Evrenin saç baş yolduran espri anlayışı

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Konu sahibi neden hala aktif degil🤔

Bayanlar öyle acımasız yorumlar yapmişsınızki sizi anlayamıyorum,karsımızda bizden destek bekleyen bir anne adayi var eger o kötü bi anne olsa sinyali şimdiden verip gider bebegi aldirirdı burada bunca lafları okuyup gerilmezdi. Ricaediyorum biz kadın olarak birbirimize destek olamayacaksak lütfen köstekte olmayalım,kötü yorumlar kendinize kalsın.
 
Puccayı bilir misin ? oda hep böyle yazıyordu kitaplarında çocuklardan nefret ediyordu. şimdi çocuğu için neler yapıyor, onu da yazmış kitabına. çocuk olduktan sonra nasıl değiştiğini neler hissettiğini bi bak istersen.

Pucca'yı referans olarak alabilir miyiz sizce? Çocuğunu balkon kapısında sıkıştırdığı ve ağlattığı videoyu izlemediğinizi düşünüyorum :(
 
Tmm cocuk istemiyorsun en kötü aldırırsın arkadasım.
İstemiyorsan dogurma zaten.
Ama ben su alaycı ifadeye acayip uyuzum
Gereksiz duyar kasacak değilim ama
İstemiyordum dersin anlarız 3 sayfa komediler sakalar flan ne gerek var?
İnsanlar cocuk diye hantırdıyor burda.
Sen gözün aydın diyenleri bile alaya alacak kadr egolusun.
Lüften üreme sen.

Sevgili babyloading87 babyloading87 ağzınıza sağlık.
Benim gibi düşünen nadiren de olsa birilerine rastladığım için çok mutlu oldum.
Epeyce tepki topladım benzer görüşler yüzünden.
Ama hala aynı şekilde düşünüyorum.
Alaycı ve ego yüklü bir konu ne yazık ki :(
 
Koalina Koalina lütfen gel ve yorum yaz, lütfen.

Ağlamak ile çığlık atmak arasında gidip geliyorum.
Erken yaşta evlendim, evlenirken amacım üremek değil, sevdiğim adamla aynı evde olmaktı. Hatta üniversiteyi bıraktım evlendiğim için, sonra beni eşim okuttu.
10 küsur yıldır da evliyim.

Kendimi bildim bileli emin olduğum tek şey çocuk istemediğimdi. Hatta bir tık üstü, çocuk sevmem. Bir çocuğa tebessüm etmem için çok sevimli ya da güzel olması gerekir. Ağladığı anda araziyim.
Bunca yıl gayet güzel korun, bir kere bile kürtaj ya da hamilelik deneyimin olmasın, sonra pat!

Yıllardır deli gibi uğraşanlar, ilaçlar kullananlar, çocuk diye yalvaranlar varken elbette çocuk istemeyen birisi hamile kalacaktı, çünkü hayat böyledir. Murphy kanunları geçerlidir.

Önce evde test yaptım, 2 tane. 5 dakika bile beklemeye gerek kalmadı, anında iki çizgi.
Testler aynı markaydı, bozuktur dedim, ama içten içe hissediyorum, zaten hayatımda ilk defa test yapma gereği duydum.

Koştur koştur git sağlık ocağına. Sabah 10a kadar kan alıyorlarmış. Devlete gidersem mesai bitimine çıkarmış. (saat daha 11)
Koş özel hastaneye. Sonuç? Beta denilen bir şey varmış 4000e yakınmış, gözüm aydınmış. Ama kese diye bir şey varmış, o olmazsa dış gebelikmiş yani gebelik yokmuş. Randevu al, ultrasona gir.

Bir gözünüz aydın silsilesini de orada ye. Nasıl bir suratım varsa artık
"şoktasınız galiba"
"istenmeyen gebelik galiba"
"3. çocuğunuz falan mı çok mu geldi"
gibi laflar duydum sık sık.

Bunlar söylenirken eşim ayağıyla beni dürtüyor. Benim yerime cevap veriyor. Ben hayatım boyunca uğramayacağıma emin olduğum kadın doğum bölümünde irite bir şekilde etrafa bakıyorum, kadınlar birbirlerini anlayan, onaylayan bakışlarla bakıyor. Yanımda bir çocuk olmadığına göre karnımda var demek, ben de onlardanım demek, herkes mutlu, ben içime böğürüyorum.

