E
EU2
Ziyaretçi
- Konu Sahibi EU2
- #1
Slm kizlar/ablalar,
Kafami kurcalayan sorunlarim var kafamda kac gundur, icime ata ata dert olucak sanki. Onun icin burda sizlerle paylasmak istedim, umarim yardimci olursunuz, tecrubelerinize dayanarak sizden fikirlerinizi bekliyorum..
Sorun suki hayatimda biri var ve bu kisi benle evlenmek istiyor, istemeye geldiler, aileler tanisti vs vs vs. Bunlar biraz baski yapar gibi oldu hemen yuzukler takilsin dediler.. Babam tabi fazla baskiya gelemez hemde ailesini tanimiyor, yuzuk takilmadan ben kizimi vericegim yeri daha iyi tanimak isterim oyle hemen verecek kizim yok dedi. Haklida.. Neyse sorun su ki ben daha 19 yasindayim ve evlilige hazir degilmis gibi hissediyorum ve dahada erkenmis gibi hissediyorum. Ama isin icine aileler girdikten sonra geri donusu olmuyor, isler ciddiyete baglanmak zorunda fln. Eger babam evet derse hemen seneye dugunum olucak. Dusunuyorum ben hem is veya okursam okulumu ve evliligin getirdigi sorumluklari tasiyabilirmiyim? kendimi o olgunlukta gormuyorum. Ama ne zaman evliligi erteleyelim konusunu acsam benimki cildiriyor, sen beni sevmiyorsun triplerine giriyor. O zamanda bitiresim geliyor iste. Onun yasi gelmes 25/26lara tabiki evlenmek en dogal hakki, peki benim haklarim nolcak? ( iliskimiz 5 aylik ama 2 yildir taniyordum arkadas olarak)
Onceden mantikli dusunmedigimden evleniriz tabi dedim, ama simdi isler ciddiye baglandikca bu isin altindan kalkamiyacagimdan korkuyorum bu beni urkutuyor. Ben cunku acik soyluyum sorumsuz biriyim genelde, odami toplamam, evde zar zor yemege yardim ederim okuyan biriyim cunku. Dusunuyorumda o hayatima girmeseydi ideallerim olucakti okuluma devam etmek, dunyada farkli yerler gormek, hayat tecrubeleri edinmek gibi. Ama simdi evlenirsem bunlarin hicbiri olmuyacak, iyi kotu tecrube edinecegim. Ama icimde hep biseyleri yapamadigimdan dolayi bir bosluk olacak. Bir yandan diyorum yasim daha cok genc, ideallerime ulastiktan sonra, kendi ayaklarimin uzerinde duracak kadar bir birikmisim olduktan sonra evlenmem lazim, sonucta ben onun eline bakmak istemiyorum ileride. Bir yandan adim gibi eminim 3 veya 4 sene asla beklemez, simdiden baba olmaktan bahsediyor kendisi. Bilmiyorum napicagimi aklim cok karisik..
Ailem desen cok sicak bakmiyor, aile isleri karisik olan bir aile cunku. Isteme olayinda bile birsuru sorun cikarttilar ve ailem pek razi degil ama yinede ben istedigim icin gelip gidilsin tanilsin dediler, ama istemediklerini cok iyi biliyorum. Beni uzeceklerinden, kiracaklarindan cok korkuyor babacigim, sonucta evin buyuk kiziyim.
Ve kendiside sinirli bir tip, bu konuyu actigim taktirde, deliriyor bagiriyor cagiriyor. Napicagimi sasirdim, hatta bir keresinde ayrilarim dedim bu stressi tasiyamiyacagim icin oglan delirdi, hemen annesi aradi beni sen oglumu seviyorsan ne diye uzuyorsun, nasil sevmek bu fln gibi cumleler kurdu ve beni urkuttu bu potansiyel kaynana adayi..
Yani ciddi bir adima hazirmiyim? soz, nisan, evlilik gibi, peki bu adimi atsam geri donme ihtimalim yuksek kendimi tanidigimdan, aniden vazgecebilirim kendimi biliyorum. Ama o zamanda o kadar insani kirmaya hakkina girmeye degicekmi ? Tamamenmi kestirip atipta kendimi okuluma, isime versem?
Kizlar cidden kafayi siyirmak uzereyim, napicagimi hic ama hic bilmiyorum, sizin fikirlerinize ihtiyacim var.
Tskler.
Kafami kurcalayan sorunlarim var kafamda kac gundur, icime ata ata dert olucak sanki. Onun icin burda sizlerle paylasmak istedim, umarim yardimci olursunuz, tecrubelerinize dayanarak sizden fikirlerinizi bekliyorum..
