Evlilikten ve bebekten sonraki hayatım

Anais0 · Pazartesi 00:07

Merhabalar. Aslında ne yazsam bilemiyorum. Ben 2 ünv. mezunu yüksek lisans sahibi bir kadınım. Bekarken herkes gibi ben de gezer tozardım, kimseye hesap vermezdim. Ailem de karışmadı bana açıkçası özgürdüm, rahattım. Canım ne zaman ne istersen onu yapardım. Sonra eşimle tanıştım ve evlendik. Evliliğimin ilk kısmı ve hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti eşim yüzünden. Ailesine aşırı bağlıydı bense çok bireysel. Neyse bir şekilde sorunları aştık şu an iyiyiz bir sıkıntımız yok. Fakat ben kendimi çok kötü hissediyorum. Bebeği olanlar bilir bana her şey lüks olmaya başladı. Duş almak, tırnaklarını kesmek, kuaföre gidebilmek vs. tüm özbakım konuları. Ayrıca kedilerim var. Evlenmeden önce bakıyordum ve şu an 13 yaşındalar. Asla sahiplendirmek, birine vermek istemiyorum. Ölene kadar benimleler. Onlarla ilgilenmek temizlik ve bakımlarını yapmak çok zor oluyor. Bebeğim zaten 10 aylık ve çok mızmız hiçbir şey yaptırmıyor. Kısacası ben özgür, rahat bir hayat yaşarken bir anda bir cendereye düştüm. Sürekli bebek bakan, temizlik ve yemek yapan, kendine yarım saat bile ayıramayan birine dönüştüm. Doğum kilolarım kaldı, önceden oje ve makyaj olmadan bir yere gitmezdim şimdi duş alabilsem şükrediyorum. Eşim de bakıyor bebeğe yardım ediyor bana açıkçası ama üzerimde aşırı yük var ve ben artık patladım yetişemiyorum. Özellikle bebekten sonra bir arkadaşım ya da eşimle dışarı çıkıp bir kahve bile içemedim. Bir saat bile bırakacak kimse yok. Sorum benle aynı durumu yaşayanlara. Nasıl başa çıkıyorsunuz? Ben çıkamıyorum. Hiçbir şeye yetişemiyorum, çok kötü göründüğünü hissediyorum. Evlilik böyle bir şey mi? Benim hayatım hep böyle mi geçecek? Bu soruları atamıyorum kafamdan.

Vaalbara · Pazartesi 00:12

Böyle geçmeyecek, bebeğini birakamiyorsan onunla birşeyler yapmaya alisacaksin, yeni bı düzen kuracaksın böyle böyle bu süreci atlatacaksin, biraz daha sabır, bebişin biraz daha ne istediğini ifade edebilsin, sen onu biraz daha anla herşey rayına oturur, sıkma canını