Tek kalmış bir prezervatif, kutusu olmayan, tek duran, onun yanında da jelatini daha açılmamış yeni kutu. Sevişme anında kim jelatini, arkasından kutuyu, arkasından da prezervatifi sırasından koparır? Tek başına duran varken kimse yapmaz işte. Yapmazsan böyle oluyor demek. Yırtıldı belki de.

Keyfi kürtaja karşıyım, haliyle benim için seçenek değil.

Zaten bütün bunlar olurken eşin ne alemde derseniz, eşim çocuk istiyordu ama ben istemediğim için ve çocuk %99 annenin alanı olduğu için baskı yapmıyordu. Şu an çok mutlu ama mutsuz olduğum için anlık mutluluk yaşayabiliyor. Adama yine huzur yok yani.

Gerçekten anlamıyorum. Çocuk isteyenlerin beni anlamayacağını da biliyorum. Peki ben sizden ne istiyorum?

4 haftalık mıymış neymiş, 2-3 hafta sonra bir şey için gidecektik unuttum ne için olduğunu da, ben (olumsuzluk harici) hiçbir şey hissetmiyorum. Annelik mannelik yok içimde. Ben nasıl alışacağım? Bana tavsiye verin.

Arkadaşım "kızım-oğlum" diyerek karnını sev dedi. Ben karnımı ellediğimde tek düşündüğüm "zaten 8-9 kilo fazlam vardı, bir de bu çıktı" oluyor. Diyetisyene gideceğim, neden? En faydalı besinler nedir diye değil, en az kiloyu alarak nasıl atlatırım onu öğrenmek için.

Çok mutsuzum. Umutsuzum. Hayatın artık bittiğini düşünüyorum. İpoteklendi hayatım.
Bu yazdıklarımı okumak zorunda olan, tedavi gören arkadaşım senin için de mutsuzum. Benim bunları yazmam yerine senin mutlulukla "hamileyim" diye konu açman gerekiyordu. Lütfen bana kızma. Hayat adil değil, bunu bilmiyor muyduk zaten?
Bende 1evladi olan bir anneyim dış gebelikten dolayı sağ tüpümü kaybettim sol tüp kapalı sadece tüp bebek şansım varmış onada maddi gücüm yok bende soran herkese olmuyor demek yerine istemiyorum ben bu yaştan sonra çocuk bakamam diyorum rabbim in size gönderdiği hediyeyi ben ve benim gibilerede nasip etsin diyorum Bizimkide Bi umut işte 🤗
 
Bende 1evladi olan bir anneyim dış gebelikten dolayı sağ tüpümü kaybettim sol tüp kapalı sadece tüp bebek şansım varmış onada maddi gücüm yok bende soran herkese olmuyor demek yerine istemiyorum ben bu yaştan sonra çocuk bakamam diyorum rabbim in size gönderdiği hediyeyi ben ve benim gibilerede nasip etsin diyorum Bizimkide Bi umut işte 🤗

İçimden kocaman bir amin dedim sizin için :KK200: İnşallah Rabbim sağlıkla ikincisini de kucağınıza almayı nasip eder :)
 
Tmm cocuk istemiyorsun en kötü aldırırsın arkadasım.
İstemiyorsan dogurma zaten.
Ama ben su alaycı ifadeye acayip uyuzum
Gereksiz duyar kasacak değilim ama
İstemiyordum dersin anlarız 3 sayfa komediler sakalar flan ne gerek var?
İnsanlar cocuk diye hantırdıyor burda.
Sen gözün aydın diyenleri bile alaya alacak kadr egolusun.
Lüften üreme sen.
Bana da böyle diyorlardı, sonucu okuyup şamarımı yiyorlardır umarım:D
İyi ki üremişim.
 
Hayır anlamadığım kimi ne kadar tanıyıp böyle keskin keskin konuşabiliyorsunuz? Daha ben krndimi bilmezken insanlar beni bilip " senin doğuracağın çocuğa yazık" dediler. Hele bir tip vardı ki hala aklımda, bayağı üzilüp ağlamıştım o dönem ve kendisini ilahi adalete bıraktım, aradan aylar geçtiği halde içimden çıkmıyor o sert sert konuşmalar.
Demem o ki bir insaanı ve karnındaki bebeği böyle üzmeye kimsenin hakkı yok da hele dış kapının dış mandalı olarak sizin hiç hakkınız yok. Çünkü inanın bilemezsiniz.
 
