Dün gece oturdum ağladım ... Dedim ki kendime değmez göz yaşlarına değmez. İçimde 2 kişilikli ses... ikiside seslerini kesseler artık konuşmasalar bana tahminler söylemeseler. Ah iç sesim bir çenesini tutmayı becerse.. Beceremiyor işde.. Sürekli tahminler yürütüyor..
Acab, bir tel. açıp özür dileyip neler olup bittiğini anlatacakmısın?
yoksa vedasız giecekmisin.. Bütün sorumsuz erkekler gibi...
Sana sordum neler oluyor dedim...
Ne yapmış olabilirim ki sen bu kadar sessizliğe bürünmüş olabilirsin.
Değişen şeyler biz değiliz belki durumlar değişti... Diyorsun ki derdim sıkıntım var. Kendimle başbaşa kalırım. Ama buna izin veredim ben. YAnında olayım istedim. Bana kızmış olsanda ben doğru olan şeyi yaptım. Huzurunu bozma aklına takma beni demiştin. Acaba ben sana bunları yapsam aynı şekilde tepki verecekmiydin..
Doğru,... sen bana oraya gidince seni arayamayacağım dedin.. sözlerime kulak ver dedin. Ama olmuyor işde ... sessizlikle konuşmak olmuyor.. türlü türlü senaryolar geliyor aklıma. aklına gelmesin diyorsun olmuyor be sevgilim...
Senin boyununa sarılmak sadece " seni seviyorum" demek isterdim.
Senin beni sevdiğinden emin olmasam asla arkama bakmam giderdim.
Aklımdasın benim güzel ela gözlüm..
Sana çok kızıyorum ama kızsamda değişmeyeceksin. Ya seni olduğun gibi kabul edicem yada senle yaşayamam deyip pes ediyorum deyip gidicem...
Beni o kadar mutlu ettin ki sana bağlandım ve sana o kadar kolay alıştım ki senden vazgeçemiyorum
Git diyemiyorum...
Kal demek istiyorum ama ...