• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evliligin ilk senesi neden bu kadar zor?

merhaba jenny yazdıklarını şimdi okudum 1 senedir girmemişim bu siteye zaman nekadar hızlı geçiyor şimdi onu düşündüm.şu an ne durumdasın bilmiyorum ama eşinin yapısı gereği yaşadıkların değişmeyecek sanırım..ne diyeceğimi bilemedim zor bir durum gerçekten.
 
Umarım herşe düzelir az çok seni anlaabiliorum bazı zamanlar bende aynı şeylerden çok zorlanıorum kendinde kusur arama bence sakın ona biraz onun kusurları olduğunu hissettir çok ince düşünüosun doğal olarak çünkü bir kadınsın ama erkekler ince düşünemezler onlara ince şekilde anlatamazsın ki senin anlatmandada belli dilerim ki çıktığınız yemekte seni anlar ama eğer hala anlamamış olursa evinize döndüğünüzde sana yaklaştığı gibi yaklaşmaya başla kendi dilinden anlat bi kerede en azından ona destek çıkıp seni yerle bir edecek kayınliden yok basında herşey gönlünce olur inşallah ... tarihe bakmamıştım dzelmişdir hayırlısıyla inş
 
Evliliğini yürümesi istiyorsan erkekten birsey beklemiyeceksin kendini mutlu etmenin yolunu bul işin zor ama bir abla tavsiyesi çocuk bir müddet daha yapma benim eşim doğum günü bilmez evlilik yıl dönümünü hiç bilmez bende sonunda evliliği min 3 yıl dönümünü unutmuşum şimdi ise ondan bişey beklemiyorum doğum günümde bile hediyesi kendim alıyorum bu sadece bir örnektir ayrıca 4 yıl gorusmusunuz birsey verememissen niye evlenmiş senle
 
Evlenirken Ne hayallerle evleniyoruz yaşadığımız hayatlar nasıl. Bende bir buçuk yıldir evliyim.Benim eşim yardım eder ev işlerinde her konuda .Ailesine çok düşkündür tek sorunum bu ailesinin aklıyla hareket eder hep onlar ne derse emir gibi yapar onların yanlısı olmaz hiç bu yüzden anlasamiyoruz ailesiyle sorularımız oldu bizi ayırmaya kalktılar. Ablalari ananesi bile evimizde söz sahibi .eşim onlar ne derse desin yüzüne tukurseler bile ses çıkarmış aksın dyo.babası kendi evimden kovdu beni annesi köpek kan emici dye hakaretler etti.Boşanma aşamasına geldik flört döneminde çok mutluyduk ta ki evlenene kadar ailesi işin içine girince çok değişti. Ben ailesinin her yaptığına eyvallah dersem benden iyisi yok sever sevgisini eksik etmez ama kendimi ezdirmezsem soğuk davranır karşılıklıdır yani sevgisi.ben ailediyle kötüyum dye o da benim ailemle konuşmuyo hiç bir sebep yok üstelik .çocuk istiyorum ama ailesi istemiyor dye oda istemiyo.ailesi senin cocugunda sevilmez dedi .çok istiyorum ama böyle bi eşe güvenip te çocuk yapılırmı bilmiyorum bazen olursa belki değişir diyorum ama eşim ailesiyle iyi olursam çocukta olur dyo.ailesinin aklıyla hareket ediyo ne yapmalıyım sizce
 
Ben de eşimle severek evlendim. 1 yıllık evliyim ve toplam 7 yıldır beraberiz. Ama evlendikten sonra sorunlarimiz başladı. Borçlarımız sebebiyle eşimin ailesiyle beraber oturmak zorunda kaldık. Ve o eve girdim gireli yüzüm gülmedi. Yeri geliyo ailesi yüzünden eşimle de kötü oluyoruz. Artık dayanamıyorum psikolojim çok bozuldu. Ve şuan 1.5 aylık bi bebeğim var. Ne yapcami hiç bilmiyorum. Bebeğimi dogurmadan önce kendimi öldürmeyi bile düşündüm. O kadar kötü bi psikolojideyim yani. Eşimi gerçekten çok seviyorum ama bu olanlar beni çok yıprattı. Yaşıyorum ama nasıl yaşıyorum onu bile bilmiyorum
 
Ben çocuk istiyorum ama korkuyorum da.ailesinden herkes kuyumuzu kazma peşinde onlar çocuk istemiyorlar. Benim çocuğum sevilmezmis.eşim beni korumuyo varsa yoksa anne baba abla .böyle birinin çocuk neyine.istiyorum ama arkamda beni koruyacak kimse olmayınca cesaret edemiyorum.bende yaptım o hatayi kendimé zarar verdim ailesinin gözünde psikopat oldum olan bana oldu.sinir hastası oldum.boşanma aşamasındayiz dün bosanma dilekçesini getirdi.imzalamami bekliyo.ne yapacağımı bilemez durumdayim
 
