- 3 Mayıs 2014
- 1.153
- 1.355
- 63
iyi de bu konuda fake olacak bir şey göremiyorum ben?
sonuçta ortada bir sıradışı durum yok, cinsellik yok, reklam yok vs. yok.
bence tespitiniz yanlış. gayet sıradan bir konu. dertleşmek için açılmış.
iyi de bu konuda fake olacak bir şey göremiyorum ben?Böyle bir üyeliği daha vardı bu arkadaşın, konuları hep aynı terane
Konu sahibi zaten eski bir üye ama yine de konularında bişey beni rahatsız ediyor gerçekçi gelmiyor bana. İkinci üyeliğinde de yazdıklarını hatırlıyorum, bilgiler birbirini tutmuyordu buradaki üyeliğiyle. Yazdıkları da gerçek olamayacak kadar arabesk ve abartılı bence. Ben ısrarla sosyal deney yaptığını düşünüyorum hahah.iyi de bu konuda fake olacak bir şey göremiyorum ben?
sonuçta ortada bir sıradışı durum yok, cinsellik yok, reklam yok vs. yok.
bence tespitiniz yanlış. gayet sıradan bir konu. dertleşmek için açılmış.
25 yaşında 1 çocuklu boşanmış bir kadın olarak bende sizin gibi düşünüyordum o zamanlar ve bir gün 35. Yaşımda ta ta ta taaammm karşıma şimdiki eşim çıktı gökten düştü sanki inanamadım aşık olduk 3 ayda evlendik 5 yıl oldu gayet mutluyum 40 yaşında tekrar anne olacağım Allah kısmet ederse.Gelecek planlarınız nedir ? 30 yaşındayım 31'e girmeme çok az kaldı. Gönül işlerinde şanssızım bir türlü "işte o" diyeceğim kişi karşıma çıkmadı çıkanlar olduysa ilerlemedi bir şekilde.. Evet yaşında ne var diyeceksiniz belki ama ben evlilikten ümidi kesmiş durumdayım. Gönül işi defterini kapattım zira ben biriyle konuşmaya başlasam bile çok çabuk bağlanıyorum, o flört denilen süreci kaldıramıyorum zaten panik atak hastalığı başladı bende, anlayacağınız o umutlu kalp çarpıntıları halleri bana iyi gelmedi. En azından hayatta kalıyorum böyle ama, böyle de hayat çok tatsız tuzsuz.
Geleceğim gözüme çokkaranlık, çok belirsiz görünüyor. Yaşlanınca ben ne olacağım, bana kim bakacak ? Bana "anne" diye sarılan bir çocuk, "karım" diye sarılan bir adam olmadıkça yaşamamın amacı ne ? Hayatım iş-ev-bilgisayar üçgeninde geçiyor, arkadaş da kalmadı hepsi mutlu yuvasına çocuğuna odaklı yaşıyor. Değişik bir ruh hali içindeyim, ben 19 yaşındayken görücü gelmişti vermemişlerdi ailem beni okutmak için, "keşke gerekirse zorla evlendirselerdi, eşim yuvam yuvam olurdu" diye düşünürken yakalıyorum kendimi ne acı dimi. Okudum meslek sahibi oldum ama beni mutlu etmiyor, anladım ki hayat bir bütün sadece birşeyde tatmin olup mutlu olmak mümkün değil. Sevmek-sevilmek istiyorum ama yok, yok,yok.
Anlayacağınız geleceğim pek karanlık. Ben de evlat edinme işini araştırmaya başladım, bana can yoldaşı olur, annem der,yaşlanınca bana bakar elim ayağım olur. Belki ömür boyu birerkeğin aşkından ve cinsellikten mahrum kalacağım ama bu şekilde evlat sevgisi tadarım dedim. Annem şiddetle karşı çıktı. Neymiş, o yuvalara bırakılan çocukların öz aileleri genelde hırsız, katil, hayat kadını oluyormuş. Soy illa ki çekermiş,büyüdüklerinde beni keserlermiş ! "Saçma sapan evlatlık düşüneceğine koca çalışması yap" diyor ama ben her defasında birşeye ümitlerle başlayıp çakılmaktan bıktım, bu yüzden panik atak hastalığı başladı bende artık. hem nerde nasıl koca çalışması yapayım ev ve işten başka hayat yokki bu yaşta. Hayata tutunmak için kendime güzel bir sebep yaratmaya çalışıyorum onu ada annem kırıyor..
ikinci bebeği yaparken hiç korku olmadı mı. yani bakabilir miyim isteksizlik olur mu vs. diye?25 yaşında 1 çocuklu boşanmış bir kadın olarak bende sizin gibi düşünüyordum o zamanlar ve bir gün 35. Yaşımda ta ta ta taaammm karşıma şimdiki eşim çıktı gökten düştü sanki inanamadım aşık olduk 3 ayda evlendik 5 yıl oldu gayet mutluyum 40 yaşında tekrar anne olacağım Allah kısmet ederse.
Yani bu ladar kafana takma oluruna bırak biraz. Herşeyin hayırlısı de önce
Okurken evlilik öyle güzel bir şey de benim mi haberim yok yaa diye okudum :)
Dışardan öyle tatlı bir yer gibi görünüyor haklısın.
Elbette her yaşın belli ihtiyaçları var. Sen hepsini tamamlamışsın bu kaldığı için tatsız tuzsuz geliyor hayat..
Ben sana gönül işlerine devam et ama hani kendini çok kaptırmadan diyeceğim yapamaz mısın?
Bir evlilik konusunu at kafandan, yaşı da unut.
İnan 31 geç değil. En doğru seçimler yapacağın yaş bence.
Bu açıdan çok şanslısın.
Yaşı ve evliliği unutarak sev, sevil gez toz.
Su akar yolunu bulur.
Bence kendine güzel ve yeni bir ortam yap. Çık eylen gez toz. Kendini yaşa. Her konuştugun kişiyle sevgili olma düşüncesinede kapılma. Böylelikle kalbinde ağzına gelmez. Ama yinede doktor yardımı al.
Erkek milleti kendilerine çok çabuk bağlanan, peşinde koşan, ilgisini sevgisini erkenden önüne seren kadınlardan hoşlanmazlar. Hele ki bu kadın 30 yaş üstü, görmüş geçirmiş olgun bir bayansa koşarak kaçarlar. Bu huyunuzu törpülerseniz normal ilişkileriniz olabilir.
Bana baksın diye ne çocuk yapın ne de evlatlık alın. şu mantıkla çocuk yapılır mı ya?
yani marketten sebze alır gibi, bebek alayım bari o beni oyalasın biraz hem yaşlanınca baksın gibi bir düşünce çok yanlış, o çocuğa da yazık, henüz anne olabilecek psikoloji yok zaten sende. daha gençsin, biraz sosyalleşmeye çalış, arkadaşlarından iste birileriyle görüş, biraz bencil geldin bana hep ben hep ben gibi bir tavrın var, ama bu hayatta çabalamadan hiçbirşeyi elde edemezsin, kimseye altın tepside mutluluk sunulmuyor, aşk için de çabalaman lazım.
Sizin düşünceniz de hiç güzel değil bence habire yaşlanınca bana baksın bana baksın.Her evlat yaşlanan ebeveynlerine bakıyor mu ki böyle bir düşünceniz var? Yani siz bir evladı hakkıyla yetiştirmekten ziyade yaşlanınca kendinize baktırma peşindesiniz.Bu düşüncenizi değiştirin birini illa ki bulursunuz kısmet bu işler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?