Evlilik Sonrasi Depresyon

benim eniştem çok sessiz bir.. biri.. teyzem ise agresif.. eniştem sustukça üstüne gitti resmen.. bir gün evi kırıp dökmüş, akşammış.. eniştem de bağırmış çağırmış çıkmış evden. sahilde kafa dinledikten sonra gelmiş sabaha karşı... telefonunu da evde bırakmış.. teyzem de anlamış kıymetini ona ulaşamayınca, bir süre yalnız kalınca.. haksızlık yaptıgını anlamış.. sonuçta meselesi ailesi ile.. eniştemin suçu yok.. o yuzden iyileşmiş durumlar.. bana bu sekilde anlatmıştı...

durumlar ise şöyleydi, altınlarının hepsini düğün bitiminde salonda aldılar. altınları kuyumcu tanıdıklarından ödünç almışlar, durumları yokmuş falan filan... bizim taktıklarımız da gitti ama... borca girmişler düğün için kv.. oysa teyzem eniştem kendi yaptı herşeyi...

onlar farklı bir şehirde yaşıyorlar, düğünden sonra 3 gün halamda kaldılar... oysa kalabilecekleri bir sürü akrabaları varken..
3 gün ilişkiye girememişler.. yan odada onlar oldugundan.. ki teyzemin morali çökmüştü zaten bu altın mevzusundan... zorla alınır mı ya, rica etse verirdi zaten kızcagız... kızın evliliğinin ilk3 günü kv kp görümceler ve kayınbiradere hizmetle geçti...

ay daha da yazıyordum da sildim yeter bu kadar başın şişmesin :D
daha neler neleroldu...
kocan iyiyse eğer, ailesine bakma... onlarla muhattap olmazsın olur biter... sonuçta 8 yıldır berabersiniz, adamın her huyunu bildiğini düşünüyorum ?

Ya Allah aşkına anlat, kafa şişirmekten ziyade çok iyi geldin. Rahatladım bi nebzede olsa tek olmadığımı anladım. Teyzen zor atlatmıştır bu şoku. Eşinin tepkisi baısldı ne oldu. Benim eşim gibi ailecil mi yoksa ? Anlat anlat hepsini bilmek istiyorummm! Teyzen nasıl atlattı naptı nasıl davrandı??
 
Benim de en kötü aylarım ilk zamanlardı. Aşık oldum evlendim ama sorunlar bitmedi bir türlü 6.5 yıl oldu şimdi ayrı yaşamaya karar verdik bazı şeyler düzelmiyo
Evliliğmizde ailesi ne maddi ne manevi yardımcı olmadı eşim abisi ile ortak ı lafta beraber kazanıp abisine ev aldılar ne maaş alıyordu ne sigorta safım benim abisi sen evlenirken her şeyini ben yapacam demiş benimkinin kk ile dükkana mal almışlar sonra su askere gitti geldi evlendik ertesi günü 7 bin Tl borcumuz olduğunu öğrendik azkendeyken abisi ödüyor olmalıydı kartı çünkü dükkana mal alınıyor du ödenmemiş birikmiş faiz binmiş benim Ailem bana takı taktı onlardan daha fazla çünkü nişan düğün toplam iki bilezik şaka gibi bütün altınlarım gitti tabi o zaman altın bu kadar değildi hep bi maddi sorunlar ailesi gurbet bunaldım umarım sizin böyle olmaz ama can çıkar huy çıkmaz özellikle kavga sırasında dikkat et şimdi batmayan şey ilerde batabilir
 