Allah yardımcımız olsun herkesin derdi kendine valla ben de ne yapcami hiç bilmiyorum anne oldum ne onun mutluluğunu yasayabiliyorum ne de esimle evliligimi yasayabiliyorum çok mutsuzum gerçekten tükendiğimi hissediyorum artık psikiyatriye gitmeye karar verdim en azından profesyonel bi yardim belki iyi gelir diye düşünüyorum
 
Bencede git.düşünmemek çalış dicem ama olmuyo.aynı evde olupta huzursuz olmak ayrı odalarda yatıp ikı yabancı gibi olmak zor.çocuğu dogurdugunada pişman olmussundur
 
Yo en güzel şey o benim için iyi ki var eşimle sorunumuz yok çok şükür ama illa ki arada oluyo ailesi yüzünden sorun yaşadığımız. Beni mutsuz eden eşim değil zaten ailesi çok zor gerçekten :((
 
O zaman sabret biraz daha inşallah hersey yoluna girer çocuk var arada esini de seviyorsan.uzaklas ailesinden ayrı bi ev tutun
 
Jennny Jennny merhaba roman okur gibi okudum yazdiklarini gercekten bir kitap yazsa idin okuyanin cok olurdu ilk yazdigin mesajdan başladım sonuna kadar okudum..
Helal olsun diyorum bu kadar kariyerli bir bayanin yapacagi is degil seninki..
Ben hayatta çekmezdim kaldiramazdim onun yasadigi sehirde/ülkede is bulup evimi düzenimi kurup yasardim ailemin yaninada gitmezdim.. ayaklarimin üstünde durabilecek bir bayansam hayatda kısaysa asla kötü bir eşin hayatimi karartmasina izin vermezdim...
 
12.senesindeyim hala zor :110:çocuak varsa bide birinci sınıfa başladıysa karı koca arasında fikir ayrılığı varsa daha zor
çok doldum sanırım ben:KK14:
 
Herkese tekrar merhaba. Bu kadar uzun sure ara verdigim icin gercekten cok ozur diliyorum. Hele hele beni merak edip ne yaptigimi sormus olmanizdan dolayi cok mahcup oldum. Bundan sonra forumu daha fazla takip edecegim. Buraya son yazdigim zamandan bu yana neler olmadi ki?? Dertlesmeye uzun uzun yazmaya nasil ihtiyacim oldugunu anlatamam. Maddi gucum yerinde olsa evlilik terapistine gitmeyi cok isterdim. Neyse.

Ben biliyorsunuz Amerika'da yasiyordum son 5 yildir. Esim orda doktora yapmis, hayatta hem kendi icin hem de karisi icin kariyer hirslari olan, mukemmeliyetci, sinirli, ama onemli kararlar alamayacak kadar da korkak bir insandir. Ben de onun tam aksine oldukca esnek, uyumlu, sakin, hayir diyemeyen, duygusal, hayati biraz da akisini birakan bir insanim. Ne uyumlu bir cift olmusuz di mi? Ilk yazimi okumamis olanlar vardir diye bunlardan kisaca bahsetmek istedim.

Ben esime asik oldugum icin evlendim. Flort ederken ne yazikki bazi gercekleri goremeyecek kadar kor olmustum. Cunku esimi Turkiye'de en iyi universitelerde okumus, Amerika'da doktora yapmis, kendini surekli yetistiren, her konuda konusacak bilgisi olan, fiziksel olarak da cevremdeki herkesin yakisikli buldugu sosyal bir insan olarak goruyordum. 4 yillik bir flort doneminden sonra ailemi, arkadaslarimi, butun sevdiklerimi arkamda birakip gurbet ele goctum. Sirf o ugruna neler yapabilecegim erkek ile aile kurabilmek icin. Hayatta en cok istedigim seye ulasmistim sanki. Ama evlendikten sonra bu saydigim ozelliklerin beni mutlu etmedigini anladim. Daha ilk ay yanlis bir evlilik yaptigimin farkina varip gunlerce agladim. Sessiz sessiz saatlerce agladigim gunleri hic unutamiyorum. Neden mi? Cunku ben hic esime yetemedim. Benim basarili, iyi para kazanan, kasli seksi bir vucudu olan, guzel, alimli, zeki bir is kadini olmami istiyordu.