Öncelikle kadın doğuma ömrünüz boyunca uğramayacağınıza nasıl emin olabilirsiniz. Sadece hamile kadınlar için değil o bölüm. Neyse ki hastalık nedeniyle gitmemişsiniz. Buna şükredin. Bende erken yaşta hem de evlenir evlenmez çocuk sahibi oldum. Ama kesinlikle hayatıma engel olmadı. Dünyayı bile geziyorum. Aksine hayatıma renk geldi.

Muhteşem tespit.
:KK200:
 
Pardon ürememi mi beğenmediniz acaba anlayamadım🤔

Yok estağfurullah onu beğenmemek değil, ona sevinebilirim ancak :KK68:

Beğenmediğim kısım açıkçası şu;

Bir üye konu sahibine bir görüş bildirmiş, -ki anladığım kadarı ile size ithafen yazmamış-
Siz de o üyeye cevaben "şamarımı yiyorlardır" tadında yazınca o pek içime sinmedi,
Onu beğenmedim,

Farkındaysanız bir sonraki mesajınıza herhangi bir emoticon bırakmadım,
çünkü o içerikte haklı olduğunuzu düşünüyorum.
 
Koalina Koalina lütfen gel ve yorum yaz, lütfen.

Ağlamak ile çığlık atmak arasında gidip geliyorum.
Erken yaşta evlendim, evlenirken amacım üremek değil, sevdiğim adamla aynı evde olmaktı. Hatta üniversiteyi bıraktım evlendiğim için, sonra beni eşim okuttu.
10 küsur yıldır da evliyim.

Kendimi bildim bileli emin olduğum tek şey çocuk istemediğimdi. Hatta bir tık üstü, çocuk sevmem. Bir çocuğa tebessüm etmem için çok sevimli ya da güzel olması gerekir. Ağladığı anda araziyim.
Bunca yıl gayet güzel korun, bir kere bile kürtaj ya da hamilelik deneyimin olmasın, sonra pat!

Yıllardır deli gibi uğraşanlar, ilaçlar kullananlar, çocuk diye yalvaranlar varken elbette çocuk istemeyen birisi hamile kalacaktı, çünkü hayat böyledir. Murphy kanunları geçerlidir.

Önce evde test yaptım, 2 tane. 5 dakika bile beklemeye gerek kalmadı, anında iki çizgi.
Testler aynı markaydı, bozuktur dedim, ama içten içe hissediyorum, zaten hayatımda ilk defa test yapma gereği duydum.

Koştur koştur git sağlık ocağına. Sabah 10a kadar kan alıyorlarmış. Devlete gidersem mesai bitimine çıkarmış. (saat daha 11)
Koş özel hastaneye. Sonuç? Beta denilen bir şey varmış 4000e yakınmış, gözüm aydınmış. Ama kese diye bir şey varmış, o olmazsa dış gebelikmiş yani gebelik yokmuş. Randevu al, ultrasona gir.

Bir gözünüz aydın silsilesini de orada ye. Nasıl bir suratım varsa artık
"şoktasınız galiba"
"istenmeyen gebelik galiba"
"3. çocuğunuz falan mı çok mu geldi"
gibi laflar duydum sık sık.

Bunlar söylenirken eşim ayağıyla beni dürtüyor. Benim yerime cevap veriyor. Ben hayatım boyunca uğramayacağıma emin olduğum kadın doğum bölümünde irite bir şekilde etrafa bakıyorum, kadınlar birbirlerini anlayan, onaylayan bakışlarla bakıyor. Yanımda bir çocuk olmadığına göre karnımda var demek, ben de onlardanım demek, herkes mutlu, ben içime böğürüyorum.

Tek kalmış bir prezervatif, kutusu olmayan, tek duran, onun yanında da jelatini daha açılmamış yeni kutu. Sevişme anında kim jelatini, arkasından kutuyu, arkasından da prezervatifi sırasından koparır? Tek başına duran varken kimse yapmaz işte. Yapmazsan böyle oluyor demek. Yırtıldı belki de.

Keyfi kürtaja karşıyım, haliyle benim için seçenek değil.

Zaten bütün bunlar olurken eşin ne alemde derseniz, eşim çocuk istiyordu ama ben istemediğim için ve çocuk %99 annenin alanı olduğu için baskı yapmıyordu. Şu an çok mutlu ama mutsuz olduğum için anlık mutluluk yaşayabiliyor. Adama yine huzur yok yani.

Gerçekten anlamıyorum. Çocuk isteyenlerin beni anlamayacağını da biliyorum. Peki ben sizden ne istiyorum?

