Merhaba arkadasımın tavsiyesi ile üye oldum içinden çıkamadığım sorularım var fikir verirseniz cok sevinirim
Biz 3 yıl önce, benim ailevi durumum kaynaklı olarak evliliğimizi 1 yıl erkene alarak evlendik. Babam ve üvey annemle beraber yaşıyordum, oyle belirgin bir problemim yoktu ama sadece kendi evim olmadığı için ve başka bir kadını annem yerine koyma zorunluluğum olduğu için evden cabuk ayrılmak istiyordum. Eşim ve ailesi de cok mutsuz olduğum için eşim daha mesleğe atılmadan yuvamızı kurdular. O bir yıl ben de özel ders vererek evimize yardımcı oldum. Sorunum şu ki eşim her tartışmada bunu yüzüme vuruyor, biz sana yuva verdik kucak açtık senin yaptığına bak diyor. Yaptığım da ona karşılık vermemmiş. Beni bariz ezdiği zamanlar oluyor, haliyle kendimi savunuyorum çıldırıyor. Sen bana karşılık veremezsin, dediğimi yapacaksın diyor. Ailemle mutsuz olduğumu bildiği için de kaybetme korkusu yok, rahatça hakaret edebiliyor. Bazenleri kendimi ifade etmekten bile çekinip ağlamaya başlıyorum. Elimden bir şey gelmiyor ki cevap versem anlaşamıyoruz, hep onun istediği gibi hayatımı yasamak zorunda kalıyorum.
Kendi mesleğiyle alakalı bir yorum yaptığım zaman sen ne anlarsın ki diye aşağılıyor ama yukseklisans ödevlerini bana yaptırıyor. Yaptırana kadar da naziklesiyor birden. Kendini benden üstün gördüğü zamanlarda da ben x’im, ben erkek adamım diye mesleğini ve cinsiyetini ön plana çıkarıyor.
Hic kız arkadası yok, erkek arkadaslarını da ben tanımıyorum. Kıskandığı için galiba beni hiç tanıstırmadı, onların yanında telefonla benimle konusurken de sanki uzaktan bir tanıdığıymışım gibi kısa ve soğuk cevaplar verip kapatıyor. Ailesi beni üzmüyor ama ailesinin yanındayken de bana uzak bir arkadası gibi davranıyor. Çekingen de bir yapım olduğu için rahatsız oluyorum. Bu konuda cok uyardım biraz duzeltti, ama sinirlendiği zaman kendine hakim olamıyor ve bağırıp tersleyebiliyor. Oyle mahcup oluyorum ki, artık yakın davranmasını geçtim insanların içinde rencide etmesin yeter diye düşünüyorum. Birden kızıp rencide edecek korkusuyla da gittiğim yerde diken üstündeyim, onu gözlüyorum ağzından çıkanı yapıyorum.
Gün içinde beni 1-2dakika da olsa aramasını istiyorum. Hep unutuyor veya cok yogunum diyor. Bir sey isteyeceği zaman arayıp nazik konusuyor. Kızdığı zaman da bağırıp cagırıyor.
Eve geliş saatin belli olsun, ona göre yemeği hazır ederim diyorum belirli saatte gelmiyor. Ben de bilemediğim için bazen yemek hazır olmamış oluyor, kızıyor. Gelmeden arayıp haber ver o halde diyorum, çoğunlukla unutuyor.
Porno meselemiz var. Mesela 2 aydır benimle beraber olmayıp porno izliyor. Telefon geçmişinde görüyorum. Haftasonu ben mutlu mutlu kahvaltımızı hazırlıyorum, kendisi banyoda kapıyı kapatıp porno izliyor, duş alıp çıkıyor. Kahvaltısını yapıp uzanıyor tv izliyor. Bu meseleyi başlarda guzelce uyardım, onu anladığımı ve bunun bir bağımlılık olduğunu söyledim. Bırakamadı. Kızarak soyledim yine devam etti. Banyoya girerken telefonunu elinden alarak engel olmaya çalıştım, evde deli gibi onu gozetlememe sebep oldu bu durum. Ne zaman wc ye gitse arkasından gidip telini alıyordum, kendi kendine de bırakmıyor. Aşamadık yani. Birgun başka meseleden tartıştık beni çok kırdı ve ben ağlarken banyoya gitti masturbasyon yaptı. Bunu sonradan itiraf ettirdim. Bana hakaret edip rencide edip ben ağlarken nasıl oyle bir sey yapar bunu aklım almıyor
Beni üzdüğü zamanlar odaya gidip ağladğmda hiç umursamıyor, gülerek telefon konusması yapıyor veya muzik dinliyor. Sabah da aynı sekilde muzik eşliğinde hazırlanıp işe gidiyor. Gömleğini pantolonunu ütüleme demeyin, öyle seyler yapmaya kalkamıyorum beni gerek sözlü gerek fiziksel bastırıyor. Üzerime doğru gelince karşılık vermiyorum zaten.
Pek arkadasım yok, onaylamadığı kimseyle görüşemiyorum. Yaptığım tek sosyal etkinliğim arada onunla dışarı çıkmak ve kitap okumak.
Evde basbasaysak ve stresli değilse, problemi yoksa bana guzel davranıyor, kızdığı an öbür yüzü ortaya cıkıyor. İleri giderse de beni sen bu hale getirdin diyor.
Erkeklerin olduğu hiçbir yerde beni çalıştırmaz, haliyle işim de yok
Artık ayrılığı düşünmeye başladım ve ailem arkamda olur, henuz bahsetmedim.
Genel olarak sorunlarım bu şekilde ve bekarkenki beğenmediğim aile ortamım bana daha saygılıymış onu fark ettim ve pişmanlık yaşıyorum. Önerilerinizi bekliyorum
