Evlilik Konusu..

...

CanSimidi .!.:

27 yaşındayım, evlilik 1-2 yıldır gündemimde ondan öncesinde hep saçma gelirdi. Şimdi yaş ilerliyor, çevremde herkes evleniyor sanırım ben de evlenmeliyim psikolojisi başladı. Tabi toplum da bu psikolojinin gelişmesine neden oluyor.
Şimdiye kadar bir kaç kişiyle tanıştım ancak evlilik düşüncesi oluşmadı bende. Çevremdekiler de karşındakini tanı, tipi belki sana göre değil ama huyları ilgini çeker, zamanla alışırsın dediler denedim, ilk izlenimim neyse ne kadar uğraşırsam uğraşayım değişmedi ve hiç kimse hayatımı onunla geçirmeliyim hissini uyandırmadı bende.
Bu halime üzülüyorum aslında ama elimden de bir şey gelmiyor, insan tanımak, zaman harcamak vakit geçirmek fazla geliyor. Çünkü içimde bir heyecan bir istek olmadan sanki bir görevi yerine getiriyormuşum gibi ayrıca karşımdaki insanı da oyalıyormuşum gibi geliyor. Zamanla alışmak sanki oldurmaya çalışmak gibi. Hani başta insan bir şeyler hisseder heyecanlanır.
Bu hissi yaşamasaydım belki bu böyle oluyor herhalde, zamanla bir şeyler oluşur diyebilirdim ama diyemiyorum işte . Aklımda biri var aslında, onunla olmayacağını imkansız olduğunu da biliyorum, belki de o yüzden başkasını tanımak zor geliyor. Kimseyi sevemeyeceğimi, evlenemeyeceğimi hissediyorum. Benim gibi hisseden, ya da daha öncesinde bunları yaşamış olan var mı merak ediyorum. Bu konuda söyleyeceğiniz bir kaç şey, bana iyi gelebilir ya da yapabileceğim, bu durumu atlatabileceğim bir şey...

Genişletmek için tıkla...

Canım benim ben de buna benzer şeyler yaşadım . İlk başta çok afedersin lanet olasıca toplum üzerine o kadar çok geliyor ki buna herkes dahil annen, baban, akrabaların, iş arkadaşların, üzerine seninle ilgili birşey söylemesi vazife olmayan herkes birşey söylüyor ve kalbini kırıyor. Bir süre sonra evlilik takıntı olmaya başlıyor ne olursa olsun evlenmeliyim diyorsun , zaten etrafında senin yaşıtın olan herkes evleniyor, düşmanların senin canını acıtmak için evlenemediğini yüzüne vuruyor, bi de facebook var hergün yayınlanan gelin fotoğrafları cabası falan filan . Bu aşamada gönlün evlenmeye razı değil ama baskıdan kurtulmak için de kendini buna zorunlu hissediyorsun benim de etrafımda çok insan vardı ama içim hiçbirine ısınmıyordu ama evlenmek de istiyordum deli gibi çünkü artık insanlar yüzünden gurur meselesine dönüşmüştü ve gözümü karartıp ne olursa olsun dedim ve evlendim. Çok şükür konu komşu rahat etti bi taraflarına kına yaksınlar tüm dertleri bendim sanki neyse... Evlenmeden önce kendime şu sözü verdim evlilikten ve karşı taraftan fazla beklentim olmayacak bu şekilde üzülmeyeceğim diye düşündüm ve şu an için verdiğim karardan çok da pişman değilim bir psikopatla evlenmediğin sürece gerçekten nikahta keramet var bir nevi arkadaş oluosun illahi fazla anlam yüklemene hayatının aşkını beklemene gerek yok önemli olan bu seçtiğin arkadaşın zor zamanlarında senin yanında durabilmesi alışıyorsun zamanla hatta seviosun da aşk değil belki ama o aşık olduğumuz adamları da çok gördük başımıza onlar yüzünden neler gelmedi ki. Sadece sana tavsiyem şartlarını iyi belirle kriterlerin olsun mantık evliliği bu neticede en önemlisi MERHAMETLİ bir adam seç ben bu ara çok da merhametli bir insanla evli olmadığımı düşünüyorum daha iyi bir insan olabilirmiş karşımdaki gerisi kolay. heeee çok mu önemliymiş evlilik mutlaka olması şartmıymış hayır değilmiş çok da matah bişey değilmiş yani şimdi ki aklım olsa evlenir miydim evlenirdim ama şartlarım farklı olurdu ve 2 kere düşünürdüm aslında en güzeli içine sinmiyorsa içine sineni beklemek ve evliliğe bu kadar anlam yüklememek başın göğe ermiyor yani evde kavga ettiğinde o sana evlen diye baskı yapanların da canı acımıo bu senin durumuna bağlı arkadaşım ben çok sıkılmıştım evlendim ama çevrende çok baskı yoksa 2 kere düşün derim bir bilge ben evlenmeden önce demişti ki "evde kalmak , yolda kalmaktan iyidir " çok haklıymış

