Ben mutluyum ama çocuk yapmadık. İkimiz de istemedik. Çocuk olmayınca insan daha rahat ve özgür oluyor. Mutlu değilsen çantanı alıp çıkabilme özgürlüğü iyi bir şey. 10,5 yıldır birlikteyiz, 9,5 yıldır evliyiz. Mutluyuz ama tabi bu günlere kolay gelmedik. Evlilikte de (hayat bu) mutlaka kriz dönemleri oluyor. Bunları atlatabilmek önemli. İlk yılımız birbirimize anlayana kadar zor geçti diyebilirim, tabi cicim anları da oluyor, kavgalar da oluyor. Karşılıklı anlayış çok önemli. Sonra kayın ailesi sorunları oldu. Pandemi oldu. Ben pandemi döneminde akıl sağlığımı yitirdim. Adama çektirmediğim eziyet kalmadı. Terapi gördüm falan. Sonrasında eşim bana "iyi günde kötü günde diye söz verdik birbirimize, benim de başıma gelebilirdi o zaman sen beni terk mi edecektin?" diye sordu, yemin ederim bir düşündüm yani. Onun kadar sabırlı olmayabilirdim. Ama zor zamanlar geçirdik o dönem gerçekten. Sonra kayın ailesi sorunları devam etti. En sonunda o konuda da eşime kendimi ifade edebildim. Bu arada başka ufak tefek sorunlar da oldu (ohooo bi anlatsam...) ama hepsini aşabildik, birbirimizi anlayarak. Böyle yani, sorunsuz evlilik yoktur, çünkü hayat sorunsuz değil. Birlikte göğüs gerip birlikte aşıyorsunuz. Sevgiyi saygıyı yitirmedikçe aşılıyor.