my mister · Pazartesi 00:13

Sadece sabır …

Gizmooberoo · Pazartesi 00:13

Anais0 .!.:
Merhabalar. Aslında ne yazsam bilemiyorum. Ben 2 ünv. mezunu yüksek lisans sahibi bir kadınım. Bekarken herkes gibi ben de gezer tozardım, kimseye hesap vermezdim. Ailem de karışmadı bana açıkçası özgürdüm, rahattım. Canım ne zaman ne istersen onu yapardım. Sonra eşimle tanıştım ve evlendik. Evliliğimin ilk kısmı ve hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti eşim yüzünden. Ailesine aşırı bağlıydı bense çok bireysel. Neyse bir şekilde sorunları aştık şu an iyiyiz bir sıkıntımız yok. Fakat ben kendimi çok kötü hissediyorum. Bebeği olanlar bilir bana her şey lüks olmaya başladı. Duş almak, tırnaklarını kesmek, kuaföre gidebilmek vs. tüm özbakım konuları. Ayrıca kedilerim var. Evlenmeden önce bakıyordum ve şu an 13 yaşındalar. Asla sahiplendirmek, birine vermek istemiyorum. Ölene kadar benimleler. Onlarla ilgilenmek temizlik ve bakımlarını yapmak çok zor oluyor. Bebeğim zaten 10 aylık ve çok mızmız hiçbir şey yaptırmıyor. Kısacası ben özgür, rahat bir hayat yaşarken bir anda bir cendereye düştüm. Sürekli bebek bakan, temizlik ve yemek yapan, kendine yarım saat bile ayıramayan birine dönüştüm. Doğum kilolarım kaldı, önceden oje ve makyaj olmadan bir yere gitmezdim şimdi duş alabilsem şükrediyorum. Eşim de bakıyor bebeğe yardım ediyor bana açıkçası ama üzerimde aşırı yük var ve ben artık patladım yetişemiyorum. Özellikle bebekten sonra bir arkadaşım ya da eşimle dışarı çıkıp bir kahve bile içemedim. Bir saat bile bırakacak kimse yok. Sorum benle aynı durumu yaşayanlara. Nasıl başa çıkıyorsunuz? Ben çıkamıyorum. Hiçbir şeye yetişemiyorum, çok kötü göründüğünü hissediyorum. Evlilik böyle bir şey mi? Benim hayatım hep böyle mi geçecek? Bu soruları atamıyorum kafamdan.

Durumunuz müsaitse ev işleri için en azından bir yardımcı alsanız.

Asyaseyit · Pazartesi 00:17

Ben bebegim kucukken ev islerine gelen ablayi haftalik cagirmistim suan 2 haftada geliyor o beni cok rahatlatiyordu eger imkaniniz varsa..yoksa da en zaruri olanlara odaklanin ama size şunu soyleyebilirim hepsi gececek geciyor

Anais0 · Pazartesi 00:20

Gizmooberoo .!.:
Durumunuz müsaitse ev işleri için en azından bir yardımcı alsanız.

Şu an yalnızca eşim çalışıyor ve her hafta öyle bir şansım olmaz açıkçası. Malum yaz ayı camlar açık. Her yer sürekli toz oluyor. Evde kedi de olduğu için sürekli bir temizlik halinde oluyoruz. Sürekli de yardımcı almam imkansız.

Anais0 · Pazartesi 00:24

Asyaseyit .!.:
Ben bebegim kucukken ev islerine gelen ablayi haftalik cagirmistim suan 2 haftada geliyor o beni cok rahatlatiyordu eger imkaniniz varsa..yoksa da en zaruri olanlara odaklanin ama size şunu soyleyebilirim hepsi gececek geciyor

Fiyat da aldım açıkçası ama bana biraz uçuk gibi geldi. Evin temiz kalabilmesi için her ay nerden baksan 10000 ayırmam gerekiyor. O parayı da çocuğumun geleceği için değerlendirmek daha mantıklı geliyor. Ayrıca eşimin sadece temizlik 10000 ayırabileceğini sanmıyorum.

baharbahcem · Pazartesi 00:29

Aynı döngüde sıkışıp kalan biri olarak sizi çok iyi anlıyorum

samantha · Pazartesi 00:30

En geç o dediğin yüksek lisansta heralde hayatın kendi seçimlerimizden ibaret oldugu öğretilmeli mi ne?... Heralde tempoya alışırsın cocuk buyudukce ama nasıl eskisi gibi bagimsiz olabilirsin ki artik?

Tahin Helva · Pazartesi 00:30

10 aylık bebeğinizi eşinize bırakıp dışarı çıkabilirsiniz gayet neden yapmıyorsunuz?
Temizlik içinde yardım alın, parayı çocuğumun geleceği için değerlendirmek daha mantıklı geliyor demişsiniz ama şuan sizin iyi olmanız onun içinde önemli.
Siz bu kadar sıkışmış hissediyorsanız eşinizin evde daha fazla yardımcı olması, size alan açmaya çalışması gerekir. Dengeleri biraz değiştirmeniz lazım.