Cevabın için çok teşekkür ederim, gerçekten çok iyi geldi. İşte ben de baskıya göğüs geremeyip tamam ya evleniyorum rahat edip deyip evlenmek sonrasında mutsuz olmaz. Aslında çok fazla baskı yok ama çevremdekiler birileriyle tanıştırma telaşında olan ya da çok gecikme diye tavsiyelerde bulunan tipler. İş hayatımda hiç evlenmemiş, 40lı yaşlarında bir kaç bayan arkadaşım var, onlar telkinlerde bulunuyor sürekli. İçime sinmeden bir evlilik yapmaktan korkuyorum, belki de çok fazla beklentim var, gözümde büyütüyorum, o yüzden de gözümü karartamıyorum bilmiyorum. Ben tamam o kişi işte onunla evlenmeliyim hissini bekliyorum. O da olur mu bilmiyorum artık...

CanSimidi .!.:

Cevabın için çok teşekkür ederim, gerçekten çok iyi geldi. İşte ben de baskıya göğüs geremeyip tamam ya evleniyorum rahat edip deyip evlenmek sonrasında mutsuz olmaz. Aslında çok fazla baskı yok ama çevremdekiler birileriyle tanıştırma telaşında olan ya da çok gecikme diye tavsiyelerde bulunan tipler. İş hayatımda hiç evlenmemiş, 40lı yaşlarında bir kaç bayan arkadaşım var, onlar telkinlerde bulunuyor sürekli. İçime sinmeden bir evlilik yapmaktan korkuyorum, belki de çok fazla beklentim var, gözümde büyütüyorum, o yüzden de gözümü karartamıyorum bilmiyorum. Ben tamam o kişi işte onunla evlenmeliyim hissini bekliyorum. O da olur mu bilmiyorum artık...

Genişletmek için tıkla...

Aslında bilio musun nice içine sinen insanla da mutsuz olabilirsin canım evlilik şans işi, hele de erkekler evlenince gerçekten değişiyor yani demem o ki çok içine sinse de sinmese de mutlu ya da mutsuz olma riski her zaman var . Sadece evlilik çok mutlu olunacak bir müessese değil bunu bil malesef bize öyle gösteriliyor, ama evlilik mutlu olmak için yapılmamalı çünkü her zaman gülüm balım gitmiyor evlenince sorumlulukların çok artıyor bi kere , bekarken avaz avaz savunduğun konularda bazen söylenenleri yutmak zorunda kalabiliyorsun,karışanın görüşenin çok oluyor eskisi gibi kendine vakit ayıramıyorsun ama bu tüm evliliklerde böyle evlilik=sorumluluk ama bunun mutsuzlukla da alakası yok hayatını sürdürmek için bazı zorluklara katlanmalısın, eğer gerçekten evlilik yapmak istiyorsan fazla beklentin olmadan yap bence hayal kırıklığı olmasın ama seni korkutanlara da bakma aslında çok güzel tarafları da var evliliğin tamamen kötü ve korkulası bişey değil tabi seçtiğin erkeğin doğru adam olması da önemli . Karşındaki insanın ailesine aile ilişkilerine bak önce bu çok önemli adam davranışlarıyla belki sana açık vermez ama onun hakkında gelecekte yaşayacağın tüm sorunları ailesini tanıyarak öğrenebilirsin eğer yumuşak merhametli iyi bir insan izlenimi aldıysan da düşünme gerçekten çok da korkunç bir durum yok sadece bir cesaret gerekiyor benim eşim yakın arkadaşımdı ama aramızda bişey yoktu sonuçta karar verdim ilişkimiz başladı ve ilişkimizin 45. günü evlendim, zanettiğimden de iyi oldu bu kadar ii olacağını bilsem kararsızlığımı daha rahat atabilirdim biliyorum çok çelişkili yazıyorum ama hem ii hem kötüsünü anlatıorum, evlilik de zaten böyle bişey işte iyi ve kötü bir arada sen yeterki sadece ne istediğine karar ver ama sonuç olarak evlenemediğin için de mutsuz olma bu bir tercih unutma