4 haftalık mıymış neymiş, 2-3 hafta sonra bir şey için gidecektik unuttum ne için olduğunu da, ben (olumsuzluk harici) hiçbir şey hissetmiyorum. Annelik mannelik yok içimde. Ben nasıl alışacağım? Bana tavsiye verin.

Arkadaşım "kızım-oğlum" diyerek karnını sev dedi. Ben karnımı ellediğimde tek düşündüğüm "zaten 8-9 kilo fazlam vardı, bir de bu çıktı" oluyor. Diyetisyene gideceğim, neden? En faydalı besinler nedir diye değil, en az kiloyu alarak nasıl atlatırım onu öğrenmek için.

Çok mutsuzum. Umutsuzum. Hayatın artık bittiğini düşünüyorum. İpoteklendi hayatım.
Bu yazdıklarımı okumak zorunda olan, tedavi gören arkadaşım senin için de mutsuzum. Benim bunları yazmam yerine senin mutlulukla "hamileyim" diye konu açman gerekiyordu. Lütfen bana kızma. Hayat adil değil, bunu bilmiyor muyduk zaten?

Birkaç yıl önce burada sık sık takıldığım dönemden biliyorum senin çocuk konusundaki duruşunu. Hatta birkaç kez burda annelik terörü estirip konu sahiplerine hakaret etmeye çalışanlara karşı beraber tepki vermiştik. Başlığı görünce daha açmadan eyvah dedim, kesin hamile.

Annelik tam anlamıyla hazır olma meselesi. Çok çok çok çok bir süreç hem fiziksel hem kimyasal olarak. Beni hatırlıyor musun bilmiyorum ama ben de çok mesafeliydim çocuk konusunda, şu an 8 aylık hamileyim ama bilerek, isteyerek planlayarak. Ona rağmen çok zor geçilen o aşamalar. Doğumdan sonra ne olacak onu göreceğiz bakalım.

Kürtaja karşıyım demişsin, yoksa önerim hamileliği sonlandırmak olurdu. O yüzden acilen düzenli olarak, bir psikolog da değil, psikiyatrla terapiye başlamanı öneririm.

Hiçbir zaman ‘öyle deme kucağına alınca bütün dünyan o olacak’ kafasında bir insan olmadım, hala da buna inanmıyorum ama en azından isteğim ve heyecanımla o zorlu günlere hazırlanıyorum.

Kendine çok iyi bak, kimsenin sana vicdansız, sevgisiz vs diyerek kafanı bulandırmasına izin verme. Su akar yolunu bulur :KK200:
 
Sizi anliyorum. Benim de beklenmedik anda olmuştu hamileligim. Şoka girmistim resmen. Benim de fazla kilom vardı. Aynen dediğiniz gibi sok olmustum. Ama şöyle düşündüm, hiç bir bebek istenmeme durumunu hak etmiyor hele ki benim bebeğim asla hak etmiyor. Onu seveceğim ve ölene kadar koruyacagim demiştim. Ondan sonra hiç istenmeyen gebelik demedim sürpriz bebek dedim.

Çocuk sevmem ben de. Öğretmenim ve çocuk sevmediğim için hep lisede çalıştım. Hala oğlumla oyun oynamayı çok sevmem ama sırf onun mutlu olduğunu gördüğüm için aşırı mutluluk duyuyorum onla oynarken. Hatta dün oğlum "anne iyiki Allah senin gibi bir anne yaratmış" dedi :)) bu cümleyi kimse demez, kimse kimseyi bu kadar sevemez. Zorluk denilen şey de gelip geçici ama sevgisi baki. Çocuk inanılmaz bir mucize. Mucizeniz hayırlı olsun.
 
Hayır anlamadığım kimi ne kadar tanıyıp böyle keskin keskin konuşabiliyorsunuz? Daha ben krndimi bilmezken insanlar beni bilip " senin doğuracağın çocuğa yazık" dediler. Hele bir tip vardı ki hala aklımda, bayağı üzilüp ağlamıştım o dönem ve kendisini ilahi adalete bıraktım, aradan aylar geçtiği halde içimden çıkmıyor o sert sert konuşmalar.
Demem o ki bir insaanı ve karnındaki bebeği böyle üzmeye kimsenin hakkı yok da hele dış kapının dış mandalı olarak sizin hiç hakkınız yok. Çünkü inanın bilemezsiniz.
Buraya konu acmasının da anlamı yok ozman.
Ozman herkes istediği cvpları söylesin onu yazalım.
Tabiki hakaret etmemek,can yakmamak kaydıyla.
Ama su da var,bende yıllarca ugrasıp evlat sahibi olmus biri olarak;alay edilerek konu acılması benim canımı yakıyor.
Kimsenin de buna hakkı yok.
 