Son düzenleme:
Merhaba :KK25:
Benim de evlilikte ilk aylarım tam bir hayal kırıklığıydı.
Bunun bir sebebi de şu cicim ayları diye adlandırdıkları şey :KK12:
Evliliğin ilk dönemi olsa olsa alışma ayları olmalı.
Bizde bu adaptasyon sorununu benden çok eşim yaşadı.
Ben yaşadığım yeri bırakıp onun yaşadığı şehre geldim. O da bir sokak öteye taşındı. Zannedersiniz ki gurbete giden, ailesinden çevresinden uzaklaşan o :KK70:
Böyle durumlarda bir tarafın daha soğuk kanlı olup mücadele etmesi gerekiyor. O zamanlar çok çabaladım. Gider başka odalarda yatardı. Yatağımıza bile alışamamıştı. Sürekli anne babasının evine gitmek istiyordu. (inanın hergün götürdüm).
:KK70::KK70::KK70: şimdi anlatırken çok komik geliyor, şaka gibi. Yavrucak sanırsın ki 18 yaşında (halbuki 26 yaşındaydı).
Zaman geçti. Ben çabaladım. Arada yoruldum. Bir dostum dedi ki, evliliğin ilk zamanlarında olur böyle şeyler, ben etrafımda çok gördüm. İçime su serpti. Sürekli küsüyordu. Konuşmuyordu.
Üzerine bir vajinismus vakası yaşadık :KK70: Doktor buldum, gittik, tedavi oldum. Bu süreçte yanımdaydı ama yine ona destek olan bendim :KK70:Kendi de sorunlar yaşadı, cinsellikten uzaklaştı. Müsaade etmedim. Wuff neler çektim ben Allah'ım.
Bir de ailem bunların hiçbirini bilmiyor, iyi ki uzaktalar, yoksa beni üzüntülü görüp anlamalarını istemezdim.
Bizi dışardan gören herkes ay ne kadar mutlular, çok şöyleler böyleler zannediyordu :KK70:Gördüklerinize aldanmayın, o insanlar evde bir başına kalınca ne yaşadığını bir Allah biliyor. Nice imrendiğiniz çiftler belki evde kanlı bıçaklı :KK43:

Uzun oldu ama daha anlatsam burdan köye yol olur. Diyeceğim o ki, ben de depresyona girip hayata küsebilirdim. Eşimle cinsel hayatımız olmayabilirdi. birbirimizden gün gün uzaklaşabilirdik. Bunların olup olmaması hep kendi elimizde. Güçlü olmak da olmayıp mutsuz olmak da kendi elimizde. Buarada 1 yıl 1 aylık evliyiz. Geçen sene bu zamanlar bu anlattıklarımı yaşıyorduk. Hiçbir şey yazıldığı kadar kolay olmadı. Daha kayınvalide-görümce faktörüne de değinmiyorum.
:KK71::KK71::KK71: amaan mutlu olun, sevdiğinize kavuşmuşsunuz, salla gitsin. Her şeyi çok düşünmeye gerek yok.
hayatla barış :KK31: bak bekarken ben de çok özgürdüm, Türkiye'nin doğusunu batısını gezdim, Hakkari'ye kadar. Yurt dışında okudum 1 dönem. Eşimle tanıştığımızda adamın gözü korktu. Duruldun mu şimdi dedi? Yoo dedim, bundan sonra beraber gezeriz. Gezebildik mi? Eskisi kadar değil tabi ki.
Her şey zamanında güzel. Bunu unutmayın.
O zaman öğrencilik, özgürlük çok güzeldi. Şimdi 25 yaşındayım, evli olmak güzel. (tabi bunu her şey güllük gülistanlık anlamında demiyorum.) Ama bu hislerin geçecek, çok kendini dinleme. Çık gez yapacak şeyler bul kendine. Evdeysen evin tadını çıkar, tv izle. yemek yap. tembellik yap evde. Sonra spora git. Hayatın tadını çıkar, ne olursa olsun, bu güzel gençlik günlerimiz bir daha gelmeyecek... Geleceğimizi güzelleştirmek kendi elimizde...
 
