• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evliyim ama alışamıyorum

evimi özlüyorum, odamı değil. 27 yıl yaşadım orada normal değil mi? hepimiz evlendik ve bir evde beraber yaşamaya başladık. kurulu düzene dahil olmak ve bir düzen kurmak arasında dağlar kadar fark var. terapi de aldım, anneme olan düşkünlüğüm babamın vefatından dolayı olağan bir durum. fakat hayatımın merkezinde olması normal değil ama bunu yenmek insanın içinde çok büyük yenilikler gerektiriyor. bu da vicdanen annemi yalnız bırakmak, terk etmekmiş gibi hissettiriyor
Seni anlıyorum, anlayabiliyorum hissettiklerini. Ben de babamı kaybettiğimde 7 yaşındaydım, anneme çok düşkünüm. Ablamlar evlendi gitti 15 senedir nerdeyse sadece ikimiz bir evde yaşıyoruz. Ve zamanla anneme daha da bağlandım, hatta rolleri değiştirdiğimizi de hissediyorum. Haliyle yaşlandı , sanki o çocuk ben anne oldum. Şuan yeni başlayan bir ilişkim var, ben İstanbul'da yaşıyorum o Ankara'da ve evlenirsek Ankara'ya yerleşeceğim. Eskiden ben asla annemi bırakamam , farklı bir şehirde yaşayamam diyordum. Ama şimdi 37 yaşındayım, ve eğer hayatımı kuracaksam bazı şeyleri göze almalıyım diyorum kendime. Yazını okuyunca daha da korktum aslında, ya bende alışamazsam böyle pişman olursam diye.
O yüzden seni çok iyi anlıyorum. Ama sen evlenmişsin. Kendi yuvan var artık. O yuvayı yeşertebilmeye odaklanmalısın.
 
Kocanla mutlu değil misin acaba?
Yoksa evlilik, kendine ait düzen vs bence rüya gibi. Hep annenin düzeninde yaşamak çok yorucu değil mi?

Bir de kedini neden bıraktın?
 
keske öyle o
Size evlilik sorumluluğu ağır gelmiş.
Tahminen evdeki iş bölümü tek taraflı. Ev işi, yemek, süpürge, vileda, toz alma, tertip düzen, çamaşır hepsi sizde. Bu hakkaniyetli bir dağılım değil. Kari koca çalışıyorsanız tüm bu işleri ortaklaşa yapacaksınız ya da eşinizle bütçe oluşturup yardımcı alacaksınız.

Tipik hem dışarıda çalış hem ev işinin hepsini yap tarzı biriyle evlendiniz. Mutsuzluk ondan..iş bölümü yapın.. eşiniz size değer veriyorsa tüm ev işlerinin az çok ucundan tutmalı.. kimse kimsenin kölesi de

Çocuk yapma diyen arkadaşlara katılıyorum. Umarım korunuyorsundur. Çünkü çocuk olunca Senin kafa iyice gider.

Seni anlıyorum, anlayabiliyorum hissettiklerini. Ben de babamı kaybettiğimde 7 yaşındaydım, anneme çok düşkünüm. Ablamlar evlendi gitti 15 senedir nerdeyse sadece ikimiz bir evde yaşıyoruz. Ve zamanla anneme daha da bağlandım, hatta rolleri değiştirdiğimizi de hissediyorum. Haliyle yaşlandı , sanki o çocuk ben anne oldum. Şuan yeni başlayan bir ilişkim var, ben İstanbul'da yaşıyorum o Ankara'da ve evlenirsek Ankara'ya yerleşeceğim. Eskiden ben asla annemi bırakamam , farklı bir şehirde yaşayamam diyordum. Ama şimdi 37 yaşındayım, ve eğer hayatımı kuracaksam bazı şeyleri göze almalıyım diyorum kendime. Yazını okuyunca daha da korktum aslında, ya bende alışamazsam böyle pişman olursam diye.
O yüzden seni çok iyi anlıyorum. Ama sen evlenmişsin. Kendi yuvan var artık. O yuvayı yeşertebilmeye odaklanmalısın.
ne mutlu derdimi anlatmış olmak ve anlayan birisi görmek. böyle bir durum yaşayacağımı öngöremedim esasında, tahmin edebilseydim ne yapabilirdim onu da bilmiyorum. seviyorum evlendim ve pişman değilim. ama ama.. uzar gider. hayırlısını diliyorum sizin için de
 
Evet herkes öyle hissediyor ama şöyle bir şey var. Artık aile evinde kalınca evime gideyim demesi gerekiyor. Oyle bir his olusyor sonradan. Genellikle öyle olur .günlerce aile evinde kalsa da hanımefendi dönmek istemiyor galiba.
Yok ya alışır büyük ihtimalle psikolojik olarak kendini hazır hissetmiyor bence
Bende çok üzüldüm gurbete geldim ama şimdi alıştım ilk zamanlar bende ailemi çok özlüyordum hala özlüyorum ama dedim kendime alışmalısın senin yuvan var artık sorumluluğun var kendime idrak ettirdim şükür ya 🥰
 
e sen niye 26 yasinda iki defa evlendin madem?
eski mesajların duruyor, hatta bana "evde mi kaldin sen, seni alan olmadi mi" falan yazmistin😂
aynı hatayı iki kez tekrar edip emin olmuşum ki bu kadar emin konuşuyorum evlenmeyin die😂
evde kalma muhabbetine gelince evlenen evde kalıyor,bekar olan geziyor olarak güncelliyorum.
yani bu evlenme hakkında düşüncelerimin artık değişeceyecğini sanmıyorum açıkçası,umarım değişmez.
 