Sorun suki hayatimda biri var ve bu kisi benle evlenmek istiyor, istemeye geldiler, aileler tanisti vs vs vs. Bunlar biraz baski yapar gibi oldu hemen yuzukler takilsin dediler.. Babam tabi fazla baskiya gelemez hemde ailesini tanimiyor, yuzuk takilmadan ben kizimi vericegim yeri daha iyi tanimak isterim oyle hemen verecek kizim yok dedi. Haklida.. Neyse sorun su ki ben daha 19 yasindayim ve evlilige hazir degilmis gibi hissediyorum ve dahada erkenmis gibi hissediyorum. Ama isin icine aileler girdikten sonra geri donusu olmuyor, isler ciddiyete baglanmak zorunda fln. Eger babam evet derse hemen seneye dugunum olucak. Dusunuyorum ben hem is veya okursam okulumu ve evliligin getirdigi sorumluklari tasiyabilirmiyim? kendimi o olgunlukta gormuyorum. Ama ne zaman evliligi erteleyelim konusunu acsam benimki cildiriyor, sen beni sevmiyorsun triplerine giriyor. O zamanda bitiresim geliyor iste. Onun yasi gelmes 25/26lara tabiki evlenmek en dogal hakki, peki benim haklarim nolcak? ( iliskimiz 5 aylik ama 2 yildir taniyordum arkadas olarak)
Onceden mantikli dusunmedigimden evleniriz tabi dedim, ama simdi isler ciddiye baglandikca bu isin altindan kalkamiyacagimdan korkuyorum bu beni urkutuyor. Ben cunku acik soyluyum sorumsuz biriyim genelde, odami toplamam, evde zar zor yemege yardim ederim okuyan biriyim cunku. Dusunuyorumda o hayatima girmeseydi ideallerim olucakti okuluma devam etmek, dunyada farkli yerler gormek, hayat tecrubeleri edinmek gibi. Ama simdi evlenirsem bunlarin hicbiri olmuyacak, iyi kotu tecrube edinecegim. Ama icimde hep biseyleri yapamadigimdan dolayi bir bosluk olacak. Bir yandan diyorum yasim daha cok genc, ideallerime ulastiktan sonra, kendi ayaklarimin uzerinde duracak kadar bir birikmisim olduktan sonra evlenmem lazim, sonucta ben onun eline bakmak istemiyorum ileride. Bir yandan adim gibi eminim 3 veya 4 sene asla beklemez, simdiden baba olmaktan bahsediyor kendisi. Bilmiyorum napicagimi aklim cok karisik..
Ailem desen cok sicak bakmiyor, aile isleri karisik olan bir aile cunku. Isteme olayinda bile birsuru sorun cikarttilar ve ailem pek razi degil ama yinede ben istedigim icin gelip gidilsin tanilsin dediler, ama istemediklerini cok iyi biliyorum. Beni uzeceklerinden, kiracaklarindan cok korkuyor babacigim, sonucta evin buyuk kiziyim.
Ve kendiside sinirli bir tip, bu konuyu actigim taktirde, deliriyor bagiriyor cagiriyor. Napicagimi sasirdim, hatta bir keresinde ayrilarim dedim bu stressi tasiyamiyacagim icin oglan delirdi, hemen annesi aradi beni sen oglumu seviyorsan ne diye uzuyorsun, nasil sevmek bu fln gibi cumleler kurdu ve beni urkuttu bu potansiyel kaynana adayi..
Yani ciddi bir adima hazirmiyim? soz, nisan, evlilik gibi, peki bu adimi atsam geri donme ihtimalim yuksek kendimi tanidigimdan, aniden vazgecebilirim kendimi biliyorum. Ama o zamanda o kadar insani kirmaya hakkina girmeye degicekmi ? Tamamenmi kestirip atipta kendimi okuluma, isime versem?
Kizlar cidden kafayi siyirmak uzereyim, napicagimi hic ama hic bilmiyorum, sizin fikirlerinize ihtiyacim var.
Tskler.
? bide isin icine cocuk girdimi okulumu bitiremezsem hadi bilmiyorum kafam cok karisik. Annesine anlatmamisti o gun ayrilcagimizi ama evden sinirli bir sekilde kapilari vurarak cikmis beyefendi arabayida hizla calistirmis tabiki annesi anlar, ama keske aramasaydi beni. iliskimizin basinda ben bir ahmaklik ettim ve tmm seneye evlenebiliriz dedim ama dusunmeden dedim yani mantiklica soyle oturup dusunmedim. Gecen demistim, ertelesekmi diye oda kizdi niye bu kadar dengesizsin ben sana ileride nasil guvencem gibi laflar etti ama iste basta oyle konustugum sonrada baska konustugum icin ama is ciddiye bindikce urkuyorum ben.. Ofh..