Cocuk mu? TÖVBE.. En az 5 sene!
Tavrimi nasil koyabilirim ki? Ne yapabilirim? O vurdum duymazmis gibi yaparken, bana ne dersem bosaa gibi geliyor.
Aynen dedigin gibi ne meraklilar, evlenmek icin can atanlar bosanalim diye tutturur oldular :)
Neyse ki son kavgamizda resti cektim "bosuyosan bosa, acarsin davayi" dedim..
Aileler bulustugunda bana bunu yuzume vuruyor öyle demedinmi diyor. Saniyor ki ailem bana bunu dedigim icin kizacak. Ailem cok sükür arkamda oldugunu gordugunde 180 derece döndü.
Bende evet söyledim dedim ilk ama sen degilmiydin BOSANALIM diyen. Bu lafi diyene kapiyi gösterdim sadece dedim.. Amaan.. Benim esim nasil biliyormusun? Yapar yapar, yüzlesme zamani geldiginde kendini aklamak icin kiliftan kilifa girer. Kafam cok karisik, hangi taktikleri yapsamda etkiler diye dusunuyorum:)
Canım kusura bakma diğer yorumum da çok uzun oldu ama ailelere mi yansıdı huzursuzluk olduğu? Ailenin arkanda olduğunu görmesi iyi olmuş ama siz yine de elinizden geldiği kadar yansıtmamaya çalışın derim. Çünkü bu defa kv kp gelin-damattan soğuyor. Sonuçta kendi evladının üzülmesini istemez kimse. Dolayısıyla aileler gelininden damadından soğumaya başlar.
Evlenince illa bi boşanma lafı geçiyor ilk kavgalarda. O da bak ben sensiz de yaşayabilirim, evlendik diye sana mecbur değilim gibi bir şeyi ispat etmeye çalışıyor sanırım taraflar.
Evlenme psikolojisinden olsa gerek. insanın hayatı değişiyor. Kendini baskı altında hissediyor. ama zamanla kavga etmeyi de öğreniyor insan. Hani 8 yıldır birbirinizi tanıyormuşsunuz ama işte evlilik bambaşka gördüğün gibi. İnsanlar bocalıyor ilk başlarda. İyi şeylere konsantre olun, kutlamalar yapın.
 
Bende ki bencillik olsa gerek, yada onun ailesi yuzunden yasanan olaylardan esinleniyor bilmiyorum..
Ailesiyle telefonda gorusseler bile "ne dediler, noldu" diyorum.. Sanki arkamdan is ceviriyorlarmiscasina. Bensiz ailesine bile gitmesin istiyorum :KK43: Bunlari sende mi yasadin? Yoksa bu duygu bana ozgun birsey mi :/ anlayamadim.. Insallah biran önce asarim, cok kötü degisti huylarim ve huyu..

her kadın kocası ailesiyle telefonda görüşünce sorar ne konuştunuz diye emin ol buna :KK66:
huylarının değişmesi çok doğal, çünkü yeni bir hayat bu, eski hayatındaki bekarken hissttiklerini yaşadıklarını bu hayatında da bekleme...çünkü evlilik öncesi ve sonrası bambaşka bir boyut...
sabrı öğreneceksin en önemlisi bu...sabretmeyi becerebilirsen geçinmeyi de becerirsin....
eşinin ailesi olayını evliliğin dışında tutacaksın...yani kapının önünde kalacak hepsi..eğer evine geçimine iliişkinize yansıtırsan beliniz doğrulmaz...senin ailen şöyle benimki böyle vs...aileleri kapı önünde bırakabileceksin.... o evde sadece ikiniz ve ikinizin sorunları olmalı olacaksa da....
eşinin ailesinin söylediklerini duymamaya duysan da arkana atmaya çalış.... çünkü oğullarının karısını çekememe ve huzur bozma gibi bir kabiliyetleri olan bu kaynana milleti, pek sever gelininin huzursuz olmasını..hele ki onların yanında sakın atışmayın....bilakis çok hoşlarına gider oğulları gelini azarlasın tartışsın vs vs... resmen egoları şişer... nasıl bir mantıksa onu da anlamış değilim..benim oğlumu mutlu etsin de gerisi önemli değil diyemiyorlar bu kv ler... resmen geçimleri bozulsun diye çabalıyorlar işte....
tam aksine onların yanında hep kocana karşı tebessümlü ol, muhabbet et gülüşün eğlenin....
zamanla eşinin aile tarafının tarzını öğrenip ona göre devam edersin zaten..şuan bir geçiş dönemindesin..zamanla rayına oturacak.....
 