Derinsu4747 · Pazartesi 00:36

Anais0 .!.:
Merhabalar. Aslında ne yazsam bilemiyorum. Ben 2 ünv. mezunu yüksek lisans sahibi bir kadınım. Bekarken herkes gibi ben de gezer tozardım, kimseye hesap vermezdim. Ailem de karışmadı bana açıkçası özgürdüm, rahattım. Canım ne zaman ne istersen onu yapardım. Sonra eşimle tanıştım ve evlendik. Evliliğimin ilk kısmı ve hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti eşim yüzünden. Ailesine aşırı bağlıydı bense çok bireysel. Neyse bir şekilde sorunları aştık şu an iyiyiz bir sıkıntımız yok. Fakat ben kendimi çok kötü hissediyorum. Bebeği olanlar bilir bana her şey lüks olmaya başladı. Duş almak, tırnaklarını kesmek, kuaföre gidebilmek vs. tüm özbakım konuları. Ayrıca kedilerim var. Evlenmeden önce bakıyordum ve şu an 13 yaşındalar. Asla sahiplendirmek, birine vermek istemiyorum. Ölene kadar benimleler. Onlarla ilgilenmek temizlik ve bakımlarını yapmak çok zor oluyor. Bebeğim zaten 10 aylık ve çok mızmız hiçbir şey yaptırmıyor. Kısacası ben özgür, rahat bir hayat yaşarken bir anda bir cendereye düştüm. Sürekli bebek bakan, temizlik ve yemek yapan, kendine yarım saat bile ayıramayan birine dönüştüm. Doğum kilolarım kaldı, önceden oje ve makyaj olmadan bir yere gitmezdim şimdi duş alabilsem şükrediyorum. Eşim de bakıyor bebeğe yardım ediyor bana açıkçası ama üzerimde aşırı yük var ve ben artık patladım yetişemiyorum. Özellikle bebekten sonra bir arkadaşım ya da eşimle dışarı çıkıp bir kahve bile içemedim. Bir saat bile bırakacak kimse yok. Sorum benle aynı durumu yaşayanlara. Nasıl başa çıkıyorsunuz? Ben çıkamıyorum. Hiçbir şeye yetişemiyorum, çok kötü göründüğünü hissediyorum. Evlilik böyle bir şey mi? Benim hayatım hep böyle mi geçecek? Bu soruları atamıyorum kafamdan.

Öncelikle geçecek bu günler sabırlı olun ve imkanınız varsa ev işleri için birini alablrisn veya temizliğe gelecek biri en azından kendini bebeğe göre ayarla uykusuz kalmayı göze al mesela o uyurken biseyler yapmaya çalış ama tabi yorulduğun yerdede dinlen insanız sonuçta ben çoğu işimi gece yapardim ki ilk bebeğim yani kızım abartmıyorum 4 gün ,4 gece uyumadigi zamanlar oluyordu boyle gözlerimn altı morardı uykusuzlktan tabii onunda çok çok zor bir bebeketi halada zor bir çocuk ama alışıyorsun yani kendini bebeğe göre ayarlayacaksn kısaca sabır ve zaman

Anais0 · Pazartesi 00:36

samantha .!.:
En geç o dediğin yüksek lisansta heralde hayatın kendi seçimlerimizden ibaret oldugu öğretilmeli mi ne?... Heralde tempoya alışırsın cocuk buyudukce ama nasıl eskisi gibi bagimsiz olabilirsin ki artik?

Ben tamamen bağımsız olmaktan mı bahsetmişim orada yeniden bir okuyun isterseniz. Benim yüksek lisansımı sorgulayacağınıza ilkokulda öğretilen okuduğunu anlama yetisini bir irdeleyin. Çok rahatken bir anda yemek yemeye bile izin vermeyen bir bebekle yalnız kalmak ne demek onu anlatmaya çalıştım. Kısacası en temel ihtiyaç olan şeylerden bile bir anda yoksun kaldığımı açıklamaya çalıştım. Bilginize.

