Büyük ihtimalle bunu okuyamayacaksın ama olsun ben yine de sana seslenmek istiyorum. Hani belki İzmir'in akşam meltemi uçurur sözcüklerimi sana diye...
Şimdi öyle uzaklardasın ki...
Mazi de öyle...
Sadece tek tük anılar geçiyor gözlerimin önünden ara ara...
Hani düşerdim,dizlerim yara olurdu... Bazen de hasta olurdum,belim ağrırdı,başım ağrırdı...
Hatırlıyor musun nasıl da kızardın ben daha çok üzülürdüm hastayken benimle ilgilenmek yerine fırça atıyorsun diye.
Açıklama olarak "seni öyle çok seviyorum ki hasta olunca çok üzülüyorum,kendine bakmıyorsun diye sinirleniyorum" derdin. Hiç bir zaman bu cevaba tatmin olmadım ben.
Şimdi bak şimdi!
2 defa öksürsem üzerime titreyen,düşünce moraran bacaklarıma krem süren,hatta şu an kapalı olan sağ gözümü seven öpen biri var hemencik geçsin diye.
Kıyamamaktır aşk, hep diyorum ben...
Diyorum ve ben yine haklı çıkıyorum.