EVLİLİK,ÇOCUK SAHİBİ OLMAK...

Bu konularda illa bir karara varmak zorunda misiniz ki? Hayat ne getirir bilinmez diye dusunuyorum ben.
Karar verdim evlenmiyorum diyince herşey bitmiyor ki. :) Akışına birakin.
Eşim de ortalikta ben evlenmem diye dolanip duruyormuş, arkadaşlari ve ailesi evlenmesine (sanki tek basina evlenmis gibi yazmişim) cok sasirmislardi. Hayatimda evlilige yer yok vs demelerini bile hatirliyorum. 😂 Sonuçta evlendi mi evlendi.

Belli olmaz yani bu şeyler, biz de cocuk dusunmuyoruz ve bu konuda da sanki karar vermemiz lazimmiş gibi dusunmuyorum sadece boyle dusunuyoruz planlarimiz var, kendi akışında yaşayıp gidiyoruz.

Bi de evlilikler kişilere özel şeyler size, sectiginiz kişiye özel. X kişi mutsuz diye siz de mutsuz olmazsiniz. Bi de kadinlarin bazilari şikayetlenmeyi çok seviyor. 6152526 saat şikayet eder ama boşanmaz, cocuktan 6152526 saat sikayet eder ama sonra donup "gülüşü yeter" der. Booyllee kalirsiniz. 😂😂 Cok takmayin yani. Her kadin saatlerce evlilik derdi konuşmuyor arkadas ortaminda.
 
Bu konuları neden bu kadar çok sorguladığımı bilmiyorum..Bekar biri olarak evlilik ve çocuk konusu hakkında çok düşünüyorum. Ama bunları isteyip istemediğimi de bilmiyorum.Bir karar verecek olsam içim rahat eder sonuçta.İki uçtaki kararlar da beni tatmin etmiyor.
Öğretmenim ve malesef o kadar çok aile travmalarına şahit oluyorum ki.Çocukların akademik başarıları,psikolojik sağlıkları vs hep aileye bağlı.O kadar çok olaya şahit oldum ki ,çocuklara çok üzüldüm.Annesi şiddet gören mi dersiniz,babası madde kullanan mı dersiniz,anne babası boşanan mı dersiniz..Bunları geçtim ailesi büyümemiş olanlar mı dersiniz..Çok nadir mutlu aileler gördüm.
Arkadaşlarla oturuyorum,her sohbeti eş memnuniyetsizliği ve çocuk sorumluluğunun ağırlığı üzerine..Kimse eşinden memnun değil..Kimse mutlu değil..Kimse çocuğuna söz geçiremiyor..Kimsenin kendine ayıracak vakti yok..
Beylerin olduğu grubun sohbetine dahil oluyorum.Onlara hayat çok güzel..O kadar çok eğleniyorum ki...Bilimden,sanattan konuşup bu konuşarla alakalı espriler yapıyoruz ...Teneffüs boyunca kahkaha atıypruz filan..Ama hanımlar hep şikayetçi..Şimdi diyeceksiniz ki onların evlilik,çoluk/çocuk sorumluluğu hep eşlerinde..Onlara hava hoş.Haklısınız belki de..
Hem eğlenip,hem sosyalleşip,hem mutlu olup evli -çocuklu olunur mu?Sevgi dolu ,mutlu evlilikler yok mu?Çocuğunu dert değil de aşk olarak gören yok mu??
Peki ben ne istiyorum...
Ben çok mutluyum eşimle bebemle.. sosyalleşmeyi sevmiyorım ama gezmeyi seviyorum eşimle çocuğumla açıkçası. Dünyayı gezeriz dışarı sık sık çıkarız. Kızımsız tatile asla gitmem onun gözünden dünyahı yeniden keşfediyorum ben… elbet zor dönemler oluyor ilk sene özellikle çok yıpratıcı bebek olduktan sonra ama şahsen çok mutluyum huzurluyum. Kızıma sarılıp uyumaya gönderiyorm sonra eşimle kahve içip sohbet ediyoruz vs.. benim için huzurun tanımı da bu. Hiç bir zaman yalnız hissetmedim…

Bence en kritik nokta eş seçimi. Evlenmek için evlenen çok. Çocuk da yükü sırf annede olursa ev sorumlulukları çalışma vs birleşince nasıl mutlu olsun ki kadınlar..
 