Anais0 · Pazartesi 00:49

Tahin Helva .!.:
10 aylık bebeğinizi eşinize bırakıp dışarı çıkabilirsiniz gayet neden yapmıyorsunuz?
Temizlik içinde yardım alın, parayı çocuğumun geleceği için değerlendirmek daha mantıklı geliyor demişsiniz ama şuan sizin iyi olmanız onun içinde önemli.
Siz bu kadar sıkışmış hissediyorsanız eşinizin evde daha fazla yardımcı olması, size alan açmaya çalışması gerekir. Dengeleri biraz değiştirmeniz lazım.

Eşim gerçekten elinden geldiği kadar yardımcı oluyor bana hakkını yiyemem. Bebeğim zor bir bebek bensiz pek durmuyor, bebek arabasında da durmuyor. Eşim de yalnız bakmak istemiyor. Bir yere çıksam sürekli ne zaman geleceksin ağlıyor diye arıyor. Bu sefer de bana zehir oluyor. Yanıma alıp çıksam sürekli kucak istiyor ağlıyor taşıyamıyorum çok ağır.

Anais0 · Pazartesi 01:04

Derinsu4747 .!.:
Öncelikle geçecek bu günler sabırlı olun ve imkanınız varsa ev işleri için birini alablrisn veya temizliğe gelecek biri en azından kendini bebeğe göre ayarla uykusuz kalmayı göze al mesela o uyurken biseyler yapmaya çalış ama tabi yorulduğun yerdede dinlen insanız sonuçta ben çoğu işimi gece yapardim ki ilk bebeğim yani kızım abartmıyorum 4 gün ,4 gece uyumadigi zamanlar oluyordu boyle gözlerimn altı morardı uykusuzlktan tabii onunda çok çok zor bir bebeketi halada zor bir çocuk ama alışıyorsun yani kendini bebeğe göre ayarlayacaksn kısaca sabır ve zaman

Bilemiyorum ben çok zorlandım. Gündüz uyurken en azından bir iş yapayım diyorum ama çıt çıksa uyanıyor hemen. Bu sefer de huysuz oluyor iyice zaten fazlasıyla huysuz. Ufak tefek şeyleri yapabiliyorum o uyurken. Gece de benle uyumaya alıştı yanında ben olmayınca uyumuyor uyanıyor. Gece de yapamıyorum hiçbir şey. Sıkıştım kaldım açıkçası. Sürekli yapışık ikiz gibi dolanıyoruz evde.

leylosvemecnun · Pazartesi 01:10

Benim de 10 aylik bebegim var ayrıdan 5 yasina girmesine 4 ay kalan bir cocugum daha var.Cocuksuz daha dogrusu serbest hareket edebildigim zamanlari ben de cok özlüyorum.Bazen cocuklari anneme birakip günü birlik bir yerlere kaciyoruz esimle aksam olunca da alıyoruz emzirme araliklari biraz daha acılınca bir tik rahatladım eskiden 2 saat icinde dönmem gerekiyordu.Esiniz oyalamanin yöntemlerini bulsun aksamlari 1 2 saat cikip kahve icemeyecek durumdaysaniz sizi de düsünmek zorunda.Ev isleri icin yardim almaktan cekinmeyin.Bazi bebekler bebek arabasini sevmiyorlar ilk cocugum da öyleydi ne mama sandalyesine oturdu ne bebek arabasına kiyameti koparırdı o yüzden anliyorum kucakta bebek tasimak sandigimizdan daha zor insanda ne kol kaliyor ne bel.Is esinizde bitiyor bebegi oyalayacak aktiviteler bulmalı sizi idare etmeli.Öyle iyi anliyorum ki sizi bebegimin besigi yatagimin dibinde seslere cok duyarlı inanmayacaksınız belki ama sağdan sola dönsem uyaniyor cocugu uyutup ben is yapayim diyemiyorum isi gectim tuvalete gitsem klozetin sifonuna bassam uyanıyor.Gündüz de aynı hassasiyetle uyuyor inadına da ya hurdacı geciyor ya pazarci en olmadı egzozlari patlayasıca motorcular geciyor cocugu sese duyarli olmayan annelere hayranım zira ben hayatı durduruyorum 10 dk fazla uyusun diye sırf bunun icin bile insan tükenebilir hic kolay değil