Ben onun istedigi kadin olmak icin ne cok cabaladim!. Ne buyuk aptallik simdi daha iyi anliyorum. Neler mi yaptim? Ingilizcemi gelistirdim. Master yapabilmek icin sinavlara hazirlandim. Masterimi derece ile bitirdim. Okuldan asistanlik buldum. Bu sayede egitim bursu aldim. Is bulmakta zorlanmamak icin ucretsiz staj yaptim. Surekli ekonomi haberlerini takip ettim ki mulakatlarda basarili olabileyim. Dunyada basari orani yuzde 20 olan kariyer alanimla ilgili onemli bir sinavi gectim. Spora gittim geldim bu sure icinde. Evimin temizligini ve yemeklerini yaptim. Is dunyasindan insanlarla tanismak isin tanimadigim insanlara email atip bulusma teklif ettim. Bulusup sirketlerindeki is olanaklariyla ilgili sorularimi sordum. Vize ile kaldigimiz icin butun cabalarima ragmen iki sene is bulamadim. Bu sure icinde esim Almanya'dan is teklifi aldi. Ben is bulamadigim icin hergun icindeki nefret daha cok buyuyordu. Cunku esim beni ben oldugum icin degil, hayalinde yarattigi beni seviyordu. Tasi taragi toplayip Almanyaya goctuk. Onun kariyerinde ilerleyebilmesine engel olmak istemedigim icin duzenli bir hayata gecmesek de olur diye dusundum. Amerikadan gocmeden once de dedim ki: Avrupaya tasindigimiz zaman, ben is bulursam hic beklemeyelim artik bir cocuk sahibi olalim. Ailemize yakinken bu sureyi iyi degerlendirelim. Cunku Amerikaya geri donme dusuncesi var esimde. Esim cocuklari cok sever. Kendisinin de olsun cok ister ama benim kariyerim onun icin herseyden daha onemli. Inanmayacaksiniz ama Almanyaya tasindiktan bir sure sonra 3 farkli yerden is teklifi aldim. Calismaya basladim. Bu sure icinde ben de bircok evli bayan gibi 30-35 yas araligina ulastim. Ve icimdeki bebek sahibi olma istegi her gecen gun biraz daha artti. Son 1 senedir o kadar cok anne olmak istedigimi farkettim ki. Artik herseyi is bulduktan sonrasina gore planlamaya basladim. Ama bu konuyu esimle detayli olarak konusma cesaretim hic olmadi. Niye mi? Cunku esim cabuk sinirlenen ilk duydugu herseye hayir diyen dogru kosullar olmadan asla adim atmayan kurallari olan biri. Bu konuda tartismaya girmek cok sacma geldi bana. Cocuk icin siddetle tartisan birbirini kiran bir cift cocugu nasil yapabilir !! Mantik olarak ters bi durum. Gidip cep telefonu almak gibi bir karar degil bu. Bu yuzden hep is bulacagim gunu bekledim sabirla. Ise basladiktan sonra esim 180 derece degisti. Bana karsi saygisi artti, kibarlasti, sebepsiz yere opmeler basladi. Resmen baska bir insan oldu. Simdi bana kizabilirsiniz ama onun bu degisimi bana cok sahte geldi. Beni ben oldugum icin degil, kariyer yaptigim icin sevdigini dusunuyordum artik tamamen emin oldum. Neyse. Tabiki bana karsi saygili olmasini, bana deger vermesini engelleyecek degilim. Zaten bunu istiyordum son 5 yildir.

