teşekkür ederim hepinize. ne düşüneceğimi, nasıl düşüneceğimi bilemiyordum bu konuda, birşeyler oluştu artık.
akşam kirayı sen öder misin, bi kaç güne maaş alırım dedi.. ben de önce tamam dedim (bir de mesaj yazdım. bu tür sorunlar olabilir, keşke bunu benimle daha önce paylaşsaydın, konuşsaydın.. senin yetişemediğin yerde ben, benimkinde sen.. bunun için evliyiz)
ama sonra düşündüm böyle alıştırırsam her ay yapabilir bunu... (kirayı o, faturaları ben ödüyorum)
bir bahane buldum ödeyemedim, ıban no. hata veriyor fln dedim. nasılsa yarın maaş alacaksın elden yatırırsın daha hızlı olur dedim.
biz hiç çok iyi dost olamadık, hani oturup saatlerce hoş sohbet eden, birbirini dinleyip, birbirleri için endişelenen, fikir veren çiftlerden değildik. ama son 1 aydır bu mesafe dahada arttı.
eşim belliki özellikle maddi konulardan çok bunaldı ama kendi hatası. benimde borçlarım var ve hesabımı yaparak harcamamı ona göre yapıyorum.
artı bir kez olsun eve bir şey lazım mı, bu buzdolabı nasıl doluyor demedi.
demediği gibi kendi sorumluluklarını, üstüne düşenleri de aksatıyor.(ki o benim 2 katım maaş alıyor)
bazen buna katlanamıyorum,
bazen biraz daha zaman ver yoluna girer zamanla, aşılır diyorum ama konuşmadan paylaşmadan sadece beklemekle olmaz farkındayım.
o birşeylerden sıkılmış bunalmış olabilir ama ben de çok yoruldum.
teşekkür ederim hepinize. ne düşüneceğimi, nasıl düşüneceğimi bilemiyordum bu konuda, birşeyler oluştu artık.
akşam kirayı sen öder misin, bi kaç güne maaş alırım dedi.. ben de önce tamam dedim (bir de mesaj yazdım. bu tür sorunlar olabilir, keşke bunu benimle daha önce paylaşsaydın, konuşsaydın.. senin yetişemediğin yerde ben, benimkinde sen.. bunun için evliyiz)
ama sonra düşündüm böyle alıştırırsam her ay yapabilir bunu... (kirayı o, faturaları ben ödüyorum)
bir bahane buldum ödeyemedim, ıban no. hata veriyor fln dedim. nasılsa yarın maaş alacaksın elden yatırırsın daha hızlı olur dedim.
biz hiç çok iyi dost olamadık, hani oturup saatlerce hoş sohbet eden, birbirini dinleyip, birbirleri için endişelenen, fikir veren çiftlerden değildik. ama son 1 aydır bu mesafe dahada arttı.
eşim belliki özellikle maddi konulardan çok bunaldı ama kendi hatası. benimde borçlarım var ve hesabımı yaparak harcamamı ona göre yapıyorum.
artı bir kez olsun eve bir şey lazım mı, bu buzdolabı nasıl doluyor demedi.
demediği gibi kendi sorumluluklarını, üstüne düşenleri de aksatıyor.(ki o benim 2 katım maaş alıyor)
bazen buna katlanamıyorum,
bazen biraz daha zaman ver yoluna girer zamanla, aşılır diyorum ama konuşmadan paylaşmadan sadece beklemekle olmaz farkındayım.
o birşeylerden sıkılmış bunalmış olabilir ama ben de çok yoruldum.
Merhabalar,
Ben yeni evliyim, henüz 4 aylık. uzun süren bir flört döneminden sonra evlendik. ilk 1 ay herşey güzel, toz pembeydi fakat sonrasında herşey altüst oldu.
Hangi olaydan sonra bu hale geldik peki? bilmiyorum.
Herşey birden bire oldu. aniden birbirimizden soğuduk, aramıza bir mesafe girdi, konuşmaz olduk. hatta eşim işin uzadığını bahane edip bazı geceler eve gelmedi. (işinden dolayı sabahladığı oluyor ama son zamanlarda bunun bahane olduğunu anlayabiliyorum)
O da ben de bekarken sorumlulukları olmayan, çok geç yaşta çalışmaya başlamış, özgür büyümüş insanlarız. kira fatura mutfak masrafı gibi şeyler bizde bir bocalama yarattı ama bu eşimde daha fazla.
mesela biraz önce öğrendimki geçen ayın kirası ödenmemiş. neden? maaşını alamamış vs. gece gündüz eve gelmeden çalışıyor ve kira ödeyecek kadar parası yok cebinde.
düğünden kalma onca borcumuz varken araba aldı bir de ona borçlandık.
artı bu ayki extresini gördüm cep tel.ine paralı bir oyun indirmişti! (çok büyük bir rakam değil 30 lira ama kirasını ödeyemeyen biri için bu miktarda çok önemli)
ilk 2 ay birbirimizi çok yorduk, tartışmalar, kavgalar, hakaretler... sanki o 5 yıl birbirini seven bekleyen bu günlerin hayallerini kuran kişiler biz değiliz. iki düşman gibi sürekli nefret söylemleri...
3. ayımızın sonunda ben evi terketmeye kalktım. daha fazla nefret etmeyelim birbirimizden, güzel birşeyler kalsın dayanamıyorum bu halimize diyerek. kapıda durdu, yollamadı, ağladı, beni sevdiğini söyledi. kıyamadım kaldım ama o günden beri, 1 aydır adeta aynı evde 2 yabancıyız. işi nedeniyle genelde gece yarısı ben uyurken evde olur, haftasonu gibi bir kavramı yok. bense evle iş arasında mekik dokurum. ne ailem yakınımda, ne komşum var.
sanki ev arkadaşıyız.
hiç yeni evli gibi değiliz.
bazı günler oluyor gün içinde hiç aramıyor,merak etmiyor. bazı günler defalarca arayıp özlediğini beni sevdiğini söylüyor.
bu dengesizlik beni çok yoruyor
evlilik sendromu mu
geçici bir süreç mi
başka bir nedeni mi var anlayamıyorum ama bu duruma katlanamıyorum. bu sessizlik beni öldürüyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?