Anais0 · Pazartesi 01:33

leylosvemecnun .!.:
Benim de 10 aylik bebegim var ayrıdan 5 yasina girmesine 4 ay kalan bir cocugum daha var.Cocuksuz daha dogrusu serbest hareket edebildigim zamanlari ben de cok özlüyorum.Bazen cocuklari anneme birakip günü birlik bir yerlere kaciyoruz esimle aksam olunca da alıyoruz emzirme araliklari biraz daha acılınca bir tik rahatladım eskiden 2 saat icinde dönmem gerekiyordu.Esiniz oyalamanin yöntemlerini bulsun aksamlari 1 2 saat cikip kahve icemeyecek durumdaysaniz sizi de düsünmek zorunda.Ev isleri icin yardim almaktan cekinmeyin.Bazi bebekler bebek arabasini sevmiyorlar ilk cocugum da öyleydi ne mama sandalyesine oturdu ne bebek arabasına kiyameti koparırdı o yüzden anliyorum kucakta bebek tasimak sandigimizdan daha zor insanda ne kol kaliyor ne bel.Is esinizde bitiyor bebegi oyalayacak aktiviteler bulmalı sizi idare etmeli.Öyle iyi anliyorum ki sizi bebegimin besigi yatagimin dibinde seslere cok duyarlı inanmayacaksınız belki ama sağdan sola dönsem uyaniyor cocugu uyutup ben is yapayim diyemiyorum isi gectim tuvalete gitsem klozetin sifonuna bassam uyanıyor.Gündüz de aynı hassasiyetle uyuyor inadına da ya hurdacı geciyor ya pazarci en olmadı egzozlari patlayasıca motorcular geciyor cocugu sese duyarli olmayan annelere hayranım zira ben hayatı durduruyorum 10 dk fazla uyusun diye sırf bunun icin bile insan tükenebilir hic kolay değil

Şöyle söyleyeyim gündüz ancak bebeğim için yemek yapabiliyorum. Mama sandalyesi, zıpzıp, yürüteç aldım(ki doktorun önermemesine rağmen) hiçbirini sevmedi. Sürekli ağlıyor kriz geçiriyor koyunca. Eşim de 7de eve geliyor. O gelince yemek yapmaya başlıyorum. E yapıldı yendi derken saat 9 oluyor. 10da zaten gece uykusuna geçiyor. Maalesef bensiz uyumadığı için gecelerim de iptal. Cumartesi ve pazar günleri de evin ihtiyaçları market temizlik derken ışık hızıyla geçiyor. Evet uyku problemim olmuyor mesela ama özellikle bir kadın olarak hiçbir ihtiyacımı karşılayamıyorum. Tam bir gün belirliyorum eşime diyorum şu gün şu işim var bebeği idare et tamam diyor ama mutlaka bir şey çıkıyor. Ya misafir geliyor ya bebek durmuyor. Aileler de uzakta bırakacak kimse yok. Babamı da kaybedeli 1 yıl oldu. Annem de pek iyi değildi bu süreçte bana pek yardımı dokunamadı. 10 aydır kısacası kadın gibi hissetmeyi bırakın insan gibi bile hissetmiyorum.

