Oncelikle intihar dusunceniz hic saglikli degil. Bu anlattiginiz durumda da akla gelebilecek bir sey degil. Sadece bu konu icin mutlaka profesyonel bir destek almanizi oneririm.
Esinizle olan iliskinize gelince, kök ailesi icin kendi ailesini bu duruma getiren erkegin ne yazik ki hic ama hic ama hic cozumu yok. Burada devam edip etmeme opsiyonunuz var sadece. Ben bu hususta kitap yazabilirim, duzeltmeye calistica da daha da garip bir hal alacaktir. Varsayalim bosandiniz, bu yapida bir erkek asla pisman olmayacak gidip mutlu mutlu annesiyle yasamaya baslayacaktir.
Siddet konusuna gelince, toplumumuzda bu sorunu yasayan ve kabul eden o kadar cok kadin var ki, akil tutulmasi yasiyorum.. Beni bosanma adini atmama iten son hamlesiydi siddet. Bu kadar onur kirici, bu kadar asagilayici bu kadar tarif edemiyorum rezil bir sey daha yapamazdi bana. Gururum kabul etmedi, hazmedemedim. Sen kimsin, nesin, kim olursan ol, nasil bana el kaldirabilirsin??? Keske beni aldatsaydi ama elini kaldirmasaydi. Cok onursuz bir durum. Dayak yiyip o adama es gozuyle bakmaya devam eden insan insansa ben baska bir turum diyorum kendime.. Aylarca gururuma yediremedim. O andan itibaren uzaklastirma alip ertesi gun noterde aldim solugu.
Diyorum ya anlatmakla bitiremem ama bazi kadinlar bu durumla cok ok. Gozumun onunde bir ornek karsi komsum. Benim abarttigimi dusunuyor hatta.. O yuzden fazla uzatmak istemiyorum..