Eşimin akşam benimle sohbet etmemesi üzerine dayanamadım, beni beğenip beğenmediğini sordum, beğeniyorum ama sürekli seninle ilğilenmemi istiyorsun, biraz dengesiz davranıyorsun, her şeyi sana sormamı sana anlatmamı istiyorsun, kontrol delisi oldun ve bir an sinirleniyorsun bir saat sonra sinirin geçiyor, 2 sene sonra o konuya tekrar sinirleniyorsun dedi... örnek vermesini istedim, babamın arabası ile yaptığı kazayı örnek verdi (babamın arabasını baştan boya çizmiş ve evin kapısında bırakıp gitmişti). Üzüldüm ama sinirlenmedim, böyle samimi bir konuşma üzerine bende evliliğimizin çok monoton olduğunu kendisinin sıkılıp sıkılmadığını sordum, halen kendini genç sanıyorsun, şu sohbet bile çok çocukça, evliliğin sürekli eğlenmek değil, asansörde başkaları varken popomu sıkmak nedir yahu, artık yaşına göre hareket etmem gerektiği konusunda sanki karşısında bir öğrencisi varmış gibi nasihat verdi... İkimiz de kurtlarımızı döktük, duygularımız karşılıklı olduğunu öğrendim, bekledim bu evlilikten sıkıldım, senden nefret ediyorum demesini ama demedi gene... Halen içimde vicdan hesabı yapıyorum, bir türlü boşanmak için kendimi ikna edemiyorum.