Ne yazık ki ataerkil bir toplumuz hala ve elini hiçbir işe sürmeyen erkek modelleri halinden gayet memnun. Tek çare hanımcı bir erkek bulmak 😍
 
Ben evlilik ve çocuğa yönelik bu soruları biraz yersiz buluyorum. İş ve eğitim hayatında da insanlar çok yorulup, şikayet edebiliyorlar. Her şikayet edenin okulu bırakmasını ya da istifa etmesini, iş hayatından elini eteğini çekmesini bekleyemeyiz değil mi? Evlilik ve çocukta da böyle. Kadınlar yorulabilir, şikayetlenebilir. Ama akşam eşlerine sarılması onları iki yüzlü yapmaz. Bu bana göre hiç hoş bir düşünce değil. Yahut herhangi bir bebeğin büyüme sürecinde yıpranan bir annenin (eşle ilgili sorunlar harici) yorulması sebebiyle boşanmasını beklemek de makul değil. Sanki boşanınca bebekten de kurtulacakmış gibi! Çocukları aşk meyvesi olarak görmek de fazlasıyla romantik bir düşünce. Bebek, çocuk yaşı kaç olursa olsun sizin kanatlarınız altındayken, ona her baktığınızda biraz sevgi, biraz da gelecek kaygısı yaşarsınız. Çünkü o sizden tamamen farklı ihtiyaçları, zevkleri, istekleri, hayalleri, karakteri olan bir birey. Arada eşimle "iyi ki yapmışız" dediğimiz de oluyor elbet ama çoğunlukla gelecekleri ve sunabileceğimiz imkanlar sebebiyle kaygı yaşıyoruz. Bu meseleler sizin kısmen aile geçmişiniz ve çoğunlukla hayattan ne beklediğiniz, kendi hayatınızda kendinize ne kadar öncelik tanıdığınızla ilgili. Ben çok sabırlı, eğlenceli bir anne olacağımı düşünürdüm ama hiç öyle olmadı. Çok fedakar olmayacağımı düşünürdüm ama bu konuda da yanıldım. İnsanın kendisini tanıması da pek mümkün değil kısaca. O sebeple hele bir karşınıza biri çıksın, içiniz ısınırsa o zaman düşünürsünüz bunları.
 
Her gece yarın farklı olacak diyorum ama asla. Ayağımı uzatıp kahve bile içmek içimden gelmiyor. Sürekli bir yere yetişme çabasındayım. Haklısınız salmam lazım ama salamıyorum. Oyuncakları dağıtıyor ben topluyorum , o dağıtıyor ben topluyorum ve gerçekten gün böyle bitiyor. Ne bir dizi izleyesim kaldı ne kitap okuyasım. Daha yeni uyudu ve saat 7.30 dan beri ayaktayım. Ay bu konuyua saatlerce yazabilirim :KK70:
Tekrar dağılacaksa, toplamanın anlamı nedir? Çocuk dağıtsın, oturun beraber oynayın. Ütüler de kocanız yapsın, ya da ütüsüz gömlekle de gidebilir kendi tercihi 😂
 
çocuk dert değil, çocuk guzel bir seyde annelik fena 😁
dert yakinirken cocugumuzu dert olarak gormuyoruz, kendimize ayiracak zaman bulamiyoruz, gecenin bu saatinde uyaniğim mesela neden biliyormusunuz beynimi dinlendiriyorum.
sabaha dingin bir beyinle uyanayim diye, çunku yetistirmemiz gereken bir çocuk var ve maalesef bizim toplumumuzda istisnalari eliyorum, cocugu tek basimiza yapmis babamizin evinden getirmisiz gibi muameleye maruz kaliyoruz.
e biz konusmayalimd da kim konuşsun.
erkekler mac konusur bilim konusur tabi onlarin kafalari şişmiyor bizim kadar.
 
Tekrar dağılacaksa, toplamanın anlamı nedir? Çocuk dağıtsın, oturun beraber oynayın. Ütüler de kocanız yapsın, ya da ütüsüz gömlekle de gidebilir kendi tercihi 😂
Ütü takıntımdı. Dı diyorum çünkü o konuda saldım gerçekten. Anlamı asla yok ama gözüme batıyor 🥲
 

Beylerin olduğu grubun sohbetine dahil oluyorum.Onlara hayat çok güzel..O kadar çok eğleniyorum ki...Bilimden,sanattan konuşup bu konuşarla alakalı espriler yapıyoruz ...Teneffüs boyunca kahkaha atıypruz filan..Ama hanımlar hep şikayetçi..