Haklı olabilirsin aslında ummadığın kişiyle de mutlu olabilirsin. Aslında eveleneyim de mutlu olayım diye düşünen biri değilim, şu an mutlu değilsem ileride de mutlu olabileceğimi düşünmüyorum, gerçekten evlilik büyük sorumluluk çevremde de görüyorum. Şu var ben evlenmeliyim demiyorum, eğer evleneceksem de gerçekten istediğim kişi olmalı diye düşündüğümden birine evet demek zor. Zaman zaman evlenme isteğim oluyor aslında ama sırf ileride pişman olmamak, keşke dememek için. Hani yaş ilerleyince bu kadar kişi olmayacak çevremde ve ileride keşke birini seçseydim de en azından bir yuvam olsaydı demekten korkuyorum. İnsanlara mana buluyormuşum gibi hissediyorum, halbuki o öyle şu böyle dememeye çalışıyorum sadece bir his yakalamak amacım, galiba çok fazla büyütüyorum. Ya da gerçekten evliliği istemediğim, hazır olmadığım, sorumluluk almak istemediğim için bahaneler uyduruyorum. Allah hayırlısını versin, gerçekten bu konu çok bunaltıyor beni...

CanSimidi .!.:

27 yaşındayım, evlilik 1-2 yıldır gündemimde ondan öncesinde hep saçma gelirdi. Şimdi yaş ilerliyor, çevremde herkes evleniyor sanırım ben de evlenmeliyim psikolojisi başladı. Tabi toplum da bu psikolojinin gelişmesine neden oluyor.
Şimdiye kadar bir kaç kişiyle tanıştım ancak evlilik düşüncesi oluşmadı bende. Çevremdekiler de karşındakini tanı, tipi belki sana göre değil ama huyları ilgini çeker, zamanla alışırsın dediler denedim, ilk izlenimim neyse ne kadar uğraşırsam uğraşayım değişmedi ve hiç kimse hayatımı onunla geçirmeliyim hissini uyandırmadı bende.
Bu halime üzülüyorum aslında ama elimden de bir şey gelmiyor, insan tanımak, zaman harcamak vakit geçirmek fazla geliyor. Çünkü içimde bir heyecan bir istek olmadan sanki bir görevi yerine getiriyormuşum gibi ayrıca karşımdaki insanı da oyalıyormuşum gibi geliyor. Zamanla alışmak sanki oldurmaya çalışmak gibi. Hani başta insan bir şeyler hisseder heyecanlanır.
Bu hissi yaşamasaydım belki bu böyle oluyor herhalde, zamanla bir şeyler oluşur diyebilirdim ama diyemiyorum işte . Aklımda biri var aslında, onunla olmayacağını imkansız olduğunu da biliyorum, belki de o yüzden başkasını tanımak zor geliyor. Kimseyi sevemeyeceğimi, evlenemeyeceğimi hissediyorum. Benim gibi hisseden, ya da daha öncesinde bunları yaşamış olan var mı merak ediyorum. Bu konuda söyleyeceğiniz bir kaç şey, bana iyi gelebilir ya da yapabileceğim, bu durumu atlatabileceğim bir şey...

