Bu konuları neden bu kadar çok sorguladığımı bilmiyorum..Bekar biri olarak evlilik ve çocuk konusu hakkında çok düşünüyorum. Ama bunları isteyip istemediğimi de bilmiyorum.Bir karar verecek olsam içim rahat eder sonuçta.İki uçtaki kararlar da beni tatmin etmiyor.
Öğretmenim ve malesef o kadar çok aile travmalarına şahit oluyorum ki.Çocukların akademik başarıları,psikolojik sağlıkları vs hep aileye bağlı.O kadar çok olaya şahit oldum ki ,çocuklara çok üzüldüm.Annesi şiddet gören mi dersiniz,babası madde kullanan mı dersiniz,anne babası boşanan mı dersiniz..Bunları geçtim ailesi büyümemiş olanlar mı dersiniz..Çok nadir mutlu aileler gördüm.
Arkadaşlarla oturuyorum,her sohbeti eş memnuniyetsizliği ve çocuk sorumluluğunun ağırlığı üzerine..Kimse eşinden memnun değil..Kimse mutlu değil..Kimse çocuğuna söz geçiremiyor..Kimsenin kendine ayıracak vakti yok..
Beylerin olduğu grubun sohbetine dahil oluyorum.Onlara hayat çok güzel..O kadar çok eğleniyorum ki...Bilimden,sanattan konuşup bu konuşarla alakalı espriler yapıyoruz ...Teneffüs boyunca kahkaha atıypruz filan..Ama hanımlar hep şikayetçi..Şimdi diyeceksiniz ki onların evlilik,çoluk/çocuk sorumluluğu hep eşlerinde..Onlara hava hoş.Haklısınız belki de..
Hem eğlenip,hem sosyalleşip,hem mutlu olup evli -çocuklu olunur mu?Sevgi dolu ,mutlu evlilikler yok mu?Çocuğunu dert değil de aşk olarak gören yok mu??
Peki ben ne istiyorum...
Öğretmenim ve malesef o kadar çok aile travmalarına şahit oluyorum ki.Çocukların akademik başarıları,psikolojik sağlıkları vs hep aileye bağlı.O kadar çok olaya şahit oldum ki ,çocuklara çok üzüldüm.Annesi şiddet gören mi dersiniz,babası madde kullanan mı dersiniz,anne babası boşanan mı dersiniz..Bunları geçtim ailesi büyümemiş olanlar mı dersiniz..Çok nadir mutlu aileler gördüm.
Arkadaşlarla oturuyorum,her sohbeti eş memnuniyetsizliği ve çocuk sorumluluğunun ağırlığı üzerine..Kimse eşinden memnun değil..Kimse mutlu değil..Kimse çocuğuna söz geçiremiyor..Kimsenin kendine ayıracak vakti yok..
Beylerin olduğu grubun sohbetine dahil oluyorum.Onlara hayat çok güzel..O kadar çok eğleniyorum ki...Bilimden,sanattan konuşup bu konuşarla alakalı espriler yapıyoruz ...Teneffüs boyunca kahkaha atıypruz filan..Ama hanımlar hep şikayetçi..Şimdi diyeceksiniz ki onların evlilik,çoluk/çocuk sorumluluğu hep eşlerinde..Onlara hava hoş.Haklısınız belki de..
Hem eğlenip,hem sosyalleşip,hem mutlu olup evli -çocuklu olunur mu?Sevgi dolu ,mutlu evlilikler yok mu?Çocuğunu dert değil de aşk olarak gören yok mu??
Peki ben ne istiyorum...
Hiç karşıma çıkmadı..Hiç duymadım..Kendi ailemde,akrabalarımda bile..Belki de var ama ben görmedim.Bilmiyorum.
o nedenle bence sabreder, yaşım geçti çevre baskısı vs bunlara kapılmadan, umutsuzluğa düşmeden beklersen doğru insan aradığın insan çıkacaktır. Ama önceliklerinden vazgeçme asla. Kırmızı ve sarı kriterlerin olsun, olmazsa olmazların ve eh iştelerin. Ama anlık duygusal yorgunluk ve yalnızlıklarla karar verme. Kötü bi evliliktense yalnız yaşamak daha iyidir. Ama böyle kendini ve isteklerini bilerek devam edersen bence sana çok uygun birini bulursun. Çevrenin çok kriterin var sana uygun biri çıkmayacak tarif ettiğin adam dünyada yok demesine de bakma. O adam var 
Eşimi tanımamış olsaydım evlenmezdim gerçekten de belki de. Evlilik amaç değil araç yani bana göre. O yüzden, evlenmek istemek veya istememek mantıklı gelmiyor artık. Zira şahıslardan bağımsız bir kurum olduğunu düşünmüyorum. 
