merhabalar ben 1 yıllık evliyim ama evlendiğim günden beri sürekli eşimle tartışma kavga küsme konuşmama ilgisizlik bunların hepsini yaşadım. Ve halada yaşamaktayım sebebine gelince de eşimin ailesi biz eşimle severek evlendik kayınvalidem beni isteyerek aldı ama tabi her evlilik aşamasında olan olaylar benimde oldu eşya sıkıntısı bilezik gelinlik vb. Bissüri şeyler bunlara rağmen yinede yuvamızı kurduk çünkü eşime çok güvenmiştim ondan başkası yoktu benim için ki ailemi bile gözüm görmedi hiç. Neyse evlendik keşke evlenmez olaydım 1 yıl boyunca birkere bile iyiki evlenmişim diyemedim. Çünkü eşim fena birşekilde aileci anneci çıktı onun için annesi var başkada kimsesi yok. Evlendik balayından döndük 2 hafta ailesinin yanında kaldık sesimi çıkarmadım çünkü öyle birşeyin altına girmiştim ki mal gibi olmuştum he evimizde yakın 10 dakika arası eşim bir kere evimize gidelim demedi sonra geçtik evimize ve sürekli ailesi bizde bide yatmalı geliyorlar evleri yakın olduğu halde neyse bir oldu 2 oldu görümce olacak kişiyle tartıştık neymiş surat asıyormuşum neymiş onlara layık değilmişim falan filan he şimdi diyeceksiniz ki sizin aileniz gelmiyormu gelmiyor evlendim 1 kere geldiler eşim olacak onların yanında benimle kavga etti ve babam bir daha gelmedi bizi istemiyor diye. Ama onun ailesi sürekli bizde ve ben az bi yüzümü asıyorum diye sürekli oğullarına şikayet edip üzerime saldılar hergün kavga hergün küslük evliliğimin 5 ayı böyle geçti her seferinde gitmek istedim ama eşim bırakmadı gidemezsin dedi 2 gün üzerimden kapıyı kilitledi bide çok seviyordum gidemedim neyse sonra biz büyük bi kavga ettik bütün aile Allah razı olsun kayınpederim bana sahip çıktı ve bütün herkesi karşısına aldı bir daha duymayacağım böyle şeyler diye beni savundu o gün bu gündür kimse kimseyi şikayet etmiyor herkes birbiri ile iyi geçiniyor görümce hariç hiç muhatap olmuyorum .ama işte İnsanın yaşadıkları hep bi yerde pusu kurup en ufak bir şeyde ortaya çıkıyor üzüyor. He şimdi size söylemem fikir almam gereken şey artık yoruldum sinirlerim bozuldu hiçbirşeye tahammülüm kalmadı heleki eşime dışarıdan böyle o kadar kendine güvenli böyle kendi kararını kendi alan biri olarak görünüyor ama o kadar pasif o kadar ezik ailesinden habersiz hiçbirşey yapamıyor eğer onlar tatile gitmiyorsa bizde gidemiyoruz bu derece ve ben çok pişmanım onunla evlendiğime sürekli ailesi 2 güne onlara gidiyoruz sürekli göremeden yapamıyor ve ben gıcık oluyorum istemiyorum gitmek evlerimiz yakın sokakta bile görüyoruz birbirimizi. Mesela dün tatilden geldiler 11 de indik aşşagıya görüştük. Bugün yine inip görüşecez neymiş dün akşam az durmuşuz. Artık sinirlerim o kadar bozuldu ki ben diyorum bu şekilde bu adama nasıl tahammül edeceğim bi insan hiç mi değişmez değişmiyor beni hiç düşünmüyor sürekli kendisi sürekli ailesi. Ama gel gör sürekli beni çok sevdiğini söyler bensiz uyumaz bensiz biryere gitmez bensiz tv bile izlemez bu derece ama biz sürekli kavga ediyoruz 1 saat kavga ederiz sonra hiçbirşey olamamış gibi dip dibe. Ama kavgadan sonra yanıma gelen hep o olur. Yani ben çok bunaldım gel gitli bir evlilik yoruldum 1 yıl bin yıl gibi geçti arkamı dönüp bakıyorum güzel hatırladığım 5 parmağımı geçmiyor. Ve şu aralar sürekli sessiz sedasız gitmeyi düşünüyorum bir ömür böyle gecermi uzun oldu ama detaylı anlatmak istedim çünkü ancak böyle fikir alabilirim.