Eşimle üniversite de tanıştık gurbete gelin gittim yaşadığım şehirde ne benim ailem ne eşimin ailesi var yeni evli sayılırım ama ona rağmen alıştım ayrıca sizin gibi 27 yaşındayım bence zaten belli bir yaştan sonra aile evi olmuyor herkesin kendi düzenini kurması gerekiyor ben ve eşim üniversiteyi şehir dışında okuduk ikinizde 18 yaşında ailelerimizin yanından ayrıldık o yaşta kendi sorumluluğumuzu aldık normal olan budur konu sahibi evlilik sorumluluk gerektirir umarım zamanla alışırsınız bir ömür annenizin küçük çocuğu olamazsınız
 
evet cok dogru bir yorum 👏yine bir iki yuzluluk ornegi iste. Bir de guzellenmis bu durum iyi bi sey gibi, kadin, birey olamamis ama herkes arka cikmis. Demek ki burda cok "anaci" kadin da varmis :))
Ülkece çocuklarımızı salmıyoruz. Çok var.
Koca kötü, ilgisiz, eve ilgisiz, para sorunu var diye değil. Koca iyi olsa da bahane bulunuyor. O anne kızını salmadıkça mutlu ailesi olamıyor. Mutlu olursa utanacak zaten.
 
Sorumluluk dedikleri biraz daha düzenli temizlik yapmak, aman bu akşam ne yesek? Çocuksuz evlilikte ne sorumluluğu olacak?
Evlenmeden önce temizlik ve yemek ile uğraşmıyo muydu 20 yaşında değilmiş ki 27 yaşında koskoca kadın 😄 çocuk yoksa temizlikte yemekte ne var iki kişi, hele yeni evliyken zevkle yapılıyor. Aç karnını doyurcan yani bunları tek yaşayan biride düşünüyor, yapıyor.
Bi erkeğin evlenipte anam anam diye ağlaması,bir şey olsada anamda kalsam diye düşünmesi ne kadar iticiyse kadın içinde itici buluyorum
 
evet cok dogru bir yorum 👏yine bir iki yuzluluk ornegi iste. Bir de guzellenmis bu durum iyi bi sey gibi, kadin, birey olamamis ama herkes arka cikmis. Demek ki burda cok "anaci" kadin da varmis :))

Anacı kadın daha tehlikelidir. Kesinlikle evlenmemesi gereken türlerden.

Bizim böyle bir tanıdığımız vardı. Evlendiği adama kan kusturdu. Garip garip halleri vardı kadının.

Kocasından habersiz ailesine paralar, evinin eşyalarını verirdi.

Sürekli uçağa biner ailesinin Sehirine giderdi. Gittiği zaman da dönmek bilmezdi. Adam tek çalışıyordu maaşı yol paralarına gidiyordu.

Ailesinin bıraktığı mirası sadece erkek kardeşlerine böldürdü kendi payını almadı.. Kardeşlerim, anam, babam diye diye ölüp biterdi. Ne çekirdek ailesini kendine bağlayabildi ne de çevresinde bir dostu oldu.

Kardeşleri tam tersiydi mallarına sahip çıktılar. Çoluk çocuklarına, eşlerine hep değer verdiler.

Bizi tanıdık en küçük fırsatı ailesinin yanında geçirdi ama kardeşleri eşleriyle ülke ülke gezdiler.
 
Ailenize yakın oturmanız buna çok büyük etken olmuş bence sık sık görüşmek kendi evinize bağlanma konusunda size sorun oluşturur ...
Annenize çok sık gitmeyin evinize alışmak için bir şeyler bulun yeni tarifler yeni dekorasyon vb şeyler yapın deneyin eşiniz evde oldugunda evde iyi anılar biriktirin. Annenize her gün giderseniz eve ASLA alışamazsınız benden söylemesi
Eğer gerçekten eşinizle mutlu olmak istiyorsanız evinize alışmaya çalışın
Devamlı anne evine giderek bu bağ zor kurulur
 
Bunun erkek versiyonu bende vardı nefretlik tam ,evlenmeseydiniz eşinize acıyorum cidden.
Kadın olunca yumuşak davranmış üyeler bunun erkek versiyonuna demedikkerini bırakmazlar di oysa
Kesnlkle katılıyorum. Eşinizin günahı ne aynı şeyi o yapsaydı ana kuzusu olurdu
 
Evimde eşimle çok mutluyum şükür keşke annem yakınımda otursaydi onu isterdim ama manevi olarak yoksa herkesin kendi evi düzeni. Sizin düşünceniz değişik geldi bana
 
Back
X