Genişletmek için tıkla...

Canım bence bunlarıdüşünme derler ya engüzel seyler beklemediğin anda olurgercelten ben buna inanıyorum. Bende öyle basta birinden hoşlanmadıysam o öyle gidiyo. Sevmeye calısımca da yoruluyor insan benim yasım küçük senden amainan semediğin insanın herseyi insana batıyor .akışına bırak bence.

Evliliğin çok da gerekli olduğunu düşünmüyorum. Yani sevdiğiniz adamla bir ömür geçirmek evet güzel bir şey ama nihayetinde evlilik tamamen toplumsal bir beklenti. Uzun süreli bir ilişkinin sonu olarak veya belli bir yaşa gelmiş insanlardan toplum artık "evlenmesini" bekliyor. Bir de çocuk için tabii. Halbuki evlilik kişisel bir karar, bir tercih.

Devletin ve konu komşunun gözünde bir adamla hayat geçirmek için aldığım bir izin olarak görüyorum. Evlenmek kötüdür demiyorum tabii ki, ancak hayattaki olmazsa olmaz değil değil.

Çok takmayın, hayat sizin hayatınız elalemin değil. Evlenmiş olmak için evlenilmez. Kaldı ki evlenmek istemiyor da olabilirsiniz. Nolacak ki?

CanSimidi .!.:

27 yaşındayım, evlilik 1-2 yıldır gündemimde ondan öncesinde hep saçma gelirdi. Şimdi yaş ilerliyor, çevremde herkes evleniyor sanırım ben de evlenmeliyim psikolojisi başladı. Tabi toplum da bu psikolojinin gelişmesine neden oluyor.
Şimdiye kadar bir kaç kişiyle tanıştım ancak evlilik düşüncesi oluşmadı bende. Çevremdekiler de karşındakini tanı, tipi belki sana göre değil ama huyları ilgini çeker, zamanla alışırsın dediler denedim, ilk izlenimim neyse ne kadar uğraşırsam uğraşayım değişmedi ve hiç kimse hayatımı onunla geçirmeliyim hissini uyandırmadı bende.
Bu halime üzülüyorum aslında ama elimden de bir şey gelmiyor, insan tanımak, zaman harcamak vakit geçirmek fazla geliyor. Çünkü içimde bir heyecan bir istek olmadan sanki bir görevi yerine getiriyormuşum gibi ayrıca karşımdaki insanı da oyalıyormuşum gibi geliyor. Zamanla alışmak sanki oldurmaya çalışmak gibi. Hani başta insan bir şeyler hisseder heyecanlanır.
Bu hissi yaşamasaydım belki bu böyle oluyor herhalde, zamanla bir şeyler oluşur diyebilirdim ama diyemiyorum işte . Aklımda biri var aslında, onunla olmayacağını imkansız olduğunu da biliyorum, belki de o yüzden başkasını tanımak zor geliyor. Kimseyi sevemeyeceğimi, evlenemeyeceğimi hissediyorum. Benim gibi hisseden, ya da daha öncesinde bunları yaşamış olan var mı merak ediyorum. Bu konuda söyleyeceğiniz bir kaç şey, bana iyi gelebilir ya da yapabileceğim, bu durumu atlatabileceğim bir şey...

Genişletmek için tıkla...

Canım aynılarını yaşadım ben de 27 yaşındayım 3,5 senedir evliyim ama şuanki aklım olsa 30dan önce evlenmezdim diyorum evlilik insanın doğasına cidden aykırı bir şey.Kimse ne der hakkımda ne düşünür diye bakma bence hata yaparsın gerçekten doğru insanı bulup hazır hissettiğinde olması gereken bir şey bu çünkü

26 yasindayim ve aynen dedigin gibi hissediyorum. Gerci ben önce evlenmekten cok sevdigim, sevildigim bir ask istiyorum o yöndede bir gelisme yok. Niye yok diye sormuyorlarmi deli oluyorum. Biri olsunda kim olursa olsun kafasinda degilimde ondan cicim diyesim geliyo :)