TIPKISININ AYNISINI YASAMISIZZZZ! Okudukca acaba yasantimi mi anlatiyor dedimmm.
Ya bu kadar olur.! Ayakkabilar, neler neler. Ha bide özgürlügümü sorgulayan tavirlarida unutmayalim. Ama hala o soru var icimde, ne vardida evlendim? Gez toz eglen, resmen RAHAT BATTI aferim sana salak! der oldum kendi kendime :D Tabii anne evine gitme istegi, durmadan o eski yasantima o geriye dönme istegimi asamiyorum.. Ekmek elden su gölden hayatim, yan gel yat sefam.. Hepsini özledim. Hele ilk ayimda ölüyorum zannettim. Ev üzerime üzerime geliyordu. Simdilerse bir nebzede olsa onlari astim. Ama hala saliverseler giderim anneme :) Hayalmis gibi geliyor hala bana. Esim ailesiyle görüsmesin istegi var bide bu aralar bende. Heran arkamdan is ceviriyorlarmis gibime geliyor, ne biliyim.. Aradiklarinda "ne dedi, nolduda" diyorum. Acaba sendede öylemi?
Esimin ailesi 10 numara insanlar, gecirdigim bu depresyonu atlatmamda cok yardimci oldular.ben evlilik fikrine oldum olasi isinamadim, hani kendimi dogru duzgun gelinlikle falan hayal ettigim olmadi.zaten okul ve is derken yaklasik 7-8 senedir tek basima yasiyordum, sorumlulugum sadece kendimeydi, e evlenince ortak bir evin sorumlulugu bana kaldi...bekar evini temizlemesemde olurdu, yemek yapmak istemesem pizza soylerdim, isin icinden cikamadigimda temizlikci cagirirdim.gibi gibi...
Benimde esimin ailesinden degil kendi ailemden iskillendigim zamanlar oldu valla..kriz anlarinda annem "ne diye bunlari cekeceksin, cik gel" derken, esimin annesi "guzelim bunlar gecer, gecis donemi alisacaksin" derdi.
Velhasil kelam bu zamanlari atlatmamda esiminde buyuk payi vardir.ben yillarca tek tabanca takilinca hickimseye eyvallahim kalmadi.iki kisilik bir hayata alistirdi beni yavas yavas, simdi ufak tefek atismalarimiz olsada eskisi gibi cigrindan cikmiyor olaylar.
 
ilk aylar gerçekten berbat geçiyo.. biz 7 sene çıktık 1 sene nişanlı kaldık 1 senedirde evliyiz daha yeni tanıyoruz birbirimizi yeminle :) evlenmek baba evinden çıkmak kolaymı bide yaşın gençse ettrafında bekar arkadaşların sürüyle tek sen evliysen gelde depresyona girme..
çözümü ne doktor ne antidepresan. kocanla aynı dilde konuşmak gerekiyor biraz nabza göre şerbet vericen biraz alttan alttan dediğini yaptırıcan filan bunlar zamanla oturur konuna tam hakim değilim ama umarım en kısa zamanda geçer bu durumun.
kendini yıpratmaktan başka bi işe yaramıyo bu haller :(
 
Hahaha:) aynen dedigin gibi yapmayi düsünüyorum, kendi kendime karar verdim.
O vurdum duymaz mi? Bende olucam, beceremesem bile "vurdum duymazmis gibiiii" davranicam.
Ya bide canim bende ne var biliyormusun, bilmiyorum sendede oluyormuydu ilk zamanlar.. Esim ailesiyle görüsmesin istiyorum yani daha dogrusu bensiz! görüsmesin.. Hep sanki arkamdan is ceviriyorlarmis gibi geliyor bana. Yanliz gitmesin annesigile yada telefonda kardesiyle konussa Ne dedi ki noldu ki diye sorguluyorum. Biliyorum hic iyi degil bu huyum nerden geldi bilmiyorum (en buyuk sebebi o dugun sonrasi yasadiklarim olsa gerek) ama nasil atacagimida bilmiyorum. Yarin dersim var oda erken cikiyor isten, simdiden ates basti ya ben annemlere giidiyorum derse diye, ne benle gitsin nede bensiz gitsin istiyorumm :D psikopat oldum iyice.. Ama verdigin taktik belli ki tutmus, denemekte fayda var:) tskler caniimmm

Evet kuzu maalesef psikopat moduna bağlıyorlar insanı
Kv beni bişey olduğunda biyere davet edildiğinde falan arar asla açmıorum teli 10 dakika sonra ben arıorum
Oğlunu mu arıo bi şekilde açtırmıorum sonra arattırıyorum " heraradığında ulaşamayacağını " anlasın
Yollama sen olmadan kocanı " biz " birlikte heryere yada hiçbiyere bunu anlat

Yalnız giderse doldururlar
 
Anlam kargaşası ve kavramların yanlış anlaşılmasından kaynaklanıyor herşey. nasıl mi?