Yok estağfurullah onu beğenmemek değil, ona sevinebilirim ancak :KK68:

Beğenmediğim kısım açıkçası şu;

Bir üye konu sahibine bir görüş bildirmiş, -ki anladığım kadarı ile size ithafen yazmamış-
Siz de o üyeye cevaben "şamarımı yiyorlardır" tadında yazınca o pek içime sinmedi,
Onu beğenmedim,

Farkındaysanız bir sonraki mesajınıza herhangi bir emoticon bırakmadım,
çünkü o içerikte haklı olduğunuzu düşünüyorum.
İşte bu kadar keskin cevaplar ve sen üreme denilen durumları ben de yaşadım ve o hamile depresif halimle artı doğum yapmış lohusa halimle "bak sana demiştik" diyenlerin sert yaklaşımlarını okuyup bir de onlara ağladım. Şamar yemek onların söyledikleri yanında hafif kalır.
O yüzden biraz sakin olunmalı ve böyle özel durumlarda içten geçirilse bile böyle uç cevaplar verilmemeli.
 
Buraya konu acmasının da anlamı yok ozman.
Ozman herkes istediği cvpları söylesin onu yazalım.
Tabiki hakaret etmemek,can yakmamak kaydıyla.
Ama su da var,bende yıllarca ugrasıp evlat sahibi olmus biri olarak;alay edilerek konu acılması benim canımı yakıyor.
Kimsenin de buna hakkı yok.
Sizin nedne canınız yanıyor ki? Bu kişi ne durumda biliyor musunuz? Ben ölümü düşünüyordum ve böyle yazılanları okuyup okuyup kaç kere eşimib engelleriyle döndüm bu durumdan. Lütfen abuk sabuk konuşup hassas insanları felakete sürğklemeyin.
Diyelim ki aa evet anne olmamalı ürememeliyim dedi ve gidip aldırdı, bu nasıl canınızı yakmayacak madem bu kadar hassassınız da böyle konuşabiliyorsunuz?
 
yahu kadına sevgisiz anne demişsiniz durun da kadin sevmiyorum demedi istemiyordum ama aldirmayacagim demis o
olabilir herkes vicik vicik ana olacak diye bi kural yok
herkes keremsuyun annesi olmak zorunda degil
elbet sevecek evladi zaten de bence su zamandaki abartili instagram postlari bu insanlari geriyor sanki muhtesem bisey gibi gosteriliyor amaaa hop yani tum hayatin cocuk oluyor kendine ait alanin kalmiyor
yemesi icmesi bezden cikisi aglamasi gazi bunlar yeri gelsin cok isteyen anaya bile zor geliyor amaa burda hic dusunmeyen insanin bir anda dank diye yuzlesmesi var ama bu asla sevmemek degil onu bl netlestirelim
sakin ol kavuncum su akar yolunu bulur evelallah:super:
Keremsuyun annesi çok iyiymiş yaa🤣
 
Herkese merhabalar, cezalı olsam da yazdıklarınızın çoğunu okuyabildim sanırım.
Arada çok hadsiz olanlar vardı, terbiyelerine veriyorum, terbiye sınırları aşmadan beni suçlayıp yargılayanlara lafım yok çünkü terbiye sınırlarını aşmadan fikirlerini belirtmişler.

Arada bazı annelere çok teşekkür ederim, bir annenin itiraf etmesi zor olan şeyleri söyledikleri gibi bir de burada belirtme cesareti gösterdiler, elbette onlar da payını almış "tuuu, ne biçimsin" vs gibi söylemlerden.

Çok şaşırdığım mevzu ego oldu. Çocuk istemezken (üstelik de korunurken) hamile kaldığı için kızan bir insan nasıl egolu oluyor? Benim adımı biliyor musunuz? Nerede yaşarım? Yanınızdan geçsem tanır mısınız beni? Ego gösterisi yapmam, şımarıklık yapmam yetmez bunun ekmeğini de yemem lazım, sanaldan nasıl olacak bu? "Yaaaaa, korunurken hamile kalma havası attım (nasıl bir havaysa bu), ama kimse adımı bilmiyoooooor, ben olduğumu bilmiyoooooor". Güldürmeyin rica ederim.