Butun cesaretmi toplayip artik anne olmak istedigimi soyledim yumusak bir ses tonuyla. Sen ne dusunuyorsun dedim. Fena olmaz, evililigimize heyecan gelir, mutluluk gelir. Yuzume bile bakmadan "erken daha" dedi. Aslinda hic erken olmadigini, 5 yildir evli oldugumuzu, benim 33 kendisinin 40 oldugunu soyledim. Bana dondu ve sinirli bir sekilde dedi ki: Sen ev kadini mi olmak istiyorsun, cocuk olursa ben size nasil bakacagim, sen madem kariyer yapmayacaksin neden cocugu onceden istemedin, senin hayattaki amacin ne daha bilmiyor musun, cocuk demek ev hanimligi demek. Bu dusunceleri aklina kim sokuyor, kimden ogut aliyorsun dedi. Benim en dogal hakkim olan annelik istegimi aldi yuzume carpti. Bunu istedigim icin de beni resmen kinadi. Daha yeni is buldun. Ne cocuguymus, nerden cikariyorsun falan gibi asagilayici laflar ve siddetli bir tartisma... Kisacasi korktugum basima geldi. Belki de Allahin sevgili kuluyum ki boyle bir insandan cocuk sahibi olmamam gerekiyor. Bazen dusunuyorum. Bana herkes deli diyecek ama boyle birinden bosansam beni ben oldugum icin seven biriyle evlensem nasil olur diye. Ama biz Turk kulturunde buyuduk. Oyle bosanma karari kolay verilebilecek bir karar degil. Cesaretim yok. Ailemi de uzmek hayal kirikligina ugratmam istemiyorum. Bazen o asik oldugum adami sevmedigimi dusunuyorum. Ben cok yoruldum. Hem uzun suren issizliklikten, hem de esimden saygi gormedigim icin. Esra Erolu izliyordum gecen gun. Soyle bir cumle kurdu ve bana ilk duydugumda cok mantikli geldi. Sizlerin neler dusundugunu cok merak ediyorum. Demisti k: Esimden bosansam, tekrar biri ile flort etsem, evlensem. Yeniden birini taniyip evlenene kadar hayatima soktugum esime vakit ayirir, onunla olan iliskimi gelistiririm daha iyi.

Cok uzun yazdim. Kusura bakmayin. Sanirim bugune kadar yazamadiklarimin acisi.
size ozelden mesaj attim jenny hanim. rica etsem bakarmisiniz
 
şu anda çalışmıyosun.evdesin..yemek yapmaya temizlik yapmaya çokca vaktin varken neden eşinden yardım istiyosunki...o nihayetinde çalışıyo akşam yorgun geliyodur belki...bence sen bütün kredini şimdiden bitirme..yarın çalışmaya başladığında bak evdeyken herşeyi yapıyodum çalışmaya başladığımdan beri yetişemiyorum yardım edermisin dediğinde edecektir mutlaka.
ben çalşıyorum akşam 6,30 da evdeyim..önce evimi temizliyorum sonra yemek hatta tatlımı bile yetiştiriyorum iki saatte...eşim eve geldiğinde ev tertemiz ve yemekler fazlasıyla hazır..
o hiç beni övmeyen adam ben çalışmaya başladığımdan beri resmen ağzı açık...hem çok taktir ediyor hemde yardım etmeye çalışıyor..bütün bunları benim içinmi yaptın diye hoşuna gidiyor

sende çalışmaya başlayınca sana yardım edecektir ev konusunda...kendimden örnek veriyorum sürekli sana çünkü eşinde kendi eşimi gördüm..resmen aynı ( eski haliyle )
3,5 senelik evliyiz biz..2 yıl çalışmadım..böle küçümsemeler ara ara sonra tepeden bakmalar..laf sokmalar..çok rencide oluyodum kendimi salak ve işe yaramaz hissediyodum..ama içten içe yer etti bunlar bende..uzun zamandır çalışıyorum ve ondan fazla gelirim var.kendime geldim..bi arkadaş çevrem var..o artık merkezimde değil..ve onun bana yaptı söylediği ne varsa canımı acıtan yeri geldikçe vurdum yüzüne..bende onun canını acıttım..şimdi çok över beni üstüme düşer :nazar: allah nazardan saklasın mutfakta yardım eder...ama eskisi gibi taviz vermiyorum hiçbişeyden..eskiden oturur ağlardım beni üzdüğünde ama şimdi tv izliyorum müzik dinliyorum şarkı söylüyorum...değerim arttı değer vermedikçe önemsemedikçe..
bunların hepsini bana evliliğim öğretti...ondan ilgi bekleme canım..değiştirmeyede çalışma..sen hareketlerini değiştir göreceksin oda değişecek..ben yaşadım ve gördüm...
Cidden ne kadar guzel anlatmissiniz. Tebrik ederim. Ben de bunlari uygulacam insaallah
 
Ben de bastan sona okudum, niye bilmiyorum..:))
Konuyu açan hanıma sempati duydum sanirim, onun beklentilerini ve yaşadıklarini anladığımi düşünüyorum.
Ev temizliğini eslerimize, bir bebeğe tuvalet aliskanligi kazandirircasina kazandirmali diye düşünüyorum. Lakin sizin derdiniz baska, esinizin niyeti size halis gelmiyor.

Yıl olmuş 2019, son durumunuz nedir merak ettim.:) Ben olsam katlanamam gibi geliyor ama her zaman kurtarilabilecek bir evliligi kurtarmaya bakmali diye düşünüyorum. Ablam birkac aylık eşinden ayrılırken danistigimiz terapistlerin de bakışı hep bu yöndeydi, bana feyz olmuştur.
 
Back
X