O beylerin eve gittiklerinde eşleriyle sanattan ve bilimden konuşup espriler yaptığını hiç sanmıyorum🤣
 
Bence evlilik guzel 1 senelik evliyim ama cocuk yapmayacagiz, bu konuda cok cok netiz.
Esim rahati sever, ben de oyle. Ona da diyorum boyle mutluyuz bizim cocugumuz olsa bosaniriz zaten, kalk cocuga bak ben az once baktim hayir sen bak derken. :D

Hayat zaten sorumluluk ve yer yer stresli cocuk benim icin ekstra ama en buyuk sorumluluk ve stres demek.
Zaten hayatimda bi bosluk, bi sevgi eksikligi hissetmiyorum o yuzden cocuk olsun ailemize 3. Kişi gelsin de sevgiye doyayim diye dusunmuyorum.
Kimileri de evlilik biyerden sonra monotonlasir orda cocuk keyiflendirir derler ama bence asil cocuklu hayat monoton hayat demek. Cunku yatma saati, okul saati, ders saati, uyuma saati, yeme saati derken hep bi rutin hep bi monotonluk ve sorumluluk, yok ben almayayim:D

Bir de kimi insan kalabaligi seviyor ben biraz bireyselim, bazen esimle de ayri aktiviteler yapiyoruz, ayri odalard ayri seyler yapiyoruz. Ama cocuk daha rahmine dustugu itibaren bireyselligin kalmiyor, 9 ay vucudunu dogduktan sonra memelerini, buyuyunce de her vaktini zamanini paylasiyorsun. Bunun dusuncesi bile beni bunaltiyor.

O yuzden evlilik ve cocuk bambaska seyler ve yaptiktan sonra pisman olmaktansa bence yapmadan enine boyuna dusunulmesi sart. Evliligin bile dönüsu var ama cocugun hicbir donusu yok keza...
 
çevremdeki çocuklu aileleri gördükçe hiç çocuk yapasım gelmiyor, evli değilim ama evlenirsem de çocuk fikri bana çok uzak sanırsam. herkes çocuk yapmak zorunda değil bilemedim
 
Bu konuları neden bu kadar çok sorguladığımı bilmiyorum..Bekar biri olarak evlilik ve çocuk konusu hakkında çok düşünüyorum. Ama bunları isteyip istemediğimi de bilmiyorum.Bir karar verecek olsam içim rahat eder sonuçta.İki uçtaki kararlar da beni tatmin etmiyor.
Öğretmenim ve malesef o kadar çok aile travmalarına şahit oluyorum ki.Çocukların akademik başarıları,psikolojik sağlıkları vs hep aileye bağlı.O kadar çok olaya şahit oldum ki ,çocuklara çok üzüldüm.Annesi şiddet gören mi dersiniz,babası madde kullanan mı dersiniz,anne babası boşanan mı dersiniz..Bunları geçtim ailesi büyümemiş olanlar mı dersiniz..Çok nadir mutlu aileler gördüm.
Arkadaşlarla oturuyorum,her sohbeti eş memnuniyetsizliği ve çocuk sorumluluğunun ağırlığı üzerine..Kimse eşinden memnun değil..Kimse mutlu değil..Kimse çocuğuna söz geçiremiyor..Kimsenin kendine ayıracak vakti yok..
Beylerin olduğu grubun sohbetine dahil oluyorum.Onlara hayat çok güzel..O kadar çok eğleniyorum ki...Bilimden,sanattan konuşup bu konuşarla alakalı espriler yapıyoruz ...Teneffüs boyunca kahkaha atıypruz filan..Ama hanımlar hep şikayetçi..Şimdi diyeceksiniz ki onların evlilik,çoluk/çocuk sorumluluğu hep eşlerinde..Onlara hava hoş.Haklısınız belki de..
Hem eğlenip,hem sosyalleşip,hem mutlu olup evli -çocuklu olunur mu?Sevgi dolu ,mutlu evlilikler yok mu?Çocuğunu dert değil de aşk olarak gören yok mu??
Peki ben ne istiyorum...
Evlilikte sürekli mutlu olduğunu söyleyende bence yalan söylüyordur. Sürekli toz pempe değil çünkü hayat. Evliliğiniz eş seçimine bağlı genel olarak bahsetmek gerekirse iyi evliliğim var. Çalışıyorum izin günümde geziyorumda evde öğlene kadar da yatıyorum. Eşim zorlamaz sosyal hayatımız aktiftir evde yardımcıdır ve üzerime titrer. Şikayet ettiklerm yok mu ? var elbette. Anlaşılamayan noktalar kızdığım noktalar var. İlk senesi zor evliliğin mesela. İki farklı düşüncedeyiz bazen çatışıyoruz. Evlenmek istiyorsanız iyi bir eş seçin tanıyın hedeflerini sorun hem mantık hem sevgiyle yaklaşın. İyi bir eş olursa zaten çocuk için korkmanıza gerek yok.
 