Buraya yazılanları baz alarak bundan sonra forumda kilo verme bölümünün kapatılmasını rica ediyorum, istemesine rağmen kilo alamayanlar varken bin bir çeşit diyet programı rencide edici oluyor. Aynı zamanda kilo alma bölümü de kapanmalı, su içse yarayanlara nispet oluyor. Forumu titiz bir şekilde inceleyip kapatılması gereken diğer bölümleri de tespit edeceğim.

Bundan sonra yazacaklarım yardımcı olmaya çalışan arkadaşlar için.

Sakinleştim mi, kaçarı yok kabullen mi dedim ne oldu bilmiyorum ilk 2-3 günkü deli halim yok. Bir başka arkadaşım daha aradı, böyle hissetmen normal, isteyerek çocuk yapanlar bile hamile kaldığı an bu hislerde olabiliyor, hatta doğduktan sonra da bir süre devam edebilir, gitmek-kaçmak isteyebilirsin, ama geçiyor" dedi. Arkadaşıma haber veren ben değilim bu arada. (bunu yazma sebebim arkadaşlarıma haber verecek kadar kabullenmediğimi belirtmek.)

Gün içinde hamile olduğum aklıma gelmiyor, öyle karnımı marnımı tutmuyorum. Ancak geçen gün şöyle bir şey oldu, elimde tepsi var, tepsiyi kısa tarafından değil de uzun tarafından tuttum böylece tepsi dikey bir halde kapıdan geçmeye çalışıyorum. Evimiz rüzgarlı, kapı hızlı bir şekilde kapanmaya başladı önündeki kapı tutacağına rağmen. Normalde ben kapı mı çarpmış, bacağımı duvara mı sürtmüşüm umursamam böyle şeyleri, geçer giderim. O an ama karnımı korudum. Kapı aniden kapanmaya başlayınca popomu geri atmak zorunda kaldım ki tepsiyi kendime çekeyim, kapıyla çarpışıp dökülmesin üstündekiler. Bu oldu diye (kendimi geri çektim diye sevinirken...) akşama canım sıkıldı.

Birkaç ay önce halı almıştık ve içinden kalın kartondan rulo çıkmıştı, eşimle o iki ruloyu kılıç gibi kullanıp şövalyecilik oynuyoruz. Aynı akşam aldım bizi kartondan kılıçları ama eşim oynamadı, yok olmaz dedi. Hamile olduğum için oynamadı. O an "daha şimdiden hayat kısıtlandı" diye düşünüp üzüldüm.

Eşim hala çok mutlu, her şeyle o ilgileniyor. Doktorları o buldu, evet doktorlar, 2 tane çünkü :olamaz: Randevuları o ayarlıyor, bir bakıyorum telefonuma mesaj gelmiş, MHRS kaydınız maydınız diyor, kendi telefonuna uygulamayı indirmiş ama benim bilgilerimle giriş yapmış. Yani annenin hissedeceklerini baba, babanın hissedeceklerini anne adayı hissediyor. Bu şekilde davranması normalde bir kadını göklere çıkaracakken beni üzüyor.

Bütün bu hislerin geçmemesinden korkuyorum, hem de çok. Beni bilen insanlarsa senin kadar merhametli ve sevgi dolu bir insan istese de böyle hissedemez diyor (doğumdan sonra yani).

Şu an durum bu. 200e yakın bildirim var, dönüp bakayım atladığım görmediğim mesaj var mı.
office office daha hain ve içten gülemezdin sanırım, zalımsın kadın.
domacica domacica hatırladım, hatırlamaz mıyım :KK200:
Bibibella Bibibella ben de kendi halimdeydim sen gibi, sen de olacaksın ben gibi.
 
ozge72 ozge72 nasıl bir stalkersınız siz acaba? Gitmiş eski mesajlarımı bulmuş (bambaşka bir konuda), beğenmedim ifadesi koyuyor, bu konuya yazdıklarımı da daha bugün okumuş, onlara da beğenmedim ifadesi koyuyor. Hakkımda özel mesaj atacak kadar dert etmişsiniz beni, üzüldüm sizin için. Ne istiyorsunuz siz? Kürtaj olmam dedim, beğenmemişsiniz, zorla kürtaj mı yapsınlar bana? Doğurayım ama bende kalmasın başkası mı alsın?

Şu mesajın neyini onaylamıyorsunuz?
"Aman ha sakın, öyle bir korunma yöntemi yok, okuyan olur, prezervatiften tasarruf yapmaya çalışır, sakın.
Cevap vermiyorum o zata, bildirdim, onun yüzünden gri olmak istemiyorum. "
Hiç uğraşamam.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X