Evlilik nedir? Surekli yalnizlik hissi varsa?

haveaniceday .!.:

Eski konularınızıda az çok biliyorum ama sanırım bu size ilk yorumum zihnen çok yorulmuş haldesiniz ve ciddi anlamda bir uzmandan destek almanız gerekiyor lütfen ilk olarak bir uzmandan yardım alın zihin yorgunluğunuzu ikilemlerinizi kararsızlıklarınızı en aza indirgeyin ve daha sonra konu açın çünkü her ne kadar burada akıl akıldan üstündür belki birinin yorumu hayatımı değiştire bilir gibi düşünsekte kalıcı çözüm olmuyor .

Sizin problemleriniz kendi içinizde ve bunu bura aracılığı ile çözmeniz pek mümkün değil

Genişletmek için tıkla...

mylittlepeony .!.:

Anladım. Öncelikle siz gayet gençsiniz, en güzel yaşınızdasınız, 36 yaş çok ileriymiş gibi hissetmeyin. Evlilik için neden uygun olmayasınız ki. Biraz ailenize fazla düşünsünüz o kadar. İnsan kaç yaşına gelirse gelsin anne baba çok önemlidir. Çok çok çok... Bu normal bir his. Eğer biraz yoğunsa bu hissiyatınız bunun zayıflığa dönüşüp te eşinizle kurduğunuz ailenize zarar vermesine izin vermeyin. Aileniz yine aileniz bu değişmedi ki. Eşinizle birlikte ailenizi büyüttünüz böyle düşünün. İnsanın çeşitli rolleri var hayatta. Bir yandan evlatsınız ama bir yandan da birinin eşisiniz. Ve hayatınızda olan herkesin hakkı var üzerinizde. Eşinize de haksızlık etmeyin. Sorumluluklar büyük, şükredip daha da güçlü yerine getirmeli..

Genişletmek için tıkla...

byebyeblackbird .!.:

Bence sizin sorununuz eşinizden ziyade anneniz. Anneniz çok baskın bir tip anladığım kadarıyla. Anneniz orada olmanızı istemediği için siz de içten içe orada huzursuzsunuz. Almanya'da da kalsaniz, İstanbul'a da dönseniz annenizle ilişkinizi düzenlemeniz gerekiyor.

Şu an şartlar uygun olmadığı için terapi alamıyorsunuz ama İngilizceniz de var. En azından bu konularda makale yayın okusanız. Kendinize yardımınız olur.

Genişletmek için tıkla...

yenihayatimamerhaba .!.:

Bir suru sorun yasayip tekrar barissak bile, inanilmaz ilgi ve sevgi dolu olsa bile inanilmaz bir boslukta hissediyorum.
Konularimi okuyanlar biliyorlar, 36 yasindayim ve ailemin hakimiyetinden hala ayrilamadim. Su anda da onlari cok ozluyorum, yanlarindayken bosanma arifesindeyken de esimi cok ozluyordum devamli bir bosluk hissi vardi ama su anda yurtdisinda aileden uzakta bu boslukta olma, yalnizlik hissim zirve yapti.
İnsan neden onu seven esinin yaninda yalniz hisseder ki? Cok seviyor olsam bu hissin olmasi normal mi? İstanbuldayken boyle degildi ancak yurtdisina ciktigimda bu boslugu atamiyorum, dolduramiyorum.
Ben acaba evlilige uygun mu degilim?

Genişletmek için tıkla...

yenihayatimamerhaba .!.:

Nedenini bilmiyorum ama soyle bir durum var, annem birseyi onaylamiyorsa ve yapiyorsam, kesinlikle o seyden zarar gorecegime olan inancim var. Kisaca onun kontrol alani disina ciktigim an kolum kanadim kiriliyor. Anneler hep hakli midir? Onlarin istemedigi birsey yaptigimda illa basarisiz mi olacagim?
Babamin o baskin tavri degil ama annemin bu hep hakli cikma durumu olayi beni mahvediyor....beyin olarak gercekten bittim gercekten

Genişletmek için tıkla...

byebyeblackbird .!.:

Ya bu "kendi kendini gerçekleştiren kehanet" oluyor işte. Anneniz onaylanmadiği zaman içten içe hep sonunda mutsuz ya başarısız olacağınızı düşünerek hareket ediyorsunuz belki de.

Aileyi herkes özler, özlemek ayrı. Ama sizce de bağımsız olma zamanınız gelmedi mi? Bizim ülkede anne babalar çok sever çocuklarının hayatina karışmayı, akıl vermeyi. Ama düşününce, anne babalar hep de haklı çıkmıyor hatta tam tersi karisinca bazi şeyleri daha beter hale getiriyorlar.

Genişletmek için tıkla...