İlk önce '' sabır'' kelimesini irdelemek lazım.Sabır,size sıkıntının ve diğer olumsuz şeylerin geldiği andaki tutumunuzdur.Ve evliliğin ilk yılları genelde 0-1 yıl arası alışma dönemidir.O dönemde fikir ayrışmazlığının olması gayet doğaldır.Ki canınızın parçası olan çocuğunuz bile rahme düştüğü andan itibaren vücut savaşmaya başlar.Ta ki vücut alışana kadar.İşte evliliğinin de ilk yılları böyle geçer.

ikinci olarak ise ''balayı'' kavramını irdelemek lazım.Eski de kalmış bir deyimdir.Çünkü görücü usulü evliliklerde yaşanmışlıkları olmayan çiftlerin o yaşanmamışlıkları-yani balları yedikleri :D - yaşamasından ötürü böyle söylenmiş.Lakin zamanımızda ne yazık ki evlenmeden önce birçok şey tüketildiğinden buna '' balayı '' diyemiyoruz.

üçüncü olarak '' eşim beni sevmiyor algısı''.bu çok yanlış bir düşüncedir.Çünkü sevmeseydiniz evlenmezdiniz ya da evlenene kadar beklemezdiniz.Ancak ilk yıllardaki bunalım bunu söyletiyor insana.Ama bunu aşmanın da yolu son paragrafta saklı

dördüncü olarak '' eşlerin aşırı beklentisi ''.Böyle beklenti hem kişilerin özel hayatında hemde sosyal ve iş hayatında hayal kırıklıklarına sebep olur.unutulmamalıdır ki ! karşımızdaki de insan ve o kişide evliliğe alışmaya çalışıyor.Ve o da aynı soruları soruyor.Ve ne yazık ki efsane anlatımlar ve diziler evlilikten beklentiyi en yüksek seviyeye çekiyor.Bu da kişilerde memnuniyetsizlik ve şükürsüzlüğe sebep oluyor.Ve tabiiki geri dönüşü olmayan ve kapanmayan yaralar açıyor.UNUTMAYIN !!! EŞİNİZDE SİZİN GİBİ BİR İNSAN.

beşinci olarak ''mükemmel evliliği ve sonsuz mutluluğu hemen yakalama sevdası''.Ne yazık ki emeksiz rahmet olmayacağı gibi çabalamadan ve bir takım sıkıntıları yaşayıp onlardan kurtulmadan bunu yakalamak imkansız.bunu kabullenmek gerekir.

altıncı olarak '' diğer çifler.... '' olgusu.Unutmayın ki herkes evliliğinde yani o kapalı kapılar arkasında sıkıntılar yaşamakta.Ancak bazıları dışarı vuruyor bazıları ise kendi aralarında çözüyor.

yedinci olarak '' ama beni anlamıyor'' emin olun sizde onu anlamıyorsunuz.Ve bunun sonucu da ya anlayışsızlık ya da şiddetli geçimsizlik oluyor.O yüzden empati kavramını en üst seviyeye çıkarmalısınız.

sekizinci olarak '' hep kavga ...''' bu da gayet normal.Ancak önemli olan kavga etmemek değil o andaki tutumunuzdur.Her zaman çözümün parçası olun problemin değil.O zaman aşılır sorunlar.

dokuzuncu olarak '' evliliğe pişmanlık''.bu da zihninizin size oynadığı bir oyundur.Bu oyuna/tuzağa asla düşmeyin.Asla kötü şeyler olacağını düşünmeyin.İyi düşünün ki iyi olsun.Aksinde kötü birşey olmasa dahi kötüye sebebiyet verirsiniz.

onuncu olarak '' zamana bırakamamak'' ki bu da sabırla ilgili aslında.Zamana bırakın ve o anın tadını yaşayın.Bırakın da zamanda görevini yapsın.