Anais0 · Pazartesi 01:39

leylosvemecnun .!.:
Benim de 10 aylik bebegim var ayrıdan 5 yasina girmesine 4 ay kalan bir cocugum daha var.Cocuksuz daha dogrusu serbest hareket edebildigim zamanlari ben de cok özlüyorum.Bazen cocuklari anneme birakip günü birlik bir yerlere kaciyoruz esimle aksam olunca da alıyoruz emzirme araliklari biraz daha acılınca bir tik rahatladım eskiden 2 saat icinde dönmem gerekiyordu.Esiniz oyalamanin yöntemlerini bulsun aksamlari 1 2 saat cikip kahve icemeyecek durumdaysaniz sizi de düsünmek zorunda.Ev isleri icin yardim almaktan cekinmeyin.Bazi bebekler bebek arabasini sevmiyorlar ilk cocugum da öyleydi ne mama sandalyesine oturdu ne bebek arabasına kiyameti koparırdı o yüzden anliyorum kucakta bebek tasimak sandigimizdan daha zor insanda ne kol kaliyor ne bel.Is esinizde bitiyor bebegi oyalayacak aktiviteler bulmalı sizi idare etmeli.Öyle iyi anliyorum ki sizi bebegimin besigi yatagimin dibinde seslere cok duyarlı inanmayacaksınız belki ama sağdan sola dönsem uyaniyor cocugu uyutup ben is yapayim diyemiyorum isi gectim tuvalete gitsem klozetin sifonuna bassam uyanıyor.Gündüz de aynı hassasiyetle uyuyor inadına da ya hurdacı geciyor ya pazarci en olmadı egzozlari patlayasıca motorcular geciyor cocugu sese duyarli olmayan annelere hayranım zira ben hayatı durduruyorum 10 dk fazla uyusun diye sırf bunun icin bile insan tükenebilir hic kolay değil

Evet aynen öyle benimki de yatarken doğru düzgün hareket bile edemiyorum. Hemen rahatsız oluyor. Öksüremem hapşıramam esneyemem. Kimse inanmıyor böyle olduğuna. Abartıyorsun diyorlar. Sese alıştır diyorlar. Ama ne yapabilirim böyle yani. Akşam 10da bizim evde de hayat duruyor. Gündüz uyurken de öyle tabii.

DEMRE · Pazartesi 05:00

Temizlik için iki haftada bir gelen yardımcınız varsa günlük temizlik içinde robot alın ortalıı toplayıp mutfağı hallederseniz rahatlarsınız. Bu bir süreç hep böyle kalmayacak eşinizle sırt sırta verip geçecek inşallah sabır

Manukannn · Pazartesi 05:53

Anais0 .!.:
Merhabalar. Aslında ne yazsam bilemiyorum. Ben 2 ünv. mezunu yüksek lisans sahibi bir kadınım. Bekarken herkes gibi ben de gezer tozardım, kimseye hesap vermezdim. Ailem de karışmadı bana açıkçası özgürdüm, rahattım. Canım ne zaman ne istersen onu yapardım. Sonra eşimle tanıştım ve evlendik. Evliliğimin ilk kısmı ve hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti eşim yüzünden. Ailesine aşırı bağlıydı bense çok bireysel. Neyse bir şekilde sorunları aştık şu an iyiyiz bir sıkıntımız yok. Fakat ben kendimi çok kötü hissediyorum. Bebeği olanlar bilir bana her şey lüks olmaya başladı. Duş almak, tırnaklarını kesmek, kuaföre gidebilmek vs. tüm özbakım konuları. Ayrıca kedilerim var. Evlenmeden önce bakıyordum ve şu an 13 yaşındalar. Asla sahiplendirmek, birine vermek istemiyorum. Ölene kadar benimleler. Onlarla ilgilenmek temizlik ve bakımlarını yapmak çok zor oluyor. Bebeğim zaten 10 aylık ve çok mızmız hiçbir şey yaptırmıyor. Kısacası ben özgür, rahat bir hayat yaşarken bir anda bir cendereye düştüm. Sürekli bebek bakan, temizlik ve yemek yapan, kendine yarım saat bile ayıramayan birine dönüştüm. Doğum kilolarım kaldı, önceden oje ve makyaj olmadan bir yere gitmezdim şimdi duş alabilsem şükrediyorum. Eşim de bakıyor bebeğe yardım ediyor bana açıkçası ama üzerimde aşırı yük var ve ben artık patladım yetişemiyorum. Özellikle bebekten sonra bir arkadaşım ya da eşimle dışarı çıkıp bir kahve bile içemedim. Bir saat bile bırakacak kimse yok. Sorum benle aynı durumu yaşayanlara. Nasıl başa çıkıyorsunuz? Ben çıkamıyorum. Hiçbir şeye yetişemiyorum, çok kötü göründüğünü hissediyorum. Evlilik böyle bir şey mi? Benim hayatım hep böyle mi geçecek? Bu soruları atamıyorum kafamdan.

