Kizlar , gunaydin.
Evlilik saçmalık midir ?
Biraz kendimden bahsedeyim size kisaca,
28 yasindayim. 4 yil once aldatildim ve bosandim, düşük yaptim ve bebegimi kaybettim. Travmasini zor atlattim der iken, hayatima biri girdi. Cok kisa sure evlilik diye diretti. Söz yaptik. Nikaha 20 gun kala, gelinlik provasi yapar iken, eski esiyle baristigini soyleyerek beni terketti.
Evlilik meraklisiydim, dersimi almamistim. Kabul ediyorum. Sevilmek istemistim. Anne olmayi herseyden cok istiyordum. Artik annemin laf sokmalarina, babamin baskilarina dayanamiyordum.
Calisiyorum. Cok da iyi kazanmiyorum. Ayri eve cikma şansim maddi manevi yok.
Acaba evren bana mesaj mi gonderiyor , sen evlenemeyeceksin evlenmemelisin diye.
Surekli kendimi sorguluyor ve suçluyorum.
Isyerinde bir arkadasim var. Kizcagizi, yemekhanede sessizce aglarken buldum. Sorun nedir, bak beni dost bilebilirsin , iyi bir dinleyiciyim dedim.
Dandik tavsancigim, ben asiri yorgunum. Yorgunluktan her yanim aciyor. Hem bedenen , hem ruhen asiri yorgunum. 5 yillik evliyim ama cok yiprandim. Cocugumu ozledim, annem bakiyor ona. Ben kendi cocugumla biraz vakit gecirmek isterdim, evde yemek pisirip kocami beklemek isterdim en azindan bir sureligine. Dogum yapar yapmaz işe döndüm. Kendimi kadin gibi hissetmiyorum. Bir robotum ben.
Dogum iznimde bile burnumdan getirdi. Hayat musterek diyor ya, Allah biliyor peki ben eve yorgun geldigimde bir kez bile yardim etmez. Ben salata yaparken sofraya tabak koyabilir. Daha guzel yemekler yapmami istiyor. Tek bir gun var, pazar. Ben evde utu temizlik ugrasirken o arkadaslariyla gunu birlik deniz kiyisina gidip dinleniyor. Bu benim hakkim , calisiyorum yoruluyorum diyor.
Evet calisan kadinim dandik tavsan, ama benim maasim esimin araba kredisine, bebek bezlerine, faturalara gidip eriyor...eve kadin tutup temizletmeye kalktigimda kiyameti kopariyor. Esitlik nerede ? Ben esit olmak istemiyorum.
O kadar hazirlaniyorum, ailesini yemege aliyorum. Yine de yaranamiyorum kimseye. Biktim artik atar giderden. Ben evladimi sadece pazar gunleri goruyorum. Hasta oldugunda yani basinda degilim. Evladim, bana sarilmak kucagima gelmek istemiyor. Oyun ablasiymis gibi hissediyorum kendimi. Ustelik annem surekli beni elestiriyor, aglatma cocugu yeni uyuttum sevme dokunma diye. Cok gucume gidiyor, cok daraldim guzel arkadasim.
Bana aynen boyle icini döktü.
Tanistigim erkekler daha ilk bulusmada, calismak zorunda oldugumu soyluyor.
Bu çağda , kadinin calismamasini isteyen yobaz zihniyetleri hic hazetmiyorum. Ama iste ama ama daha ilk bulusmada , para maas konularina girmeleri yok mu ? Hayat zor olabilir kabul. Sadece sorguluyorum . Butun gun deli gibi calis, eve gel asik suratli adamla ugras evde de mesain baslasin. Maasini istedigin gibi harcayama. Hayatta ne kendini ne de baskalarini memnun edeme. Bir de bu adama cocuk ver, soyunu devam ettir.
Sacini supurge etmeye deger mi?
Beni kirmadan elestirip, hatali oldugum noktalari soylerseniz sevinirim.
Gununuz guzel gecsin.
Selamlar.