sonuç olarak

Mutlu bir evlilik SABIR-ÇABA-EMPATİ-SAYGI dörtlüsünden geçer

Herşeyin gönlünüzce olması dileği ile
 
Ya Allah aşkına anlat, kafa şişirmekten ziyade çok iyi geldin. Rahatladım bi nebzede olsa tek olmadığımı anladım. Teyzen zor atlatmıştır bu şoku. Eşinin tepkisi baısldı ne oldu. Benim eşim gibi ailecil mi yoksa ? Anlat anlat hepsini bilmek istiyorummm! Teyzen nasıl atlattı naptı nasıl davrandı??
2 sene full borç ödediler...
ev eşyalarının borçları, eniştemin ailesinin kredi borçları falan..
2 sene sonunda ise doğum yaptı, ve eniştem askere gitti... artık tecil ettiremiyordu...
yine sıkıntı içinde geçti..
3. senede tam doğruldular aslında..
ayrıca evlendikten tam 1 sene sonra kayınbiraderi istanbula çalışmaya geldi 1 yıl onlarda kalmıştı..
çok sıkıntılıydı o zamanlar da..
çok anlayışsız gerizekalı bir herif kayınbirderi..
teyzem de kapalı, kendi evinde rahat doaşamıyordu... zaten çekingen biraz..
sonraa... kv de hiç benimseyemedi teyzemi..
eniştemi arayıp hııı yemek yapabiliyo mu bari falan diye soruyordu bu ilk 2 yıl falan...
işte dediğim gibi onların çektiği krediyi eniştem ödüyordu, annesi babası çalışmıyordu sırtını ona dayamışlardı resmen...
çok karışık anlattım :) neyse işte böyle en sonunda enişteme dank etti, anladı ailesinin art niyetini...
az görüşmeye başladı...
zaten dediğim gibi farklı şehirdeler.. 2 yılda 1 kez 1 haftalıgına görüşüyorlar anca..
 
Selam kizlar,

benim konularimi okuyanlar bilir, pek de güzel gecmeyen "cicim aylarim" oldu benim.
Ve belki de bu yasadiklarimin yüzünden depresyondayim, bilmiyorum. Evlilik sonrasi o dörtgözle bekledigim balayi bile hep kuskulu gecti bende. (Dügün gecesi yasanan altin skntisi mi bilmiyorum) sanki hep bir kötü seyler olacakmis gibi. Olduda.. Balayindan geldikten sonra baya bi kavgalar gürültüler yasandi (gerek Altin mevzusu, gerek sahsi kavgalarimiz) hersey bi yana, benim dügünümden sonra bi anne evine gitme duygusu, kendimi burada, bu eve, ait hissetmeme gibi sorunlar yasiyorum. Bu arada 2,5 aydir daha evliyim ama bir türlü benimseyemedim. Hersey yolunda gidiyor tam kavgalardan arinmis biraz huzur buluyorum ki, su icimde atamadigim bir "korku,kötü his" var. Sanki her an esimin ailesinden olsun esim tarafindan olsun bir sorun cikacakmis gibi diken üstündeyim. Bunaliyorum.. Bu sorunlar olmasin diye kv'lere gidesim gelmiyor bile ama bi yandan gitmesem ogullarina bu gelin hic gelmiyor diyecekler, oguluda sen gelmezsen bende senin annenlere gitmiyorum artik diyecek gibime geliyor. Hep hersey yolunda gitsede aglama hissi oluyor, aglayasim geliyor. Durup duruken.! Bunu nasil atabilecegim üstümden… Ya yoksa sadece benmiyim böyle kendimi tuhaf hisseden?

Sizin evlilik sonrasi psikolojiniz nasildi? Benimkisi gibiyse nasil atlattiniz?
Düsünceleriniz ve Öneriniz benim icin altin degerindedir.


Sevgilerimle

Ben 1 yıllık evliyim hala bazı şeyleri atlatabilmiş değilim. Bu yüzden bazı konulara çok önyargılıyım ve bazen yine ağlama krizlerim oluyor. Düğünden önce, düğün arefesinde gerek maddi ve en çok da manevi olarak bir çok gelinin yaşamadığı şeyleri yaşattı eşimin ailesi bana, şuanda onlarla görüşmüyorum, Allahtan eşim adaletli bir insan da beni görüş diye zorlamıyor. Dönüp arkama baktığımda, bu yabancı insanlar nasıl olurda benim hayatımı bu derece etkiler diye de sinir oluyorum. An geliyor yaptıklarını hatırlıyorum. Gün geçtikçe unutulmuyor ancak azalıyor, zamanla eşinle geçirdiğiniz güzel günler ağır basıyor. Ben ne yaşarsam yaşayım eşime sarılıyorum, oda çok hata etti zamanında, benim yerimde başkası olsa belkide evlenmezdi... Sana tavsiyem şu, sen artık kocanla evlisin, kötü olduğun anda onun sana olan aşkını seninde ona olan aşkınızı düşün, ona sarıl sıcaklığını hisset. Gerekirse omzuna yat ağla, sana birşey sormasın. Ama bunlar yüzünden eşinle tartışma, iyice kendini kötü hissedersin.
 