Benim çevremde hem iyi evlilikler var hem kötü. En yakınlarımda da öyle. O yüzden 'tum evlilikler kötüdür' diyemiyorum, ama yine de evlenesim yok. Bekarligi,boyumu aşan sorumluluklarım olmamasını çok seviyorum çünkü .
Ama mutsuz insnalara bakınca şunu goruyorum (ki Türkiye'nin boşanma oranını yükselten bir sulaleye mensubum. Gözlem yapmak için çok imkanım oldu) insanlar daha sevgiliyken , nisanliyken katlanamayacagi şeyleri görüyor ama ya gözünü gelinlik bürüdügünden, ya ailelere haber vermişken geri dönme motivasyonunu bulamadığından devam ediyorlar. Sonra evleniyorlar,aynı sorunlar daha çok göze batmaya benziyor. yakın arkadaşım mesela nisanliyken 'bunca şey oldu,Nisan atamam, en kotu bosanirim' demişti 🙈🙈bakış açısına bak,Nisan atmaya cesareti olmayan insan nasıl boşansin. Sonuç olarak uzun yıllardır evli çocuklu ve mutsuz. Aile gibi değiller ama boşanmiyorlar da...
Kimsenin kendisini çok fazla saklayacağıni düşünmüyorum, ama az ama çok herkes ne olduğunu belli ediyor. İşte yoldaki işaretleri iyice takip etmek, 'bu huyu ömür boyu çekebilir miyim' sorusunu sormak, eğer cevap evetse o huyuyla kabul edip bu konuda sorun çıkarmamak, eğer cevap hayırsa yol yakınken dönmek lazım...
 
Benim çevremde hem iyi evlilikler var hem kötü. En yakınlarımda da öyle. O yüzden 'tum evlilikler kötüdür' diyemiyorum, ama yine de evlenesim yok. Bekarligi,boyumu aşan sorumluluklarım olmamasını çok seviyorum çünkü .
Ama mutsuz insnalara bakınca şunu goruyorum (ki Türkiye'nin boşanma oranını yükselten bir sulaleye mensubum. Gözlem yapmak için çok imkanım oldu) insanlar daha sevgiliyken , nisanliyken katlanamayacagi şeyleri görüyor ama ya gözünü gelinlik bürüdügünden, ya ailelere haber vermişken geri dönme motivasyonunu bulamadığından devam ediyorlar. Sonra evleniyorlar,aynı sorunlar daha çok göze batmaya benziyor. yakın arkadaşım mesela nisanliyken 'bunca şey oldu,Nisan atamam, en kotu bosanirim' demişti 🙈🙈bakış açısına bak,Nisan atmaya cesareti olmayan insan nasıl boşansin. Sonuç olarak uzun yıllardır evli çocuklu ve mutsuz. Aile gibi değiller ama boşanmiyorlar da...
Kimsenin kendisini çok fazla saklayacağıni düşünmüyorum, ama az ama çok herkes ne olduğunu belli ediyor. İşte yoldaki işaretleri iyice takip etmek, 'bu huyu ömür boyu çekebilir miyim' sorusunu sormak, eğer cevap evetse o huyuyla kabul edip bu konuda sorun çıkarmamak, eğer cevap hayırsa yol yakınken dönmek lazım...
Evliliği neden boyu aşılamaz sorumluluk olarak görüyorsunuz ki ? Görmeyin bence . Çünkü gerçekten sorumluluklar paylaşıldıkça insan rahatlıyor . Ben evlilikten korkardım .Genel olarak da sizin gbi düşünüyordum . Bayağı sevdim evli olmayı şaşırtıcı bir biçimde .Evliliği övüyor gbi oldum dimi 😂 Evlenmek istemiyorsanız kesinlikle evlenmeyin saygı duyuyorum. Boyumu asan sorumluluklar cumlesi dikkatimi çekti sadece :)
 
