- 20 Haziran 2012
- 5.017
- 4.334
- 448
- Konu Sahibi askiminaskiyim
-
- #1
İyi akşamlar hanımlar , 9 yıllık evli ve bir çocuk annesiyim. Eşimle severek evlendik evet kendisini bu son bir kaç gündür sevemiyorum . Bu akşam konuşmak istedim, evlilik terapistine gitmeyi söyledim ama onun her zamanki yaptığı beni sindirmek tüm sorun bendeymiş gibi davranıp konuşmayıp bile telefonunda videolar izlemeye devam etmesi oldu.
biz eşimle konuşamıyoruz ,beceremiyoruz konuşmayı . Ben kendim için her zaman haklıyım tüm sorun problem sende ve senin ailende demiyorum objektif olup kendi hatalarımı ailemin yanlışlarını anlatıyorum onun ailesi ve kendisinin yaptıklarını anlatmaya çalışıyorum onu kırmadan itici olmadan ama yok bir ileri seviyeye geçemiyoruz . Çocuklada aynı on dakika masada kağıt kalem zor sabrediyor oğlum 5 yaşında.
Artık evin içinde kendi kendime konuşmaktan düşünmekten dişlerimi sıkmaktan deli olucam sanırım. Zaten kendimi çoğu zaman onun bir erkek arkadaşıymış gibi hissediyorum . Aileme konuyu açtığımda sen yanlış anlıyorsun abartıyorsun ne istiyorsun daha seni gezdiriyor , eve vakitli geliyor , ama kimse dört duvarın içerisinde ne yaşandığını bilmiyor ki. Evet eşim bana fiziksel şiddet uygulanıyor ama psikolojik olarak uyguluyor, kendime olan özgüvenimi kaybettirdi.
bir ev içerisinde yokmuş gibi hissedilmek çok ağır geliyor , konuşuyorsun ama göz teması yok , karşında yada ben duvarmışım gibi hissettiriliyorum . Söylüyorum saçlarıma yanağıma en son ne zaman dokundun o an bir dokunuyor al dokundum veya sen gel yanıma sen konuş sen temasda bulun oluyor cevabı.
kendime değer veremiyorum , birşey yakıştıramıyorum , en son kuaföre ne zaman gittim hatırlamıyorum . 33 yaşındayım çalışan bir anneyim inanın koca yaz bir kere siyah bir elbisemi giyip işe gittim sadece bir kot bir tişört spor ayakkabı ile gidip geliyorum. İçimden gelmiyor. Güzel olmuş , yakışmış hoş görünüyorsun kelimelerini duymuyorum bile.
bu akşam yine böyle bir konuşamamazlık yaşadık , adliyeye gidebilirsin , çok istiyorsun gitmeyi dedi. Son iki haftadır olduğu gibi iki yabancı gibi evin içerisindeyiz.
evet oda yoruluyor iş yerinde evet ekonomik sorunlar yaşıyoruz evet herşey dört dörtlük değil ülkece sorunlar yaşanıyor ama benim huzurum evimde yuvamda böyle olmak çok ağrıma gidiyor. Jestler ,sürprizler yapıyorum evde başbaşa konuşacağımız sohbet edeceğimiz ortamlar hazırlıyorum sonunda tamam dikkat edicem senin üzülmene gönlüm hiç razı olmuyor seni üzüyorum farkındayım diyor ama sanki o Adamla bu adam tamamen ayrı kişi oluyorlar.
çok yazdım kusuruma bakmayın yoksa içimde patlayacaktı .
biz eşimle konuşamıyoruz ,beceremiyoruz konuşmayı . Ben kendim için her zaman haklıyım tüm sorun problem sende ve senin ailende demiyorum objektif olup kendi hatalarımı ailemin yanlışlarını anlatıyorum onun ailesi ve kendisinin yaptıklarını anlatmaya çalışıyorum onu kırmadan itici olmadan ama yok bir ileri seviyeye geçemiyoruz . Çocuklada aynı on dakika masada kağıt kalem zor sabrediyor oğlum 5 yaşında.
Artık evin içinde kendi kendime konuşmaktan düşünmekten dişlerimi sıkmaktan deli olucam sanırım. Zaten kendimi çoğu zaman onun bir erkek arkadaşıymış gibi hissediyorum . Aileme konuyu açtığımda sen yanlış anlıyorsun abartıyorsun ne istiyorsun daha seni gezdiriyor , eve vakitli geliyor , ama kimse dört duvarın içerisinde ne yaşandığını bilmiyor ki. Evet eşim bana fiziksel şiddet uygulanıyor ama psikolojik olarak uyguluyor, kendime olan özgüvenimi kaybettirdi.
bir ev içerisinde yokmuş gibi hissedilmek çok ağır geliyor , konuşuyorsun ama göz teması yok , karşında yada ben duvarmışım gibi hissettiriliyorum . Söylüyorum saçlarıma yanağıma en son ne zaman dokundun o an bir dokunuyor al dokundum veya sen gel yanıma sen konuş sen temasda bulun oluyor cevabı.
kendime değer veremiyorum , birşey yakıştıramıyorum , en son kuaföre ne zaman gittim hatırlamıyorum . 33 yaşındayım çalışan bir anneyim inanın koca yaz bir kere siyah bir elbisemi giyip işe gittim sadece bir kot bir tişört spor ayakkabı ile gidip geliyorum. İçimden gelmiyor. Güzel olmuş , yakışmış hoş görünüyorsun kelimelerini duymuyorum bile.
bu akşam yine böyle bir konuşamamazlık yaşadık , adliyeye gidebilirsin , çok istiyorsun gitmeyi dedi. Son iki haftadır olduğu gibi iki yabancı gibi evin içerisindeyiz.
evet oda yoruluyor iş yerinde evet ekonomik sorunlar yaşıyoruz evet herşey dört dörtlük değil ülkece sorunlar yaşanıyor ama benim huzurum evimde yuvamda böyle olmak çok ağrıma gidiyor. Jestler ,sürprizler yapıyorum evde başbaşa konuşacağımız sohbet edeceğimiz ortamlar hazırlıyorum sonunda tamam dikkat edicem senin üzülmene gönlüm hiç razı olmuyor seni üzüyorum farkındayım diyor ama sanki o Adamla bu adam tamamen ayrı kişi oluyorlar.
çok yazdım kusuruma bakmayın yoksa içimde patlayacaktı .