Aynen erkekler hic büyümeyen cocuklardir!
Dediklerini uygulayacagim, cok sagol. Bana verebilecegin her türlü fikre acigim.
Ayrica ailesiyle nasil davranmam gerekiyor, sen nasil yapiyosun?
Insanlar yasla degil yasadiklariyla olgunlasirlarmis, mutlaka yorumunu bekliyorum.

Canım öncelikle sakin olacaksın ve kocan dışında herkese kulağını kapatacaksın. Şimdi ilk olarak şunu kafana sok. Senin ailen onun ailesi diye birşey YOK! Senin ailen kocan. Bunu benimser ve kocana da bunu empoze edersen sorunlarınız çözülecek. Ailesine karşı saygısa kusur etmez mesafeni de iyi ayarlarsan gerisi çorap söküğü gibi gelecek. Ben bu adama çocuk yapmam gibi düşünceleri de kafandan at. Sen etrafı düşünme kocana odaklan ona her fırsatta sevgini göster bir anda sinirli çıkışlar yapma. Unutma o senin biricik sevgilin olmalı. Bu yolu izle. Söylenmişleri düşünüp kendini akşama kadar gaza getirip akşam adama höykürme. Unut hepsini. Çünkü sen unutursan kocan da unutur. Alttan almayı dene her zaman haklı olmak zorunda değilsin. Haklısın kocacım lafı bizi ne dönülmez yollardan çevirdi tahmin bile edemezsin. Bunları yaparak kölesi mi olucam diye birşey de aklından geçirme sakın. Çünkü sen bunları yapınca kocan da seni el üstünde tutacak ve o da senin her istediğini yapıcak. Sadece sabret ve gör...
 
Bende 3 haftalik evliyim ve ayni duygulari yasiyorum. Senden tek fark ben cok sukur esimin ailesiyle oyle buyuk sikinti yaşamadım. Senin başlığındaki yorumlari okuyunca gordum ki bu duygular cok normalmis. Esimle 2 gundur gece sebepsiz tartışıyoruz ve ben onu reddediyordum bu icimde yasadigim duygular yuzunden. Ve hep icimde sorguluyordum sanki 20 gunluk degil de 20 yillik evliyim hic heyecan yok falan diye. Simdi esim arkadaslariyla disarda en iyisi gidip hazirlanayim da bu gunu bir ozur anlaminda guzel gecirelim.
 
Bende 3 haftalik evliyim ve ayni duygulari yasiyorum. Senden tek fark ben cok sukur esimin ailesiyle oyle buyuk sikinti yaşamadım. Senin başlığındaki yorumlari okuyunca gordum ki bu duygular cok normalmis. Esimle 2 gundur gece sebepsiz tartışıyoruz ve ben onu reddediyordum bu icimde yasadigim duygular yuzunden. Ve hep icimde sorguluyordum sanki 20 gunluk degil de 20 yillik evliyim hic heyecan yok falan diye. Simdi esim arkadaslariyla disarda en iyisi gidip hazirlanayim da bu gunu bir ozur anlaminda guzel gecirelim.

Düzelttiniz mi arayı merak ettim
 
Evet canim aksam o gelmeden dusumu aldim guzelce pijamalardan kurtulup elbisemi giydim mumlari yaktim muzigi actim gelince cok sasirdi ve sonunda oturup sohbet ettigimizde cok iyi geldi dedi. Cok sukur gune de iyi basladik ;) sizde durumlar nasil?
 
Evet canim aksam o gelmeden dusumu aldim guzelce pijamalardan kurtulup elbisemi giydim mumlari yaktim muzigi actim gelince cok sasirdi ve sonunda oturup sohbet ettigimizde cok iyi geldi dedi. Cok sukur gune de iyi basladik :KK66: sizde durumlar nasil?

İyi bari... Hadi hayırlısı
 
Back
X