anne kırıp geçiyosun beni..
Allah aşkına bi kere anla lütfen.. ne bağırıyosun diyosun ya bin defa sakin anlatmayı da denedim olmadı olmuyor.. sen kız bağır çağır olmadığım yapmadığım şeyleri söyle sana kastım varmış gibi davran ben susayım..
sıkıntım var diyorum doktora gidelim belli olsun aradan çıkacaklar çıksın ameliyatına rahat olalım bende bişi olur da ilerlerse sadece ben değil sende sıkılacaksın bari ben iyi olayım bakabileyim size.. seni düşünmediğimi nasıl çıkarıyosun buradan?
ya empati yap Allah aşkına.. hep haklısın anlasan bile anlamak istemiyosun...
psikolojisi bozuk olan biri varsa ben değilim.. hatta tam tersi kendimi geliştirdiğimin farkındayım.. hiç beni tanımıyosun anca kırıyosun...
sana niye kastım olsun nasıl neden bunu anlamıyorum ben.. hiç bir zaman böyle bir şey düşünmedim niye düşüneyim niye...
kapıyı çarpıp çıkmadıysam bu yaşıma kadar benim yüzümden başına bir şey gelmesinden.. olay çıkmasın diye.. tuttum kendimi hep...
ha bir de bana diyosun ya kendin alıyosun sanki de kırıyosun bişileri falan diye. para lafı yapıyosun ya, sanki ben senin evladın değilmişim yabancı biriymişim gibi hissediyorum.
ben çalışınca rahat edicem anca o zaman deyince yine kötü oluyorum.. bunu hissettiriyorsun..
sağol anne aile içinde bile yalnız olduğumu gösterdiğin için..
dışarısı değil, ama aile çok koyuyor çok kırıyor.
Allah'ım yardım et lütfen
dilerim gerçekten bir şeyim yoktur...