Son düzenleme:
Bu konuları neden bu kadar çok sorguladığımı bilmiyorum..Bekar biri olarak evlilik ve çocuk konusu hakkında çok düşünüyorum. Ama bunları isteyip istemediğimi de bilmiyorum.Bir karar verecek olsam içim rahat eder sonuçta.İki uçtaki kararlar da beni tatmin etmiyor.
Öğretmenim ve malesef o kadar çok aile travmalarına şahit oluyorum ki.Çocukların akademik başarıları,psikolojik sağlıkları vs hep aileye bağlı.O kadar çok olaya şahit oldum ki ,çocuklara çok üzüldüm.Annesi şiddet gören mi dersiniz,babası madde kullanan mı dersiniz,anne babası boşanan mı dersiniz..Bunları geçtim ailesi büyümemiş olanlar mı dersiniz..Çok nadir mutlu aileler gördüm.
Arkadaşlarla oturuyorum,her sohbeti eş memnuniyetsizliği ve çocuk sorumluluğunun ağırlığı üzerine..Kimse eşinden memnun değil..Kimse mutlu değil..Kimse çocuğuna söz geçiremiyor..Kimsenin kendine ayıracak vakti yok..
Beylerin olduğu grubun sohbetine dahil oluyorum.Onlara hayat çok güzel..O kadar çok eğleniyorum ki...Bilimden,sanattan konuşup bu konuşarla alakalı espriler yapıyoruz ...Teneffüs boyunca kahkaha atıypruz filan..Ama hanımlar hep şikayetçi..Şimdi diyeceksiniz ki onların evlilik,çoluk/çocuk sorumluluğu hep eşlerinde..Onlara hava hoş.Haklısınız belki de..
Hem eğlenip,hem sosyalleşip,hem mutlu olup evli -çocuklu olunur mu?Sevgi dolu ,mutlu evlilikler yok mu?Çocuğunu dert değil de aşk olarak gören yok mu??
Peki ben ne istiyorum...
Yani neden olmasın mutlu çocuklu sosyal olan bir çok aile var
 
Bu konuları neden bu kadar çok sorguladığımı bilmiyorum..Bekar biri olarak evlilik ve çocuk konusu hakkında çok düşünüyorum. Ama bunları isteyip istemediğimi de bilmiyorum.Bir karar verecek olsam içim rahat eder sonuçta.İki uçtaki kararlar da beni tatmin etmiyor.
Öğretmenim ve malesef o kadar çok aile travmalarına şahit oluyorum ki.Çocukların akademik başarıları,psikolojik sağlıkları vs hep aileye bağlı.O kadar çok olaya şahit oldum ki ,çocuklara çok üzüldüm.Annesi şiddet gören mi dersiniz,babası madde kullanan mı dersiniz,anne babası boşanan mı dersiniz..Bunları geçtim ailesi büyümemiş olanlar mı dersiniz..Çok nadir mutlu aileler gördüm.
Arkadaşlarla oturuyorum,her sohbeti eş memnuniyetsizliği ve çocuk sorumluluğunun ağırlığı üzerine..Kimse eşinden memnun değil..Kimse mutlu değil..Kimse çocuğuna söz geçiremiyor..Kimsenin kendine ayıracak vakti yok..
Beylerin olduğu grubun sohbetine dahil oluyorum.Onlara hayat çok güzel..O kadar çok eğleniyorum ki...Bilimden,sanattan konuşup bu konuşarla alakalı espriler yapıyoruz ...Teneffüs boyunca kahkaha atıypruz filan..Ama hanımlar hep şikayetçi..Şimdi diyeceksiniz ki onların evlilik,çoluk/çocuk sorumluluğu hep eşlerinde..Onlara hava hoş.Haklısınız belki de..
Hem eğlenip,hem sosyalleşip,hem mutlu olup evli -çocuklu olunur mu?Sevgi dolu ,mutlu evlilikler yok mu?Çocuğunu dert değil de aşk olarak gören yok mu??
Peki ben ne istiyorum...
Keşke evlenmeden bu farkındalıkta olsaydım ben de. Mutlu olanlar da çok ama kadınların derdi hep çocuk cidden :(
 
Back
X