Asla kıyaslama için yazmıyorum ama size çok özendim çünkü 5 senedir çocuk sahibi olmak istiyorum ama olamadım bu günlerde geçer evdende çıkarsınız gezersinizde ama siz niye geçici süreci kafaya takıyorsunuz ki ne güzel hayatınız yolunda istedikleriniz olmuş anın kıymetini bilin derim çünkü bizim göz yaşlarımız başkasının hayali olabilir ve elimizdekilerin kıymetini kaybetmeden anlamak çok değerlidir

babyloading87 · Pazartesi 06:50

Anais0 .!.:
Merhabalar. Aslında ne yazsam bilemiyorum. Ben 2 ünv. mezunu yüksek lisans sahibi bir kadınım. Bekarken herkes gibi ben de gezer tozardım, kimseye hesap vermezdim. Ailem de karışmadı bana açıkçası özgürdüm, rahattım. Canım ne zaman ne istersen onu yapardım. Sonra eşimle tanıştım ve evlendik. Evliliğimin ilk kısmı ve hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti eşim yüzünden. Ailesine aşırı bağlıydı bense çok bireysel. Neyse bir şekilde sorunları aştık şu an iyiyiz bir sıkıntımız yok. Fakat ben kendimi çok kötü hissediyorum. Bebeği olanlar bilir bana her şey lüks olmaya başladı. Duş almak, tırnaklarını kesmek, kuaföre gidebilmek vs. tüm özbakım konuları. Ayrıca kedilerim var. Evlenmeden önce bakıyordum ve şu an 13 yaşındalar. Asla sahiplendirmek, birine vermek istemiyorum. Ölene kadar benimleler. Onlarla ilgilenmek temizlik ve bakımlarını yapmak çok zor oluyor. Bebeğim zaten 10 aylık ve çok mızmız hiçbir şey yaptırmıyor. Kısacası ben özgür, rahat bir hayat yaşarken bir anda bir cendereye düştüm. Sürekli bebek bakan, temizlik ve yemek yapan, kendine yarım saat bile ayıramayan birine dönüştüm. Doğum kilolarım kaldı, önceden oje ve makyaj olmadan bir yere gitmezdim şimdi duş alabilsem şükrediyorum. Eşim de bakıyor bebeğe yardım ediyor bana açıkçası ama üzerimde aşırı yük var ve ben artık patladım yetişemiyorum. Özellikle bebekten sonra bir arkadaşım ya da eşimle dışarı çıkıp bir kahve bile içemedim. Bir saat bile bırakacak kimse yok. Sorum benle aynı durumu yaşayanlara. Nasıl başa çıkıyorsunuz? Ben çıkamıyorum. Hiçbir şeye yetişemiyorum, çok kötü göründüğünü hissediyorum. Evlilik böyle bir şey mi? Benim hayatım hep böyle mi geçecek? Bu soruları atamıyorum kafamdan.

Koca kısısı neden ustnuze yıktı herseyi?
Cocuga baksa siz kuaförünüze,arkadaslarınıza gitseniz?Yürüyüs yapsanız?
Koca kisisi yapamıyorsa yardımcı tutacak bi zahmet.

Evlilikten ve bebekten sonraki hayatım

Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Kafam insan kaldırmıyor…

Üye

Popüler Üye

Üye

Üye

Yeni Üye

Nirvana

Nirvana

Aktif Üye

Üye

Üye

Üye

Son günüme kadar, kalp durana kadar❤

Üye

Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Hersey cok guzel olacak!

Benzer Konular