çok öfkelenmişsiniz anlaşılan. aslında eşinizin yaptığı ya da söylediği şeyde alınacak bir durum göremedim. o an öyle içinden gelmiştir evetttt diye cevap vermiştir. belki zaman bulamamıştır sorunuza cevap vermeye ya da aklı o an karışıktır. sonra yazması ise hatırladığını gösterir. merhaba demesine gerek var mı ki. sık görüştüğünüz ya da artık aileden olan biriyle siz her konuştuğunuzda merhabalaşır mısınız? bazen soru sormanız ya da birşey söylemeniz gerekir öyle sorarsınız hemen. yakın arkadaşlarımızla bile böyleyiz...
eşinizin birşeylerin havasına girdiğini sanmıyorum ama ilişkilerin geldiği noktada maalesef işte böyle en basit sözler bile karşı tarafı tahrik edip kızdırabiliyor. biraz duyguların yatışmasını bekleyin.
eşinizin kusurları, hataları, zaafları vardır. buna birşey demiyorum. bunun için illede uzman bakışına gerek yok. sorumsuzluğu çocukluktan yerleşmiştir. evlenirken bu sorumsuzluğunu yada ailesine karşı daha az sorumlu davranmasını diyelim fark etmişsinizdir belki. fakat çaba göstererek ilerleme kat edilebilir. insanlar değişebilir, zor da olsa eğer isteyip çaba gösterirlerse niye olmasın? ve düşündüğümüzün aksine erkekler değişmeye istekli olduklarında ve evlilikleri için yaptıkları şeylerin fayda etmediklerini gördüklerinde yeni davranışları daha kolay uygularlar.
sadece şunu unutmamak gerekir ki...değişim korkutur ve zor bir süreçtir elbetteki... eşiniz değişmek ister mi? evliliğiniz devam ettirmek ister mi? bunu en iyi siz bilirsiniz. konuşarak, sorarak fikir alarak...
danışmanlarınızın size söylediği şeylere katılmıyorum, aranızdaki duvarları niye yıkamayacağınızı söyledi ki. eğer gerçekten eşiniz çok kötü niyetli ise tamam bırakın bu işin peşini. ama öyle değilse ve değişmek için çabalıyorsa yardım etmek daha anlamlıdır. hatalı ve suçlu bulmak için davranışlarına odaklanmak yerine daha iyi nasıl olur diye düşünüp kafa yorun. eğer gerçekten devam etmesini istiyorsanız.
yok istemiyorsanız da adamı suçlamanın kendinizi haklı çıkarmanın bir faydası olmaz zaten.
eşinizin ruhi bozukluğu varmış, sorumsuzmuş...kimse dört dörtlük bir hayat yaşamıyor. hepimiz ilişkilere kendi eksikliklerimizi ve doyum istediğimiz şeyleri getiriyoruz. eşinizde sizden ailesinden bulamadığı sevgiyi istiyor belki....bunu ona siz veremezsiniz. buna katılıyorum. ama bunu sizden istemekten vazgeçip sizi bir eş olarak sevmesini sağlayabilirsiniz. zor bir süreç olsa da sonuçta sağlıklı bir ilişki verecektir bu.
söylediğim gibi değişim zordur. fakat eşiniz de isterse bu yapılabilir. doğru bir uzman yardımıyla. şunu bunu haklı bulup diğerini suçlamak yerine ikinize yardım edecek bir uzmanın yardımıyla. değeceğini düşünüyorsanız ve evliliğinizi devam ettirmek istiyorsanız deneyin. yoksa da farklı yollar çizin kendinize ve eşinize olan öfkenizi de bırakın...
şunu da ekleyeyim. sorumsuzluk ciddi bir durumdur. ilişkilerde tarafları çok yıpratır. bir taraf sorumsuzsa aslında evlenmemesi daha iyidir. çünkü karşı tarafa zulüm eder farkında olmadan yaptıklarıyla. her şeye rağmen, değişebiliriz ama büyük çabalarla. bu çabayı gösterebilir mi? işte bu evliliği gerçekten devam ettirmek isteğine bağlı. eğer isterse değişir yoksa da çok zor...
oncelikle tesekkur ederim yorumunuz icin.
danismanin aramizdaki duvari yikamamanin nedenin esimde ruhen sorunlu olmasi, (cunku esimde ani ruh degisimleri oluyordu.. 1 dakikasi 1 dakikasina uymuyordu tum evliligimiz boyunca)
ve bana davranis sekliyle idi. ( Bana vurmasi gibi, yeni evlendigimizde ve sonra , yani iki kez. Hele bir keresinde evine kadin kiraci almisti. Bende cok kizmistim. Neden aldin diye.Cunku ayri idik ve sorunlarimizi cozmeye calisirken onun evine genc bir kizi kiraci olarak getirmesi bana uygun gelmemisti.. Ve esim bu kizin camasirlarini toplayinca ben cileden cikmistim ve sen ne yapiyorsun dememle birlikte beni disari nasil firlatti, nasil oldu bilmiyorum ama zorlukla kendimi topladim verilmis sadakam varmiski kafam tasa carpmamisti. Danisman bundan memnun kalmamisti ve evde fiziksel taciz oldugunu esime soylemisti.
Ben esimin hatalarina veya suclarina odaklanmaya calismiyorum. Oyle yapsa idim simdiye kadar zaten esimle evliligimin devamini dusunmezdim..
ben yillardir acaba daha nasil iyi olur 'a odaklandim. esim bunu cok iyi biliyor..
Benim ofkem kendime..
Onu yenmem gerek..
şimdi çıkmam gerek ama şunları sormak istiyorum en azından.... bu kadar ayrılıktan, yaşadıklarınızdan ve çabalarınızın fayda etmediğini gördükten sonra bile sizi eşinize bağlayan nedir? neden hala bir umut da olsa devam ettirmek istiyorsunuz? sadece sevgi demeyin bana çünkü sevdiğiniz kadar nefret de ediyorsunuz belli ki. o zaman ne için bu çaba?
bir de...kendinize neyi göstermek/ispatlamak istiyorsunuz? öyle bir durum sezdim anlattıklarınızdan. bunu daha ayrıntılı yazmak isterdim ama sonra kısmetse... cevaplarınıza göre yorum yaparız beraber akşam...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?