet evet diyor .5 dakika bana elma diye soru soruyor.meger bir kelimesini bile dinlememiş .dokunmak diye birşey yok aramızda.yatakta herkes sırtını dönüp yatıyor.konusmuyoruz bile.
anne mutsuzsa çocuklar zaten etkileniyor. eminim yalnız bir yaşam sizi daha çok mutlu eder kendimden biliyorum.Evde kavga gürültü gibi çocukların etkileneceği birşey olmadığı için çocuklar diyorum.eger onları etkileyecek bişey olsaydı karar vermem çok daha kolay olurdu.beni anlamaları dan korkuyorum.
8 yıl evli kaldım. 10 yıldır hayatımdaydı.Çok benziyor durumumuz.siz kaç yıl evli kaldınız ve sonrasında yeni düzene alismaniz ne kadar sürdü
NİYE BAĞIRIYORSUNUZSEN EVLENDİĞİN İLK GÜNDEN BERİ ONA ALIŞMAYA ÇALIŞMAMIŞSIN BENCE HEP Bİ SINIR KOYMUŞSUN BEYİNİNDE KESKE ÇOCUKLAR OLMASAYDI YIPRANAN ONLAR OLUYOR DÜZLETME FİKRİ KONUŞUP ANLAŞMA MUTLU OLMA GİBİ BİRŞEY ARANIZDA İMKANSIZSA BOŞANIN
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?