Keske, sevgilin olduğu halde seni sevebilmemle beni yargılayan insanlar, içime girip, benim ruhumla seni sevebilselerdi.
Belki o zaman anlarlardı, benim için söyledikleri, kötü kelimelerden ne kadar uzak olduğumu .
Mümkün mü ama sevgilim ?
Sen benim üç sokak ötemde olup da, asla meyletmeyeceğimsin.
Sevmesen de yanındakini, yanında biri olduğu sürece bir adımdan daha kısa mesafede yaklaşmayacağımsın.
Uzaktan seviyorum seni, yanındaki yokkenden daha.
On sekiz yaşımda , tüm masumluğumla büyüsüne kapıldığım ...
Değil yanında sevgilin, karın olsa vazgeçmeyeceğim içimdeki sevgiden.
Evlensem de, başkasını yeniden sevebilsem de, senin yerin o ilk heyecanlarımın sığınağında kalacak .
Sen benim ilk aşkım, ilk kalp çarpıntım. Nasıl unutulabilinirsin ?
Seni unutmak için içtiğim bir gece daha ve unutamadığım.
"Olamadık senle belli, buna çok üzülüyorum" diyor , bir şarkıcı şuanda.
Ve sen üç sokak ötemde, biliyorum ki uyumuyorsun.
Kimi,neyi düşündüğünü bilmeden, seni düşündüğüm için tek bir pişmanlık taşımadan düşünüyorum seni.
Ve üstüme yapıştırılacak her sıfata, buna en ağır, en katlanılmaz olanlar da dahil, hazırım.
Ben seni, senin için seni benden çok sevecek olana bırakmaya bile hazır bir biçimde bekliyorum hayatı.
Varsa öyle biri, gözümü bir an bile kırpmam, bırakırım.
İnan bana, tek bir kere bile arkamı dönüp bakmam, giderim.