babacım;
annemden 1 gün bile ayrıldığında elin ayağın kırılıyor bu çocukluğumdan beri değişmedi. o senin ayağın, elin kolun oldu baba. çocukken bizi memlekete uğurlarken otobüs iyice hızlanana kadar otobüsün arkasından koşup el salladığını hiç unutamıyorum sonra gözyaşlarını tutamamanı. tabi bizimde seni bıraktığımızda. döndüğümüzde zayıfladığını görmek, doğru dürüst yemek yemediğini söylemen ne kadar çok üzerdi beni baba.
kaç yaşına geldin kocaman kız oldum ben hala annemin gözünün içine bakıyorsun. evden birkaç saat ayrılsa bile yüzün düşüyor. o gelince yüzünde güller açıyor. babacım bu hayırsız kızını niye böyle adi insanlar buluyor hep? hani kızlar babalarına benzer erkeklere aşık olurdu baba? ben niye en adi insanları buluyor babacım? söylesene baba var mı senin gibi biri bu dünyada? sadık sevdiğine değer veren, hep yanında olan biri? nerde baba? babacım evlenmeyi düşünmüyordum ama ya siz de olmazsanız siz de giderseniz ne yaparım yapayalnız ben bu dünyada. varlığınız yetiyor hayata tutunmak için. sizi üzmemek için elimden geleni yapıyorum. pek başarılı olamadım babacım. affet beni. kızın çok hatalar yaptı yapıyor. hep dediğiniz gibi hayırlı bir yere gidelim de gözünüz arkada kalmasın. kızınızın da gönlü rahat etsin artık. üç günlük dünyada değmeyecek insanlar yüzünden hayatını mahfetmesin. allaha dua ediyorum. kabul olsun babacım. beni çok mutlu görün artık. üzülmeyin benim için.